Ο Τσάρλι Τσάπλιν (1889-1977), γνωστός στην Ελλάδα ως Σαρλό, Άγγλος ηθοποιός, συνθέτης, σκηνοθέτης, του οποίου η φήμη ανέβηκε στα ύψη κατά την διάρκεια του βωβού κινηματογράφου. Η μεγάλη καταξίωσή του ήρθε από τις μεγάλου μήκους ταινίες του, στις οποίες πρωταγωνίστησε και έχει ψηφιστεί ως ο καλύτερος ηθοποιός στην ιστορία του κινηματογράφου. Με όλη του την κωμικότητα οι ταινίες του κατά την διάρκεια του Β’ παγκόσμιου πολέμου εκλήφθηκαν ως πράξεις θάρρους και αντίστασης εναντίον του Ναζισμού, γι’ αυτό και διώχτηκε. Θα μπορούσαμε να καταθέσουμε απόψεις του Σαρλό, για την τέχνη, την Δικτατορία, το μίσος και την μισαλοδοξία, αλλά θα αρκεστούμε μόνο σε απλές ανθρώπινες σκέψεις του για τη ζωή, που κατέγραψε ένας βιογράφος του :
…Ο Τσάρλι Τσάπλιν είπε στο κοινό ένα υπέροχο αστείο και όλοι άρχισαν να γελούν. Ο Τσάρλι επανέλαβε το ίδιο αστείο και λίγοι γέλασαν ! Επανέλαβε ξανά το ίδιο αστείο, αλλά αυτή τη φορά κανείς δεν γέλασε. «…Αν δεν μπορείς να γελάς με το ίδιο αστείο, γιατί κλαις για την ίδια ανησυχία ξανά και ξανά; Η ζωή είναι όμορφη! Για τούτο, ταπεινά θα μπορούσα να καταθέσω μερικές απλές ανθρώπινες σκέψεις μου:
- Τίποτε δεν είναι μόνιμο σε αυτόν τον κόσμο, ούτε καν τα προβλήματά μας.
- Λατρεύω να περπατάω στη βροχή, γιατί κανείς δεν μπορεί να δει τα δάκρυά μου.
- Η πιο χαμένη μέρα στη ζωή είναι η μέρα που δεν γελάμε.
- Έξι είναι οι καλύτεροι γιατροί στον κόσμο: Ο ήλιος, η ξεκούραση, η άσκηση, η διατροφή, ο αυτοσεβασμός και οι φίλοι.
Μείνε σε αυτούς σε όλα τα στάδια της ζωής σου και απόλαυσε μια υγιή ζωή. Αν δεις το φεγγάρι, θα δεις την ομορφιά του θεού. Αν δεις τον ήλιο, θα δεις τη δύναμη του θεού. Αν δεις τον καθρέφτη, θα δεις την καλύτερη δημιουργία του θεού. Οπότε πίστεψέ το. Είμαστε όλοι τουρίστες, ο θεός είναι ταξιδιωτικός μας πράκτορας που έχει ήδη εντοπίσει τις διαδρομές, τις κρατήσεις και τους προορισμούς μας. Εμπιστευτείτε τον και απολαύστε τη ζωή!
…Αν μπορούσαμε να απολαμβάνουμε αδιάκοπα την ευτυχία, θα έχανε όλη την αξία της, αφού μπορούμε να την αντιληφθούμε μονάχα ως αντίθετη. Έπειτα από μια βδομάδα με συννεφιά, η ηλιόλουστη μέρα μας φαίνεται σαν θαύμα της Δημιουργίας. Κατά τον ίδιο τρόπο, αισθανόμαστε τη χαρά πιο λαμπερή, όταν βγαίνουμε από το πηγάδι της θλίψης. Τα δυο συναισθήματα αλληλοσυμπληρώνονται και χρειάζονται το ένα το άλλο, γιατί ούτε η μελαγχολία είναι αιώνια, ούτε θα μπορούσαμε να υποφέρουμε εκατό χρόνια ευτυχίας… Η ζωή απλά είναι ένα άγνωστο ταξίδι! Ως εκ τούτου ζήσε το σήμερα! Αύριο μπορεί να μην είναι!»
Κώστας Μπουμπουρής
Αστυν.Δ/ντής ε.α.-Συγγραφέας
(k.boubouris@yahoo.gr)