Γράφει o Αλέξανδρος Χουλιαράς
Ο άντρας, ειδικά όταν μεγαλώνει, αρέσκεται να μιλά και να διαλαλεί τους νεανικούς του έρωτες. Από αυτό, και γω ως …κάπως ηλικιωμένος άντρας δεν θα μπορούσα να αποτελώ εξαίρεση. Μόνο που εγώ θα πω την αλήθεια και αυτό αποτελεί εξαίρεση! Οι έρωτές μου εμεγαλύνοντο δυο μήνες το καλοκαίρι, Ιούνιο και Ιούλιο.
Άκρως ερωτική η σχέση μου με την πορφυροκέντητη πέστροφα των ποταμιών μας και αισθησιακή μέθεξη, όταν ξαρμάτωτος και ξεβράκωτος στα πυρωμένα ποταμολίθια, συλλάμβανα το θήραμα με τα χέρια, ίσος προς ίσον κι ο καθείς με τα όπλα, που του χάρισε η φύση.
Υπαρξιακός οργασμός στο τεράστιο ερωτικό εργαστήρι της φύσης!
Και βέβαια η ερωτική αποθέωση ερχόταν όταν έβγαινε από το τηγάνι και θεράπευε το κατώτερο ένστικτο της πείνας. Βοηθήματα σ΄ αυτή την αισθησιακή κραιπάλη είχαμε το αδρύ κρασί των αμπελώνων μας και το μαύρο ψωμί των σιτοβολώνων μας!
Τούτο το ποίημα των βουνών και των ποταμιών μας σήμερα δέχεται ανίερη επίθεση. Βιάζεται κατά συρροήν και κατ΄ εξακολούθησιν. Στον Καρπενησιώτη θρέφεται από τα λύματα του Σκατορέματος της πλατείας Καρπενησίου, στον Τρικεριώτη καταπίνει θολούρα από τις παράνομες αμμοληψίες των εργολάβων και στον Κρικελλοπόταμο συνεχίζεται η γενοκτονία τους από τους βάρβαρους Οσμανίδες του χημικού και του λοιπού ανορθόδοξου πολέμου, που χρόνια της έχουν κηρύξει.
Έλεος πεπολιτισμένοι ολετήρες κάθε δώρου της φύσης!
Οι πελατοθρεμμένοι Δημοτικοί άρχοντες αδιαφορούν, γιατί οι πέστροφες δεν είναι κομματική πελατεία κανενός. Οι ανευθυνοϋπεύθυνοι αρμόδιοι για την αμμοληψία, όταν γίνεται, υπνώττουν (επιεικώς), γιατί οι εργολάβοι πρέπει να… ψαρεύουν σε θολά νερά τα αργύριά τους κι ας ψοφάνε οι πέστροφες. Οι Δασικοί κωφεύουν (και πάλιν επιεικώς), γιατί κυνηγούν λαθρoϋλοτόμους!
Στο χρέος σας μίσθιοι καρεκλοκένταυροι της κάθε εξουσίας!
Κι εγώ που τα γράφω αυτά ήμουν στο συγκεκριμένο θέμα, ως homo agrikolus, “εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσών ανήρ” αλλά τώρα έγινα “μετανοούσα Μαγδαληνή!”. Πάντως τέτοια εποχή επιδιόρθωνα την καλαμωτή και στο τέλος Μάη, που λιγόστευαν τα νερά, την έστηνα σ΄ ένα σκαλί του Κοκκαλιώτη, στο ύψος της λογγάς μας, και συλλάμβανα τις ομαδόν κατερχόμενες… λεχώνες πέστροφες, που ανέβαιναν στις πηγές του Κρικελλοπόταμου για να γεννήσουνε τ΄ αυγά τους.
Βαρύνομαι και με άλλα εγκλήματα ειδιαζόντως ειδεχθή, εις βάρος της πέστροφας, που επειδή παραγράφηκαν λόγω παρέλευσης τεσσαρακονταετίας (τόσος έπρεπε να είναι ο χρόνος παραγραφής τέτοιων περιωνύμων εγκλημάτων) μπορώ να τα αποκαλύψω. Οι αθρόες διανοίξεις οδών μας προμήθευαν αφειδώς εκρηκτικά και βέβαια τα χρησιμοποιούσαμε όχι για πασχαλιάτικες κροτίδες.
Τι να κάνουμε στη φύση τα έμβια όντα βρίσκονται σε θανάσιμη ανταγωνιστική σχέση!
