Όνομα: Γιάννης Τσιαντής
Ιδιότητα: Ιατρός Καρδιολόγος, συγγραφέας και μουσικοσυνθέτης
Τόπος διαμονής: Αθήνα
Τόπος καταγωγής: Χελιδόνα
ΕΠ. κ. Τσιαντή να ξεκινήσουμε με την επαγγελματική ιδιότητά σας ως γιατρός. Που σας συναντάμε σήμερα;
ΓΤ. Στο ιδιωτικό καρδιολογικό ιατρείο μου στο Χαλάνδρι, είμαι ιδιώτης από το 2014 και βλέπω πάνω από 200 άτομα το μήνα, έχοντας εξειδικευτεί στις νεότερες τεχνικές υπερήχων. Είμαι μέλος της Ελληνικής Καρδιολογικής Εταιρείας, της Ευρωπαϊκής Καρδιολογικής Εταιρείας, υποψήφιος Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών και αυτή τη στιγμή κάνω ένα μεταπτυχιακό στη Μεταβολική Ιατρική. Γενικότερα είμαι ενεργό μέλος, είτε ως αρθρογράφος ιατρικών περιοδικών, είτε ακόμα και με δημοσιεύσεις σε ιατρικά συνέδρια και συμμετέχω σε εθελοντικές δράσεις που έχουν να κάνουν με την ιατρική περίθαλψη. Αγαπώ πάρα πολύ αυτό που κάνω και για αυτό το λόγο προσπαθώ να διατηρώ μία συνεχόμενη εκπαίδευση, αλλά εκτός από το ιατρικό προφίλ θεωρώ ότι ο γιατρός πρέπει να έχει κατανόηση σε όλα τα προβλήματα του ασθενή του και θα έλεγα το κρατάω αυτό σαν ιερό λάφυρο απέναντι στη σχέση που έχω με τους ασθενείς μου, την σωστή επιστημονική φροντίδα και κατάρτιση, μαζί με την συνανθρώπινη επαφή.
ΕΠ. Πείτε μας συνοπτικά σε τι αφορά η εξειδίκευσή σας στους υπερήχους, αλλά και η μετεκπαίδευσή σας στην Μεταβολική Ιατρική.
ΓΤ. Οι καινούργιες τεχνικές υπερήχων καλύπτουν ένα φάσμα από μετρήσεις μέχρι απεικονίσεις, που έχουν να κάνουν με την υπερηχοκαρδιογραφία, δηλαδή με το υπέρηχο καρδιάς στα διάφορα νοσήματα. Είναι μία συνεχόμενη, εξελισσόμενη εφαρμογή και απαιτείται εξειδίκευση που θα έλεγα ότι χρειάζεται συνεχόμενη εκπαίδευση, διότι η τεχνολογία προχωράει και θα πρέπει να είμαστε συνέχεια ενημερωμένοι για να έχουμε καλύτερη απεικόνιση σε διάφορα καρδιακά νοσήματα. Η Μεταβολική Ιατρική έχει να κάνει με τη μελέτη των λιπιδίων, με τη μελέτη του Διαβήτη, της υπέρτασης και των παραγόντων κινδύνου, όπως είναι το κάπνισμα και η καθιστική ζωή. Αυτό είναι ένα συνονθύλευμα παραγόντων το οποίο εσωκλείεται σε όσα αναφέρεται η Μεταβολική Ιατρική.
ΕΠ. Πριν λίγες ημέρες κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο το νέο τραγούδι της Ελένης Δήμου ‘Ο Τοίχος’, σε στίχους και μουσική δική σας. Μιλήστε μας για τη σχέση σας με τη μουσική, αλλά και τη συνεργασία με την κα Δήμου.
ΓΤ. Για εμένα η ιατρική συνδέεται στενά με τη μουσική και τη συγγραφή. Πάντα εργαζόμουν παράλληλα σε αυτά τα πράγματα, δηλαδή τη συγγραφή, είτε επρόκειτο για ένα άρθρο σε επιστημονικό περιοδικό, είτε για ένα βιβλίο ή τραγούδι, το να γράφω με αποφόρτιζε από την πίεση. Το τελευταίο τραγούδι και η συνεργασία μας με την Ελένη Δήμου είναι ένα κομμάτι από το βιβλίο με cd, που θα εκδοθεί τον ερχόμενο Σεπτέμβριο και λέγεται ‘Χάραμα Καισαριανής’. Το βιβλίο εσωκλείει ένα cd με 14 τραγούδια και αφορά ένα μυθιστόρημα που έχει κινηματογραφική γραφή, κάποιων ορόσημων αλλά και κάποιων άγνωστων ιστορικών γεγονότων. Όλο αυτό βασίζεται στη διαδρομή της κατοχικής εικόνας της Αθήνας και κυρίως της Καισαριανής, δηλαδή το βιβλίο διαδραματίζεται από τις 27 Απριλίου του 1941, έως και στις 10 Οκτωβρίου του 1944, ακολουθώντας καθημερινούς άσημους πρωταγωνιστές, αλλά και γνωστούς πρωταγωνιστές της εποχής, που ήταν μία εποχή επιβίωσης και μιας περίεργης αντανακλαστικής και θυσιαστικής αντίστασης, όσον αφορά την ελευθερία του τόπου, την αλληλεγγύη ακόμα ακόμα και την ώρα του γλεντιού και του σεβντά μας. Και τι θέλω να πω με αυτό. Όλο το βιβλίο μαζί με τα μουσικά δρώμενα, ζυμώνονται έτσι όπως διαμορφώθηκαν εκείνη την εποχή στα προσφυγικά, στις ανατολικές συνοικίες, στις μάχες, στις γειτονιές, στις ταβέρνες, αλλά ακόμα και στα εκτελεστικά αποσπάσματα και στα κρατητήρια και φύλακες όπως ήταν της Μερλίν και της Κοραή. Η αφήγηση και μουσική έχουνε μία σπονδυλωτή, κυκλική ροή και ήχο που προσπαθούν να γεφυρώσουν την αρχή και το τέλος δημιουργώντας ένα κύκλο όπως ακριβώς είναι και ο κύκλος της ίδιας μας της ζωής.
ΕΠ. Ποιο είναι το ερέθισμα για να πάτε πίσω σε αυτή την εποχή και να την φέρετε μέσα από τη γραφή και τη μουσική στο σήμερα;
ΓΤ. Πρώτα από όλα αγαπώ την ιστορία και θα έλεγα ιδιαίτερα του τόπου μας. Λες και κουβαλάμε στον κυτταρικό πολιτισμό μας, ένα χαρακτηριστικό που μας συγκινεί όταν ακούμε ή διαβάζουμε για ανθρώπους που θυσιάστηκαν, για πανανθρώπινες αξίες όπως είναι η ελευθερία, όπως είναι ακόμα και κοινωνικά δρώμενα, ένα γλέντι για παράδειγμα. Απ’ την άλλη ασχολήθηκα με μια εποχή που δεν έχει μελετηθεί αρκετά, γεμάτη γεγονότα και μικρές αντιστασιακές πράξεις, για μικρές και μεγαλύτερες πανανθρώπινες αξίες, που φαντάζουν πολύ μεγάλες στις μέρες μας.
ΕΠ. Κατάγεστε από τη Χελιδόνα και διατηρείτε μια πολύ στενή επαφή με τις ρίζες σας. Τι θεωρείτε ότι κάνει την ‘Ευρυτανική καρδιά’ να ξεχωρίζει;
ΓΤ. Έχω μεγάλη αγάπη στην Ευρυτανία και δεν αναφέρομαι μονάχα στο χωρίο μου, την Χελιδόνα. Είναι ένας ευλογημένος τόπος, ένας μαρτυρικός τρόπος, ένας πολυτάραχος τόπος, που αγαπάω και από καρδιάς και από οφθαλμό, γιατί παράλληλα είναι μία πανέμορφη τοποθεσία. Όσον αφορά τη Χελιδόνα μας, της έχω μεγάλη αδυναμία, είναι ένα χωριό που κατάφεραν μία χούφτα ανθρώπων με αρμονία συλλογικότητας και συνεργασίας, να αναδείξουν, και από κει που ήταν ένα άγονο χωριό και δεν υπήρχε ούτε δρόμος, κατάφεραν να την αναδείξουν και να έχει εναλλακτική επισκεψιμότητα. Κατάφεραν να την αναδείξουν μια ομάδα ανθρώπων μέσω της αγάπη τους για τον τόπο τους. Η καρδιά του Ευρυτάνα θα έλεγα είναι χρυσάφι και φυλάσσεται σε ένα κιτάπι, που αν ανοίξεις όμως αυτό το κιτάπι, δωρίζει απλόχερα απλότητα και ανοιχτοσύνη.
