Όνομα: Μάρκος Κώτσιας
Ιδιότητα: Πιανίστας
Τόπος διαμονής: Αθήνα
Τόπος καταγωγής: Βαλαώρα Ευρυτανίας
Η συμμετοχή του στο μουσικοθεατρικό έργο “Τα γεγονότα” του Ντέιβιντ Γκρέιγκ, όπου θα τον απολαύσουμε στον ρόλο του πιανίστα όλο το καλοκαίρι και το ερχόμενο φθινόπωρο, ήταν η αφορμή της κουβέντας μας και εξελίχθηκε σε μια πολύ όμορφη συζήτηση, γεμάτη μουσική, ευαισθησία και δημιουργική διάθεση. Το έργο θα ταξιδέψει σε όλη σχεδόν την Ελλάδα και η πλοκή του θέτει ερωτήματα σε σχέση με την άνοδο της ακροδεξιάς, του νεοφασισμού και της ξενοφοβίας. Ο λόγος για τον Μάρκο Κώτσια, που παρά το νεαρό της ηλικίας του έχει ήδη μια σημαντική σταδιοδρομία ως μουσικός, ξεκινώντας από παιδί στα μεγαλύτερα Ωδεία της Αθήνας, με σπουδές στη Σχολή Μουσικών Σπουδών του ΕΚΠΑ και στην Ανώτατη Μουσική Ακαδημία της Στουτγκάρδης. Μέχρι σήμερα έχει συμμετάσχει σε masterclasses κορυφαίων πιανιστών και έχει εμφανισθεί σε σειρές συναυλιών ως σολίστ αλλά και ως μέλος σχημάτων μουσικής δωματίου συμπράττοντας με ταλαντούχους μουσικούς της γενιάς του σε Ελλάδα και Γερμανία, και έχει διακριθεί στην πιανιστική συνοδεία κλασσικού μα και νεότερου ελληνικού τραγουδιού πλάι σε σημαίνοντες ερμηνευτές. Συνεργάζεται με Έλληνες μουσικούς και συνθέτες της διασποράς, όπως επίσης και στο πλάι της υψιφώνου Σόνιας Θεοδωρίδου ανά την Ελλάδα και την Ανατολική Ευρώπη, συμμετέχοντας σε συναυλιακές παραγωγές του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης και σε δισκογραφικές παραγωγές της μονωδού. Εργάστηκε ως πιανίστας στο Ελληνικό Ωδείο Χαλανδρίου, στη Melissa art school Έλντας Πανοπούλου, στο Φεστιβάλ Αιγαίου Σύρου, στα masterclass διεύθυνσης ορχήστρας του αρχιμουσικού Μιχάλη Οικονόμου και σήμερα διδάσκει πιάνο στο Ωδείο «AMADEUS». Από το 2015 επιλέγεται ως πιανίστας της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, όπου και συμμετέχει σε μεγάλες παραγωγές. Ξεχωριστή στιγμή η συμμετοχή του στην παραγωγή “Βέμπο-Κάλλας, μια φανταστική συνάντηση” πλάι στις Κάτια Πάσχου και Αργυρώ Καπαρού.
Αλλά δεν είναι μόνο το πλούσιο βιογραφικό του που κάνουν τον Μάρκο Κώτσια ξεχωριστό και διαγράφουν το λαμπρό μέλλον που διαφαίνεται ότι θα έχει. Φαίνεται ότι ‘το μήλο έπεσε κάτω απ΄ τη μηλιά’ και ο γιός του κ. Θωμά Κώτσια, έχει μια ξεχωριστή προσωπικότητα, με ήθος, ευγένεια, ευθύτητα και στοχοπροσήλωση.
ΕΠ. Ξεκινούν σιγά, σιγά οι καλοκαιρινές παραστάσεις, μετά από μια μεγάλη περίοδο χωρίς καλλιτεχνική δράση. Πως σας βρίσκουμε αυτό το διάστημα;
ΜΚ. Με βρίσκετε στην μετά κορωναϊού εποχή, σε μια υπερδραστηριότητα, σε πολλαπλά μέτωπα και αρχικά να αναφέρω τις δύο παραγωγές της Εναλλακτικής Σκηνής της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Θα συμμετέχω σε ένα παιδικό musical του και στο έργο ‘Τα γεγονότα’ του Ντέιβιντ Γκρέιγκ, σε μετάφραση και σκηνοθεσία του Αλέξανδρου Ραπτοτάσιου. Παράλληλα συνεχίζω την υπόλοιπη μουσική δράση μου με τις συνοδείες και τη διδασκαλία πιάνου.
ΕΠ. ‘Τα γεγονότα’ χαρακτηρίζονται ως ένα πολιτικό έργο, που πραγματεύεται τα ζητήματα του νεοφασισμού και της ξενοφοβίας.
ΜΚ. Με την ευρύτερη έννοια είναι ένα πολιτικό έργο γιατί μέσα από το ταξίδι της γυναίκας, που προσπαθεί να κατανοήσει γιατί ένας άνθρωπος έφτασε σε ένα τέτοιο σημείο να ανοίξει πυρ κατά αθώων ανθρώπων. Το έργο αγιάζει δεν τον ξένο, αλλά ούτε και τον δαιμονοποιεί. Είναι μεγεθυντικός φακός της δικιάς μας κοινωνίας και μας ρώτα τι θα κάνουμε με το τέρας του φασισμού. Βάζει τα ερωτήματα και δημιουργεί τον προβληματισμό. Το ερχόμενο φθινόπωρο μάλιστα θα παίξουμε και στο Αγρίνιο, που είναι η πιο κοντινή πόλη στην Ευρυτανία, όπου έχει προγραμματιστεί να γίνει η παράσταση.
ΕΠ. Πως ξεκίνησε για σας το ταξίδι στον κόσμο της μουσικής;
ΜΚ. Υπάρχει μία μικρή συγκινητική ιστορία σε σχέση μ’ αυτό, αλλά στο υπόβαθρο υπάρχει η Ευρυτανία και η αγάπη του πατέρα μου στην παραδοσιακή μουσική. Από τα παιδικά μου χρόνια θυμάμαι να φέρνει πάντα στο σπίτι δίσκους του Χάλαρη, του Ξυλούρη, του Μαρκόπουλου που πάτησαν στην ελληνική μουσική παράδοση και την παράδοση της ηπειρωτικής Ελλάδος και κατάφεραν να αφήσουν το στίγμα της εποχής τους. Επίσης υπήρχαν δίσκοι με παραδοσιακή μουσική. Από πολύ μικρό παιδί είχα πλήρη συνείδηση ότι τα τραγούδια αυτά φέρουν βάρη συναισθηματικό φορτίο παράδοσης και ως έκφραση και ως καλλιτεχνική εξέλιξη. Το περιστατικό που σηματοδότησε την έναρξη ήταν όταν αποφάσισα να γραφτώ σε μία χορωδία στο Δημοτικό. Από το πρώτο άκουσμα των χορωδών αποφάσισα να γίνω μουσικός. Για ένα μήνα ξεκίνησα να παίζω ασταμάτητα στο πιάνο, χωρίς να έχω δάσκαλο και έβγαζα κομμάτια του Μπετόβεν. Ήμουν αυτοδίδακτος ώσπου με άκουσε ο κ. Γιώργος Ιωαννίδης και με ρώτησε που έχω μάθει να παίζω πιάνο. Όταν του είπα ότι δεν με έχει διδάξει κανείς, πήρε αμέσως τηλέφωνο τον πατέρα μου, αναγνωρίζοντας παρά τα τεχνικά λάθη που έκανα, την έφεσή μου και έγινε ο πρώτος μου δάσκαλος και ο μέντοράς μου. Πάντα οι γονείς μου ήταν υποστηρικτικοί, ακόμα στο ρίσκο της επιλογής της καριέρας ως πιανίστας της κλασικής μουσικής.
ΕΠ. Έχει κοινούς δρόμους η κλασική μουσική με την παραδοσιακή μουσική;
ΜΚ. Έχει πολύ περισσότερους από όσο φαντάζεται ο μέσος ακροατής. Θα ήθελα κάποια στιγμή να παίξω κλασική μουσική και με δυο λόγια, με δύο σωστά λόγια, να πω, σε ένα κοινό, ιδιαίτερα της Ευρυτανίας που αγαπάει την παραδοσιακή μουσική, πόσα είναι τα τμήματα τα οποία δένουν με την παραδοσιακή μουσική ενός τόπου με την κλασική μουσική. Χαρακτηριστικό είναι ότι μεγάλοι συνθέτες της προκλασικής, της κλασικής και της μετακλασικής μουσικής, πήραν έμπνευση από τη μουσική του τόπου τους. Ανεξαιρέτως θα μιλούσαμε για επιρροές από την παραδοσιακή μουσική σε όλους τους συνθέτες του 18ου, 19ου και 20ου αιώνα. Για παράδειγμα ‘Πολωνέζα’ του Σοπέν είναι ο αντίστοιχος τσάμικος της Πολωνίας και ο ρυθμός είναι ίδιος μάλιστα με τον δικό μας τσάμικο.
