Για το σκάνδαλο της τηλεκπαίδευσης τοποθετούνται οι Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών. Χαρακτηριστικά αναφέρουν μεταξύ άλλων:
«Μπόλικη φασαρία σηκώθηκε για το σκάνδαλο με το webex, τη Cisco και το Υπουργείο. Το δωρεάν δεν ήταν δωρεάν, η Cisco συγκεντρώνει δεδομένα μιας ολόκληρης κοινωνίας. Όπως, δηλαδή, κάνει πάντα το κεφάλαιο – πάντα κρατικοδίαιτο, πάντα παρασιτικό-, με την ευγενική χορηγία του πολιτικού του προσωπικού.
Όλη αυτή η σκόνη χρησιμοποιήθηκε και για έναν ύπουλο σκοπό: Να κρυφτεί το απείρως πιο μεγάλο πραγματικό σκάνδαλο: Το σκάνδαλο της ταξικής επίθεσης της τηλε-«εκπαίδευσης». Γιατί, ΜΕΓΑΛΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΕΙΝΑΙ:
- Μια διαδικασία, η οποία, από τη φύση της, απογειώνει τις ανισότητες και τους αποκλεισμούςνα παρουσιάζεται ως μια εκπαιδευτική διαδικασία «ίδιας ποιότητας, αλλά άλλου τρόπου».
- Να θεωρείται φυσιολογικό «να πετιούνται από το καράβι» οι μαθητές και οι μαθήτριες, τους οποίους κατατρέχει η φτώχεια, οι οποίοι δεν έχουν υπολογιστή ή σύνδεση, έχουν κομμένο ρεύμα ή δεν διαθέτουν 3 και 4 συσκευές και ζουν ολόκληρες οικογένειες σε σπίτια με δυο δωμάτια, για να ανταποκριθούν στα δύσκολα προαπαιτούμενα της τηλε-«εκπαίδευσης».
- Να κατρακυλούν στον αποκλεισμό οι πιο αδύνατοι μαθητές, μιας και –όπως παραδέχτηκε ο υφυπουργός Παιδείας- «η τηλεκπαίδευση είναι σα να μιλάς σε τοίχο».
- Να θεωρείται (για οποιονδήποτε μαθητή) εκπαίδευση το να ακούει επί δέκα ώρες «διαλέξεις» μπροστά στην οθόνη και ο εκπαιδευτικός να μην μπορεί να καταλάβει τι κατανοεί ο μαθητής.
- Να καταγράφεται η καθημερινή σχολική ζωή, ποιος και πότε μπαίνει και βγαίνει και –αν χρειαστεί- και τι λέει.
- Να χρησιμοποιείται η τηλε-«εκπαίδευση» για να σπάει καταλήψεις και απεργίες ή ακόμα και για να μην αφήνει τα παιδιά να χαρούν το χιόνι γιατί τάχα «έχουν τηλε-μάθημα».
- Ότι η διαλυτική κατάσταση που υπάρχει πια αναμφισβήτητα στις σχολικές τηλε-τάξεις όλων των βαθμίδων, βαφτίζεται κανονικότητα και ετοιμάζονται εξετάσεις με μείωση εισακτέων και τράπεζα θεμάτων.
- Να δηλώνεται ως διδαχθείσα ύλη η ύλη της τηλε-«εκπαίδευσης», δηλαδή μια ύλη, στην πραγματικότητα, καθόλου διδαχθείσα για την πλειοψηφία των μαθητριών και των μαθητών.
Ολο ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΔΕΝ ΤΟ ΕΙΔΑΝ τα κόμματα της «αντιπολίτευσης» ούτε ασφαλώς οι Ομοσπονδίες που έχουν διαλύσει το κίνημα – οι ΟΛΜΕ και ΔΟΕ. Πώς να το δουν άραγε αυτοί που αποτέλεσαν το υπάκουο επικουρικό προσωπικό στην κυβερνητική αθλιότητα να νομιμοποιήσει την τηλε-«εκπαίδευση» ως μια εκπαιδευτική διαδικασία, ακόμα κι αν κλαψούριζαν ότι «δεν μπορεί να υποκαταστήσει τη ζωντανή διδασκαλία»!Πώς να δουν το πραγματικό μεγάλο σκάνδαλο της νομιμοποίησης των ανισοτήτων και των αποκλεισμών (μέσω της τηλε-«εκπαίδευσης») αυτοί που ήταν συμμέτοχοι στην εφαρμογή του;»