ΦΩΤΟΡΕΠΟΡΤΑΖ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΠΥΛΟ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΟΑΥΛΙΟ ΤΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΚΑΡΠΕΝΗΣΙΟΥ
Του Δ. ΕΥΑΓΓΕΛΟΔΗΜΟΥ
Δημοσιογράφου
Πόσες παρανομίες, πόσες κακοτεχνίες και πόσες παραλείψεις χωράνε σε ένα έργο ανάπλασης δημόσιου χώρου αξίας άνω των 2 εκατομμυρίων ευρώ; Οι αρμόδιοι που διαχειρίζονται αυτό το έργο είναι τόσο τυφλοί τα τ’ ώτα τον τε νουν τα τ’ ‘ομματα; Γιατί αρνούνται πεισματικά να δουν την πραγματικότητα, πιστεύοντας ότι όσοι διατυπώνουν γνώμη διαφορετική το κάνουν γιατί τάχα τους αντιπολιτεύονται και όχι γιατί ενδεχομένως έχουν δίκιο;
Είμαι από εκείνους που αντιτάχθηκαν σφόδρα, μαζί με άλλους συμπολίτες μου Καρπενησιώτες και μαζικούς φορείς, στην υπερκατασκευή του πρόπυλου του Γυμνασίου, θεωρώντας το εκτός κλίμακος, με παράταιρα υλικά και κατασκευή που «καπελώνει» αντί να αναδεικνύει το ιστορικό κτίριο – τοπόσημο αναφοράς για την πόλη μας. Στην πορεία και ενώ δεχθήκαμε επιθέσεις διά του Τύπου από ανώνυμες «πηγές» του Δήμου για «κακοπιστία», επιπροσθέτως ως κερασάκι στην τούρτα αποδείχθηκε ότι το έργο είναι αυθαίρετο. Και πάλι ισχυρίστηκαν ότι οι αυθαιρεσίες αφορούν σε παλαιότερες κατασκευές, παραλείποντας βέβαια να μας πουν ότι οι εν λόγω κατασκευές έχουν ενταχθεί πλήρως στο έργο της «ανάπλασης» και αποτελούν μέρος της. Οι εν λόγω αυθαιρεσίες επέφεραν πρόστιμο αυθαίρετων κατασκευών και (ετήσιο) τέλος διατήρησης συνολικού ύψους 152.000 ευρώ το οποίο τάχα δεν θα πληρωθεί – άγνωστο πως!, εκτός και αν εμείς εδώ στο Καρπενήσι είμαστε μάγκες και καραμπουζουκλήδες!
Επειδή όμως η πραγματικότητα είναι μια και οι ενστάσεις δεν έχουν να κάνουν ούτε με διαφορετικές αρχιτεκτονικές αντιλήψεις ούτε με θέματα αισθητικής, τον Δεκαπενταύγουστο, ημέρα γιορτής και χριστιανικής αγάπης, πήρα τη φωτογραφική μου μηχανή και επιχείρησα μια εν τάχει αυτοψία, με την ελπίδα να διαπιστώσω ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι όπως η αρχική μου αντίληψη τα προσέλαβε και έτοιμος να αναγνωρίσω το λάθος μου και να χειροκροτήσω το έργο.
Αμ, δε! Τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα!
«Να τελειώνουμε άρπα κόλλα»!
Το πρόπυλο έχει ουσιαστικά ολοκληρωθεί. Ωστόσο απέχει παρασάγγας από το αρχιτεκτονικό σχέδιο που δημοσιοποιήθηκε και εγκρίθηκε. Οι πολύχρωμοι οριζόντιοι κοιλοδοκοί περιέργως έγιναν άσπροι. Τα κάθετα γαλβανισμένα σίδερα αραίωσαν και το σπουδαιότερο, σε ένα σημείο διακόπτονται και στο έδαφος υπάρχει το ίχνος μια κομένης ξύλινης… κολόνας! Προφανώς, μετά την αποκάλυψη ότι το έργο είναι αυθαίρετο και με τον φόβο ότι η Πολεοδομία σε ένα κανονικό κράτος όφειλε να το διακόψει και να διατάξει την κατεδάφισή του, οι αρμόδιοι έσπευσαν να το ολοκληρώσουν «άρπα κόλλα», χωρίς να αναμένουν την απομάκρυνση της κολόνας! (σ.σ.: Τρεις μέρες μετά το άνοιγμα έκλεισε με μια σειρά κάθετα γαλβανισμένα σίδερα!). Και άντε αυτό είναι πταίσμα. Υπάρχει και το έγκλημα: Έψαξα να βρω που βρίσκεται η πρόσβαση των Ατόμων με Αναπηρία. Δεν υπάρχει! Και ο κύριος του έργου και ο χρηματοδότης και ο αρχιτέκτονας και ο εργολάβος περιφρόνησαν τους ανάπηρους μαθητές και συμπολίτες μας. Και μη μου πουν ότι οι ανάπηροι μαθητές θα εισέρχονται στο σχολείο από την… γκαραζόπορτα! Αν η χρηματοδότηση του έργου προέρχεται από κοινοτικά κονδύλια, είμαι περίεργος να δω πως θα αντιμετωπισθεί από τις εποπτεύουσες αρχές αυτό το ζήτημα.
Η αποθέωση της ζαρντινιέρας
Το σχολικό προαύλιο, λένε οι παιδαγωγοί, έχει ένα πολύ συγκεκριμένο ρόλο στη λειτουργία της σχολικής μονάδας. Η έκταση ανά μαθητή, τα υλικά επίστρωσης, τα φυτά που το περιβάλλουν έχουν ιδιαίτερη σημασία. Ο κυριότερος παράγοντας της καλής εύρυθμης λειτουργίας του προαυλίου είναι η έκτασή του. Οι μαθητές βγαίνοντας από την αίθουσα έχουν ανάγκη χώρου, να τρέξουν και να παίξουν. Ωστόσο, στο Γυμνάσιο Καρπενησίου το προαύλιο μετατράπηκε σε… αλέες. Σε διαδρόμους ανάμεσα σε παρτέρια και ζαρντινιέρες, παρόμοιες με αυτές που τοποθετήθηκαν στην οδό Πανεπιστημίου για να οριοθετήσουν τον λεγόμενο «Μεγάλο Περίπατο». Ιδιαίτερα στο νότιο προαύλιο οι υπερμεγέθεις ζαρντινιέρες με το παγκάκι γύρω γύρω κυριαρχούν στον χώρο. Πολύ ωραίες για τον περίβολο ενός μουσείου, όπου οι επισκέπτες κάνουν περίπατο ή για την αυλή ενός γηροκομείου με κουρασμένους τρόφιμους, όχι όμως για το προαύλιο σχολείου με ανήσυχους και ζωηρούς έφηβους. Ερώτημα προς απάντηση από τους εκπαιδευτικούς εάν ο χώρος που απέμεινε από τα νέα νωχελικά σκαλοπάτια της εισόδου επιτρέπουν την παράταξη των μαθητών Γυμνασίου και Λυκείου.
Πλακάκια τσάτρα πάτρα
Το προαύλιο και όλη η έκταση έως το αμφιθέατρο της Βιβλιοθήκης είναι στρωμένο με κεραμικά πλακάκια στη χρωματική παλέτα της τερακότας, αταίριαστο με το τοπικό ύφος. Πλακάκια σαν κι αυτά που στρώνονται στις αυλές των ξενοδοχείων και στον περιβάλλοντα χώρο μιας δημόσιας πισίνας. Λες και τα ευρυτανικά βουνά έχουν στερέψει από πέτρες, με τις οποίες σε όλη την Ευρυτανία είναι χτισμένα τα παραδοσιακά σπίτια, οι γραφικές αυλές και οι ξερολιθιές των κήπων. Και άντε να το δεχθούμε, χάριν εκσυγχρονισμού, αν και έτσι δείχνουμε ότι σε αυτή την πόλη στερούμαστε φαντασίας και στρατηγικής για το μέλλον. Σε λίγο δεν θα ξέρουμε γιατί καλούμε τους επισκέπτες μας στην πόλη. Για το περιβάλλον στο οποίο ασελγούμε ασύστολα; Για το παραδοσιακό ορεινό ύφος ή για τις μοντέρνες κατασκευές; Πολύ φοβούμαι για τίποτε από όλα αυτά. Εν πάση περιπτώσει, ας δεχτούμε ότι το τερακότα κεραμικό πλακάκι είναι η κατάλληλη επιλογή και ο χρόνος θα δείξει και την αντοχή τους στις ακραίες καιρικές συνθήκες του χειμώνα. Είμαστε σίγουροι ότι οι τεχνίτες που τα τοποθέτησαν ήταν επαγγελματίες; Και αν ήταν επαγγελματίες μήπως ο εργολάβος δεν τους είχε προμηθεύσει μα αλφάδι και ράμμα; Είμαστε σίγουροι ότι η αρχιτεκτονική μελέτη προέβλεπε άσπρους αρμούς στα κόκκινα πλακάκια; Είναι τόσο άτεχνοι όσοι σχεδίασαν το έργο για να μην προβλέψουν διαφορετικά χρώματα στα πατήματα και διαφορετικά στους ρίχτες; Ποιος θα φέρει την ευθύνη της αποζημίωσης αν σε μια παράσταση ένας θεατής γκρεμοτσακιστεί;
Και το σπουδαιότερο: Στην σκηνή του αμφιθεάτρου θα δείτε τρεις… καμινάδες. Τι είναι; Φρεάτια για τις μπρίζες των φωτιστικών! Μάλλον ένας ψυχίατρος μπορεί να μας αναλύσει με ποια λογική αυτά τα φρεάτια έγιναν υπέργεια και όχι υπόγεια.
Για την ανάγκη σας, στα πευκάκια!
Μάταια σε όλο το έργο της ανάπλασης, και ιδιαίτερα στους χώρους συγκέντρωσης κοινού, δηλαδή στο αμφιθέατρο και στο γήπεδο αναζήτησα τουαλέτες. Δεν τις βρήκα πουθενά. Δεν υπάρχουν. Και φανταστείτε τώρα χίλιοι θεατές να παρακολουθούν μια παράσταση ή μια αθλητική εκδήλωση και στο διάλειμμα να θελήσουν να επισκεφθούν την τουαλέτα. Η μόνη λύση τα… πευκάκια! Δυστυχώς κι εδώ επαναλαμβάνεται η ίδια ιστορία με το Πάρκο Αποδήμων. Δημιούργησαν ένα μεγάλο πάρκο και ωραίους χώρους για τα παιδιά, αλλά τουαλέτες γιοκ. Τη λύση την έδωσαν εκ των υστέρων με δυο καμπίνες από πλαστικό και λαμαρίνα!
Τούτων ούτως εχόντων και πολλών άλλων που παραλείπονται λόγου χώρου, τα εύλογα ερωτήματα που προκύπτουν είναι: Θα βρεθεί μηχανικός δημόσιος υπάλληλος που θα υπογράψει για να παραληφθεί το έργο; Θα βρεθεί δημόσιος υπάλληλος που θα υπογράψει για να εκταμιευθούν τα χρήματα για να πληρωθεί ο εργολάβος πριν από την διόρθωση των ημαρτημένων; Ο εντεταλμένος επιβλέπων μηχανικός ήταν παρών κατά τη διάρκεια των εργασιών και εάν ναι, γιατί έκανε τα στραβά μάτια; Δήμαρχος, περιφερειάρχης και αντιπεριφερειάρχης που κατ΄ επανάληψη επισκέφθηκαν το έργο δεν είδαν τις κακοτεχνίες; Μόνο για τις φωτογραφίες πήγαν εκεί;