«…Ο φρουρός φώναξε το όνομά της: ‘’Ηρώ Κωνσταντοπούλου’’. Εκείνη απάντησε : ‘’Εγώ είμαι, έρχομαι’’.
Την οδήγησαν στο σκοπευτήριο της Καισαριανής μαζί με άλλους 49 κρατούμενους. Την πήγαν για εκτέλεση. Την έστησαν στον τοίχο. Πριν την γαζώσουν, εκείνη έσκισε το φόρεμά της. Τους φώναξε να αρχίσουν, να την χτυπήσουν. Δεν τους φοβήθηκε ποτέ. Τους έδωσε την εντολή, ‘’χτυπάτε κτήνη’’.
Το έκαναν, χτύπησαν τα κτήνη 17 φορές. Οι Ναζί, οι φασίστες, τα S/S είπαν, τόσες για παραδειγματισμό, όσες τα χρόνια της. Η 17χρονη ΕΠΟΝ-ίτισσα Ηρώ Κωνσταντοπούλου συνελήφθη στις 31 Ιούλη 1944 από τα γερμανικά S/S, οδηγήθηκε στο άντρο της οδού Μέρλιν και βασανίστηκε για να μαρτυρήσει τους συνεργάτες της. Δε λύγισε, δε μαρτύρησε ποτέ. Έφτυσε και χαστούκισε το μεταφραστή.
Η Ηρώ που έκρυβε τα όπλα κάτω από την σχολική ποδιά της, που πετούσε προκηρύξεις, που έγραφε συνθήματα στους τοίχους, που κολλούσε αφίσες, που τα βαλε με τους φασίστες, που έζησε στην απομόνωση και στο κελί των μελλοθανάτων, εκτελέστηκε στις 5 Σεπτεμβρίου του 1944. 17 σφαίρες για ένα 17χρονο άγγελο, που γεννήθηκε για να μην πεθάνει ποτέ!»
Η Ηρώ γεννήθηκε στην Αθήνα στις 16-7-1927 από γονείς Σπαρτιάτες. Μαθήτρια Γυμνασίου οργανώθηκε στην ΕΠΟΝ, όπου είχε αποκτήσει έντονη αντιστασιακή δράση. Μιλούσε 4 γλώσσες κι όταν την βασάνιζαν οι Χιτλερικοί τους ‘’μαστίγωνε’’ στη γλώσσα τους.
Συνελήφθη την πρώτη φορά στις 16 Ιουλίου 1944 την ημέρα των γενεθλίων της. Μια ομάδα των Ταγμάτων Ασφαλείας εισέβαλλε στο σπίτι της, στο Κουκάκι, οδός Βεϊκου 57 και την συνέλαβε. Τη μετέφεραν στο Αρχηγείο, όπου βασανίστηκε αλύπητα από τον ‘’Αγήνορα’’, διαβόητο συνεργάτη των Γερμανών. Οι βασανιστές δεν κατόρθωσαν να της αποσπάσουν καμία πληροφορία. Οι γονείς της χρησιμοποίησαν γνωριμίες που είχε ο εύπορος, έμπορος πατέρας της και την απελευθέρωσαν. Λίγο πριν την αναχώρηση των Γερμανικών στρατευμάτων συνελήφθη πάλι από τους κατακτητές στις 31-7-1944 γιατί συμμετείχε στην ανατίναξη ενός τραίνου, που μετέφερε πυρομαχικά. Εκείνη τη μέρα είχε τελειώσει τις απολυτήριες εξετάσεις του Αρσακείου Γυμνασίου. Επί 4 μερόνυχτα τη βασάνιζαν να μαρτυρήσει τους συνεργάτες της. Αλλά ούτε τα βασανιστήρια, ούτε οι δελεαστικές προτάσεις τους δεν απέδωσαν. Ακολούθως μεταφέρθηκε με άλλους στο Στρατόπεδο Χαϊδαρίου. Εκεί η Ηρώ γνώρισε την Λέλα Καραγιάννη. Κοιμόταν κάθε βράδυ στην αγκαλιά της. Κάποιες γυναίκες θα επιλέγονταν για τα στρατόπεδα της Γερμανίας και μερικές το είδαν σαν λυτρωμό στο μαρτύριό τους. Η Ηρώ τότε φώναξε: ‘’Ντροπή σας δεν είστε Ελληνίδες! Μα δεν ντρέπεστε; Καμιά δεν πρέπει να πάει στη Γερμανία. Μα τι φοβάστε… Μη σας τουφεκίσουνε; Καλύτερα να μας τουφεκίσουν παρά να υποστούμε εξευτελισμούς’’. Στις 5 Σεπτέμβρη 1944, μαζί με άλλους 49 αριστερούς κρατούμενους, οδηγήθηκε στο σκοπευτήριο της Καισαριανής κι εκτελέστηκε. Η ζωή της έγινε ταινία το 1981 με τίτλο ‘’17 σφαίρες για ένα άγγελο’’.
Ένα ελάχιστο αφιέρωμα στην τεράστια εμβληματική μορφή της Αντίστασης, της 17χρονης Ηρώς Κωνσταντοπούλου. Αθάνατη!
