Ο Σεπτέμβρης στη Νεώτερη Ελληνική Ιστορία και ειδικά από το διάβα του 20ου αιώνα έχει ταυτιστεί με μαύρα γεγονότα για τον Ελληνισμό. Η Μεγάλη πυρκαγιά της Σμύρνης κατά την Μικρασιατική καταστροφή πριν από εκατό ακριβώς χρόνια, αναφέρεται στα γεγονότα της σφαγής του ελληνικού και του αρμενικού πληθυσμού από τον στρατό του Κεμάλ και στην καταστροφή της πόλης. Με την συμπλήρωση των εκατό χρόνων από την μαύρη επέτειο, ποτάμι το μελάνι χύνεται και με πάμπολλες εκδηλώσεις ανά την Ελλάδα και όπου Έλληνες. Η 14η Σεπτέμβρη ορίστηκε ως μια από τις θλιβερότερες επετείους μας, μετά την 29η Μαΐου 1453 (ημέρα άλωσης της Πόλης) για την Μικρασιατική καταστροφή.
Η 6η Σεπτέμβρη ορίστηκε επίσης ως μαύρη επέτειος για τα γνωστά «Σεπτεμβριανά», πάλι με εμπρησμούς, δολοφονίες και λεηλασίες σε βάρος του Ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης την ίδια ημερομηνία του 1955. Αιτία του κακού ήταν η Κύπρος. Η επίμονη διεκδίκηση στο δικαίωμα της αυτοδιάθεσης του κυπριακού λαού, καθόλου δεν άρεσε στην αποικιοκρατική Βρετανία, η οποία δεν είχε καμία διάθεση να εγκαταλείψει τις ανεκτίμητης γεωστρατηγικής αξίας βάσεις στην Κύπρο.
Από ένα χρόνο πριν οι Κύπριοι διεκδίκησαν το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης και την ένωσή της με την μητέρα Ελλάδα, που κηρύχτηκε επίσημα από την ΕΟΚΑ. Κάπως έτσι αφυπνίστηκε, αλλά και με την βρετανική υποκίνηση η τουρκική βουλιμία για τις βλέψεις της προς την Κύπρο. Ο τότε εθνικιστής Τούρκος πρωθυπουργός Αντνάν Μεντερές μέσα στο ανθελληνικό κλίμα που δημιουργήθηκε, βρήκε την κατάλληλη ευκαιρία να ξεφορτωθεί τον Ελληνισμό της Κωνσταντινούπολης. Μετά από μια προβοκατόρικη ενέργεια που έγινε στο σπίτι του Κεμάλ στην Θεσσαλονίκη από Τούρκο πράκτορα τα ξημερώματα της 6ης Σεπτέμβρη, άνοιξε ο ασκός του Αιόλου για τους Έλληνες της Πόλης ως αντίποινα. Το απόγευμα της ίδιας ημέρας στην κεντρική πλατεία Ταξίμ της Πόλης ξέσπασαν αιματηρά επεισόδια με στόχο τα καταστήματα των Ελλήνων και τους ίδιους τους Έλληνες. Ο φανατισμός και οι επιθέσεις κατά των «γκιαούρηδων» κορυφώθηκαν στην περιοχή «Πέρα» και από το Βόσπορο μέχρι τη θάλασσα του Μαρμαρά. 37 ήταν οι νεκροί, εκατοντάδες οι τραυματίες, βιασμοί γυναικών, κακοποιήσεις δεκάδων κληρικών. 73 εκκλησίες, 28 σχολεία, 4.350 καταστήματα, 3.500 ελληνικά σπίτια πυρπολήθηκαν ή κατεδαφίστηκαν. Σ’ εμάς εναπόμειναν οι πικρές θύμησες και να μην ξεχνάμε αυτός τους μαύρους «Σεπτέμβρηδες».
Κατά τα άλλα οι θρήνοι και οι επιθανάτιες τιμές για την αποβιώσασα υπέργηρη βασίλισσα της Αγγλίας, Ελισσάβετ καλά κρατούν. Αυτή που θα μπορούσε να σταματήσει τα «Σεπτεμβριανά», αλλά και να μην στηθεί η αγχόνη του 18χρονου Κύπριου παλικαριού Ευαγόρα Παλληκαρίδη (1957) και για άλλους Κύπριους αγωνιστές. Αυτή που έβαλε την υπογραφή της για τον απαγχονισμό τόσο του Παλληκαρίδη όσο και άλλων αγωνιστών, που αγωνίζονταν εκείνη την εποχή ενάντια στη βάρβαρη βρετανική αποικιοκρατία…!
Κώστας Μπουμπουρής
Αστυν.Δ/ντής ε.α.-Συγγραφέας
(k.boubouris@yahoo.gr)
