«Η μαμά μου η αγορά όλο με συμβουλεύει
Κι ο Σωκράτης μου μιλά και όλα τα δασκαλεύει
Η μαμά μου η αγορά στα φώτα της με ρίχνει
Κι ο Διογένης μου γελά τον ήλιο του μου δείχνει
Όλα πουλιόνται κι όλα αγοράζονται
Μα αυτοί φιλιόνται φιλιόνται κι ούτε νοιάζονται
Όλα πουλιόνται κι όλα αγοράζονται
Λαοί χτυπιόνται και οι σαύρες λιάζονται
Όλα πουλιόνται κι όλα αγοράζονται
Λαοί χτυπιόνται και οι σαύρες λιάζονται
Η μαμά μου η αγορά συνέχεια με χαϊδεύει
Κι ο Χριστός που με κοιτά τις σκέψεις μου αλιεύει
Η μαμά μου η αγορά μου λέει που να πάω
Κι η Αφροδίτη σιγανά μου λέει να σ’ αγαπάω
Όλα πουλιόνται κι όλα αγοράζονται
Μα αυτοί φιλιόνται φιλιόνται κι ούτε νοιάζονται
Όλα πουλιόνται κι όλα αγοράζονται
Λαοί χτυπιόνται και οι σαύρες λιάζονται
Όλα πουλιόνται κι όλα αγοράζονται
Λαοί χτυπιόνται και οι σαύρες λιάζονται»
Η μαμά μου η αγορά – 2000
Τραγούδι Νένα Βενετσάνου του έτους 2000 σε στίχους Μανώλη Ρασούλη και σύνθεση Πέτρου Βαγιόπουλου από το album ‘Τι γυρεύεις μες στην Κίνα Τσάκι Τσαν’.
Τι θυμήθηκα τώρα με αυτό το τραγούδι… Γράφτηκε στην περίοδο της μεγάλης φούσκας του χρηματιστηρίου και της ακόμη μεγαλύτερης καταστροφής της ελληνικής οικονομίας. Τότε το 2000 που είχαμε την ψευδαίσθηση της ευημερίας με την αλαζονεία της νομισματικής Ένωσης. Τότε που στην ουσία φτωχοποιηθήκαμε κατακόρυφα μπαίνοντας στο ευρώ και μέσα σε λίγες μέρες αγοράζαμε το ψωμί τριπλάσια τιμή με το ευρώ απ’ ό,τι με τη δραχμή. Ήταν η εποχή που η Ελλάδα έχασε αρκετή από την αθωότητά της.
Ο σπουδαίος Μανώλης Ρασούλης θέτει με ακρίβεια και με χαρά το κλίμα της εποχής «Όλα πουλιόνται και όλα αγοράζονται, λαοί χτυπιούνται και οι σαύρες λιάζονται».
Θα κρατήσω τη φράση και οι σαύρες λιάζονται η οποία λειτουργεί με πολλαπλό συμβολισμό, και αντικατοπτρίζει τόσο καλά τη σημερινή εποχή και θυμίζει πρόσωπα και καταστάσεις, ακόμη και σε τοπικό επίπεδο.
-Σύμβολο της απάθειας και της αδράνειας
Οι σαύρες λιάζονται ακίνητες, αμέτοχες.
Την ώρα που «λαοί χτυπιούνται» — δηλαδή βιώνουν βία, κρίση, πόλεμο ή φτώχεια — κάποιοι λιάζονται, δηλαδή παρατηρούν απαθείς, βολεμένοι στην ασφάλειά τους, ανεπηρέαστοι.
Οι «σαύρες» είναι οι αδρανείς, οι «βολεμένοι», ίσως η ελίτ που ζει στη θαλπωρή του συστήματος ενώ οι πολλοί υποφέρουν.
–Σύμβολο της επιβίωσης χωρίς ηθική
Οι σαύρες έχουν μακρόχρονη παρουσία στη φύση ως είδος που επιβιώνει σε εχθρικά περιβάλλοντα, προσαρμοστικό.
Οι σαύρες εκπροσωπούν αυτούς που προσαρμόζονται σε κάθε καθεστώς, αρκεί να λιάζονται. Δεν παίρνουν θέση. Δεν ρισκάρουν. Επιβιώνουν σιωπηλά, εις βάρος άλλων.
–Σύμβολο της φυσικής αταραξίας μπροστά στην ανθρώπινη τραγωδία
Είναι μια μεταφορά για το πόσο αδιάφορη παραμένει η «φύση» ή το σύστημα μπροστά στη δυστυχίατων ανθρώπων. Ενώ οι λαοί χτυπιούνται, οι σαύρες συνεχίζουν το λιοπύρι τους, σα να μην τρέχει τίποτα.
Μια ποιητική αλληγορία της παθητικότητας του «κόσμου» απέναντι στη δυστυχία.
–Ειρωνική αναφορά στην αργή, υπόγεια κίνηση της εξουσίας
Οι σαύρες κινούνται αργά, σιωπηλά, αλλά είναι παντού. Μπορεί να συμβολίζουν τους μηχανισμούς εξουσίας που υπογείως διαχειρίζονται τις κρίσεις με αδιαφορία για τα ανθρώπινα κόστη.