Στον Ευρυτανικό Παλμό μίλησαν αποκλειστικά δύο κτηνοτρόφοι που συμμετέχουν στον κοινό αγώνα του αγροτικού κόσμου της χώρας. Τα προβλήματά τους κοινά και ο αγώνας μονόδρομος όπως τονίζουν.
Δήλωση
Τσούτσουρας Νίκος – Κτηνοτρόφος Καρπενησίου
«Εμείς κατεβήκαμε πολύ αυθόρμητα για να συμπαρασταθούμε τους συναδέλφους και είμαστε κι εμείς σύμφωνοι με τα μπλόκα, γιατί κι εμείς είμαστε μέσα σε αυτό το σύστημα.
Τα βασικά μας προβλήματα είναι ότι το κόστος παραγωγής έχει φτάσει στα κόκκινα, με αποτέλεσμα να μη μένει σε εμάς καθόλου κέρδος. Δεν δουλεύουμε· στην ουσία δουλεύουμε για τα φάρμακα, δουλεύουμε για τα πετρέλαια, δουλεύουμε για κάποιους άλλους. Σε εμάς δεν μένει τίποτα.
Ένα άλλο πρόβλημα είναι ότι από εμάς παίρνουν τα προϊόντα τζάμπα, και στα ράφια τα βλέπουμε να έχουν πάρει φωτιά οι τιμές και να είναι απλησίαστες. Οπότε υπάρχει μια κοροϊδία σε αυτό το θέμα.
Οι επιδοτήσεις επίσης ψαλιδίζονται κάθε χρόνο, μας τις λιγοστεύουν. Δηλαδή τώρα έχουμε χάσει την μπάλα. Ούτε κι αυτοί ξέρουν τι μας δίνουν, ούτε εμείς ξέρουμε τι μας δίνουν. Κάθε χρόνο τα αλλάζουν, δεν υπάρχει κάτι σταθερό. Και είναι κάθε χρόνο ψαλιδισμένες.
Άλλο πρόβλημα που έχουμε είναι ότι, με όλα αυτά που γίνονται, προσπαθούν να μας διώξουν από τα χωριά μας. Αν δεν αντιδράσουμε τώρα –τώρα, δηλαδή– αύριο θα είναι πολύ αργά. Τώρα είναι η τελευταία μας ευκαιρία να αντιδράσουμε.
Αν δούμε την Κοινή Αγροτική Πολιτική, που προσπαθούν εδώ και χρόνια να εφαρμόσουν, λέει ότι σε 40 χρόνια δεν θα υπάρχει καμία μικρή επιχείρηση· θα έχουν περάσει όλες σε φάρμες μεγάλων συμφερόντων. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα να μην υπάρχουν ποιοτικά προϊόντα και εμείς να είμαστε πλέον υπάλληλοι κάποιων. Δεν θα μπορούμε να καθίσουμε στα χωριά μας. Θα είμαστε απλώς υπάλληλοι, θα δουλεύουμε πάλι για άλλους.
Αυτό που γίνεται τώρα με τα μπλόκα είναι σαν ένα δημοψήφισμα: ή θα πάμε με τα μπλόκα για να κερδίσουμε μια καλύτερη ζωή ή θα πάμε απέναντι από τα μπλόκα. Αν δεν είμαστε όλοι ενωμένοι, και όλα τα επαγγέλματα –όχι μόνο οι αγρότες– θα έρθει μια καταστροφή για τα επόμενα χρόνια.
Η κυβέρνηση προσπαθεί να μας φέρει σε κόντρα με τα άλλα λαϊκά στρώματα, αλλά δεν τα καταφέρνει, γιατί βράζουμε όλοι στο ίδιο καζάνι. Είναι πολύ στριμωγμένη η πολιτική αυτή και θα τα παίξει όλα για όλα. Ήδη έχουμε δει ακραία καταστολή, αλλά μπορεί να δούμε ακόμα περισσότερη. Όμως ο κόσμος είναι όλος ενωμένος και δεν μας φοβίζει τίποτα.
Και φαντάζομαι ότι αυτό θα συνεχιστεί. Είναι μονόδρομος τώρα για μας: ή θα συνεχίσουμε αυτόν τον αγώνα ή δεν υπάρχει κανένα μέλλον για μας στα χωριά. Είναι η τελευταία μας ευκαιρία.»
Δήλωση
Γιάννης Γιαννούλης – Κτηνοτρόφος, Βαλαώρα Αγράφων
«Βεβαίως. Εμείς στηρίζουμε και συντασσόμαστε με την επιτροπή των μπλόκων στη Νίκαια. Είμαστε μια ομάδα κτηνοτρόφων η οποία ετοιμάζεται –μεθαύριο, την Παρασκευή– να κάνει μια σύσκεψη. Από τη μεριά της ΔΕΤ έχουμε πάρει μια προέγκριση, την οποία τώρα επεξεργαζόμαστε, προκειμένου να κατέβουμε στη γέφυρα του Αγραφιώτη.
Την Παρασκευή, από τις 12:00 μέχρι τις 15:00, θα κρατήσουμε πιθανότατα τη γέφυρα κλειστή, αν μας το επιτρέψουν οι αστυνομικές δυνάμεις.
Τα προβλήματά μας είναι τα ίδια με αυτά που έχουν οι υπόλοιποι κτηνοτρόφοι, συν κάποια επιπλέον που αφορούν ειδικά την περιοχή μας.
Βεβαίως, είμαστε με τα μπλόκα. Συμμετέχουμε με τις δυνάμεις μας και στηρίζουμε τους αγώνες των συναδέλφων από τη Δυτική Ευρυτανία, που κατέβηκαν και έκαναν διαμαρτυρία. Εμείς αργήσαμε λίγο για αντικειμενικούς λόγους, αλλά είμαστε έτοιμοι κι εμείς να κατεβούμε και να ενισχύσουμε τα μπλόκα με τη δύναμη που διαθέτουμε.
Αύριο θα πάρουμε τις τελικές αποφάσεις για το πώς θα κινηθούμε και την Παρασκευή θα είμαστε εκεί, στη γέφυρα του Αγραφιώτη. Η Ευρυτανία έχει ιδιαίτερα προβλήματα. Εμείς εδώ στη Βαλαώρα, όπου και διαμένω μόνιμα, έχουμε ιδιαιτέρως σοβαρά ζητήματα.
Θέλουν να μας πάρουν το νερό. Θέλουν να μας στήσουν φωτοβολταϊκά στους βοσκότοπους, θέλουν να βάλουν πλωτά στις λίμνες. Δηλαδή, βαλλόμαστε πανταχόθεν.
Πέρα από τη φτώχεια που κατατρέχει όλο τον λαϊκό πληθυσμό –η ακρίβεια, το ρεύμα, η ανασφάλιση– δεν μπορούμε να ανταπεξέλθουμε στις εισφορές του ΕΦΚΑ, και πάει λέγοντας. Είναι ένα σωρό προβλήματα. Υπάρχει επεξεργασμένο σχέδιο για το τι γίνεται στην αγροτιά και στη γεωργία.
Τι γίνεται με τις νομιμοποιήσεις, με τα ξένα προϊόντα, με τους ελέγχους στα σύνορα, με τις ασθένειες που είναι εισαγόμενες; Τι γίνεται με τα μέτρα και με τους εμβολιασμούς που δεν γίνονται; Τι γίνεται με αυτούς που έχασαν το κοπάδι τους; Χάθηκαν 4.000–5.000 αιγοπρόβατα στη χώρα – δεν είναι μικρός αριθμός. Κι από την άλλη, βλέπουμε ότι οι ποσότητες του γάλακτος παραμένουν ίδιες. Οι μεγάλες βιομηχανίες που μεταποιούν το προϊόν στέκονται όρθιες και συνεχίζουν να παράγουν. Κάτι παίζεται, κάτι γίνεται εδώ στον τόπο. Δεν είναι τυχαίο ότι οι κτηνοτρόφοι και οι αγρότες είναι στον αγώνα, στους δρόμους. Είναι στα όρια της εξαφάνισης.»
