Ξεκίνησε η θητεία των νέων Δημάρχων, μόλις δυο μέρες πριν και όλοι περιμένουμε να δούμε τι μέλει γενέσθαι στους δύο Δήμους μας, αν και στο Καρπενήσι τα πράγματα είναι λίγο πολύ γνωστά
μιας και επανεξελέγη ο ίδιος Δήμαρχος. Αυτές τις πρώτες μέρες θητείας, αυτό που μου ήρθε στο μυαλό είναι μια εκπομπή που είδα πριν δυο μήνες περίπου, στην ΕΡΤ1, για έναν ‘φωτεινό’ δήμαρχο που έφυγε νωρίς, αλλά άφησε σπουδαίο έργο. «Ο Πάβελ είναι ακόμα εδώ» είναι ο τίτλος του επεισοδίου της εκπομπής «Πολίτες της Ευρώπης» με τον Κώστα Αργυρό, το οποίο πραγματεύεται την επόμενη μέρα από τη δολοφονία του σπουδαίου Πολωνού δημάρχου Πάβελ Αντάμοβιτς.
Στις αρχές του 2019 η εν ψυχρώ δολοφονία του δημάρχου της πόλης του Γκντανσκ, Πάβελ Αντάμοβιτς, κατά τη διάρκεια μιας φιλανθρωπικής εκδήλωσης, συγκλόνισε όχι μόνο την πόλη και
ολόκληρη την Πολωνία, αλλά προκάλεσε ένα πανευρωπαϊκό σοκ. Η φονική επίθεση δεν είχε ξεκάθαρα πολιτικά κίνητρα, αλλά ήρθε σε
μια εποχή που ο Αντάμοβιτς είχε γίνει στόχος χυδαίων επιθέσεων και μιας ρητορικής μίσους από ακροδεξιούς κύκλους. Ο πολιτικός, ο οποίος πάνω από 20 χρόνια υπηρέτησε πιστά την πόλη του, ήταν ένας άνθρωπος φιλελεύθερος, υποστηρικτής της ανοικτής κοινωνίας των πολιτών και υπερασπιστής της διαφορετικότητας. Αν και ενεργός καθολικός ο ίδιος, δεν δίσταζε να συμμετέχει σε εκδηλώσεις όπως το Gay Pride ή να έρχεται σε αντιπαράθεση με τους πιο συντηρητικούς κύκλους της Καθολικής Εκκλησίας και της κεντρικής κυβέρνησης, όταν τασσόταν υπέρ της εγκατάστασης προσφύγων στη χώρα.
Αυτό που είδα στην εκπομπή ήταν ότι οι περισσότεροι πολίτες του Γκντανσκ μιλούν σήμερα με αγάπη και σεβασμό για τον δικό
τους «Πάβελ», που εξέφραζε την «άλλη Πολωνία», αυτή που συχνά δεν ακούγεται στο εξωτερικό, αφού η φωνή της σκεπάζεται από αντιευρωπαϊκές ρητορείες της λαϊκιστικής κυβέρνησης στη
Βαρσοβία. Ο Κώστας Αργυρός βρέθηκε στην πόλη που άλλοι αποκαλούν «διαμάντι της Βαλτικής» και άλλοι «πύλη της Πολωνίας στον υπόλοιπο κόσμο», με αφορμή τη συμπλήρωση τριάντα ετών από τις πρώτες ελεύθερες εκλογές στην Πολωνία και συνομίλησε με ανθρώπους που γνώριζαν τον Πάβελ και είναι αποφασισμένοι να υπερασπιστούν την κληρονομιά του, πολιτικούς, δημοσιογράφους, ακαδημαϊκούς και εκπροσώπους ΜΚΟ.
Αυτό που μου έκανε όμως τεράστια εντύπωση είναι το πόσο αγαπητός ήταν ο Αντάμοβιτς σε όλα τα κοινωνικά στρώματα της πόλης του. Όχι γιατί δεν χάλαγε χατίρια, αλλά γιατί άκουγε τους
πάντες, αφιέρωνε χρόνο για όλους, όχι ψεύτικα αλλά με ουσία. Κάθε εβδομάδα είχε συγκεκριμένη μέρα στο πρόγραμμά του, κατά την οποία επισκεπτόταν μια γειτονιά της πόλης, μιλούσε με τους κατοίκους και έβλεπε από κοντά ποια ήταν τα προβλήματα που αντιμετώπιζαν. Είχε ιδία άποψη για την πόλη του, γνώριζε προσωπικά τις συνθήκες κάθε γειτονιάς, κάθε τάξης και τα
μάθαινε από πρώτο χέρι πηγαίνοντας ο ίδιος και όχι στέλνοντας κάποιον αντιδήμαρχο ή κάποιον παρατρεχάμενο. Ήταν ουσιαστικά παρών και ουσιαστικά δήμαρχος, όχι καθισμένος στο γραφείο του, να χαίρεται τα προνόμιά του και να εμφανίζεται μόνο στις γιορτές και τα πανηγύρια! Φαινόμενα που επανειλημμένως βλέπουμε στη
χώρα μας. Μόνο και μόνο για αυτή του την πρακτική αλλά και για το όραμα
που υλοποίησε για μια ευρωπαϊκή πόλη, ο Πάβελ Αντάμοβιτς είναι ένα πρότυπο δημάρχου, από το οποίο εύχομαι οι νέοι δήμαρχοι του τόπου μας να εμπνευστούν –χωρίς το τραγικό τέλος φυσικά- και
να φτιάξουν στην Ευρυτανία δυο δήμους ονειρεμένους, όπου θα θέλουν όλοι όχι μόνο να επισκέπτονται αλλά και να ζουν.
Ελένη Ευαγγελία Αρωνιάδα
Εκδότρια
