Γράφει ο Αλέξανδρος Χουλιάρας
Πολλοί εποφθαλμιούσαν το βιός των χωραφιών του αγρότη νοικοκύρη. Φυσικοί και μεταφυσικοί εχθροί το επιβουλεύονταν. «Όσον ευτυχείς ήταν οι γεωργοί, όταν ο Θεός ηυλόγει τους κόπους αυτών, τόσον δυστυχείς καθίσταντο ούτοι, όταν τα σπαρτά διεψεύδοντο» λέει ο Χρυσόστομος. Και διεψεύδοντο από πολλές αιτίες. Μια τέτοια σοβαρή αιτία ήταν τα διάφορα επιβλαβή, που εποφθαλμιούσαν και διάρπαζαν το βιος του.
Τούτα ήταν τα πάσης φύσεως πτερωτά, πλην των αρπακτικών σαρκοφάγων τοιούτων. Ο πιο αποτελεσματικός τρόπος αντιμετώπισης ήταν το σκιάξιμο και η ενόχληση τούτων. Έτσι οι Βυζαντινοί τα έσκιαζαν χρησιμοποιώντας την «ταυρέα» ήτοι μια μηχανή που μούγκριζε σα βόδι, την οποία ο δαιμόνιος μπάρμπα Μήτσος στο Φαντίνο εξέλιξε σε κανόνι. Οι νεοέλληνες τα ενοχλούσαν με την «τσιακατούρα» (ιταλ. secatura =ενόχληση).
Πιο συνηθισμένη ήταν ελικοφόρος τσιακατούρα αέρος, που δούλευε όταν φύσαγε αέρας και με τα σχετικά βρονταλίδια «ενοχλούσε» τα επιβλαβή. Είχε διαστάσεις περίπου 50Χ50 εκ. φτερωτή διαμέτρου περί τα 30 εκ. και τοποθετούταν σε παλούκι ύψους 2,00-3,00 μ. Έτσι το καλοκαίρι, με το φύσημα τ΄ αγέρα, τα χωράφια μετατρέπονταν σ΄ ένα γραφικό και θορυβώδες μικροαιολικό πάρκο!
Εξέλιξη αυτής είναι οι… ανεμογεννήτριες που με τις τεράστιες διαστάσεις τους «ενοχλούν» επικίνδυνα ένα αδιατάρακτο φυσικό τοπίο, το οποίο από ένα γραφικό και θορυβώδες πάρκο τσακατούρων, που ήταν, κινδυνεύει να μετατραπεί σε πάρκο Βιομηχανικών Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΒΑΠΕ).
Μια άλλη αιολική τσακατούρα ήταν η τσιακατούρα κλωναριού. Τούτη προσδενόταν σε ένα ευλύγιστο κλωνάρι, που όταν φύσαγε αέρας όλο το σύστημα, κλωνάρι και τσακατούρα, κινούνταν. Έτσι τα προσδεδεμένα πάνω της βρονταλίδια χτυπούσαν και βρόνταγαν στο τενεκεδένιο σώμα της «μηχανής».
Όπως είναι φυσικό με τις αιολικές τσακατούρες, αν δεν φύσαγε αέρας, τα ζημιογόνα πετούμενα λεηλατούσαν απρόσκοπτα την παραγωγή του χωραφιού.
Μια άλλη τσιακατούρα που δούλευε με την κινητική ενεργεια των νερών των ποταμών, των υδραυλάκων και των πηγών ήταν η τσακατούρα νερού. Τούτη ήταν πρόγονος των υδροστροβίλων, που σε λίγο καιρό θα κατακλύσουν κι αυτοί τον τόπο μας, με λίμνες μικροϋδροηλεκτρικών ΒΑΠΕ. Τοποθετούνταν όπου υπήρχε συνεχής ροή επαρκούς νερού, όμως τα επιβλαβή γρήγορα συνήθιζαν το συνεχόμενο ήχο τους κι έτσι μάλλον νανουρίζονταν παρά ενοχλούνταν.