Χειρόγραφα
Γράφει ο Θεοφάνης Λ. Παναγιωτόπουλος
Συγγραφέας, Αρθρογράφος & Ραδιοφωνικός Παραγωγός
theofanhspap@outlook.com
«Ο χρόνος εκδικείται τις αναμνήσεις μας. Τις συμπιέζει και τις καταχωνιάζει όλο και πιο βαθιά στις εσοχές της μνήμης. Παλιές φωτογραφίες κιτρινίζουν και θαμπώνουν μέχρι που δεν μπορείς πια να διακρίνεις πρόσωπα. Μέχρι που δεν σε νοιάζει πια να διακρίνεις πρόσωπα. Κι είναι ακριβώς εκείνη η στιγμή που οι άνθρωποι πεθαίνουν πραγματικά. Όταν δεν ζουν στην καρδιά μας, όταν κανένας δεν τους θυμάται πια. Ο χρόνος εκδικείται.»
Ε.Α.
Τον Μάιο του 2019 κυκλοφόρησε το νέο βιβλίο της δημοσιογράφου, μεταφράστριας και συγγραφέως κας Έλενας Άκρίτα με τον τίτλο «Τα τάπερ της Αλίκης» και είμαι βέβαιος πως όταν ακούει ή διαβάζει κανείς το όνομα Αλίκη δεν χρειάζονται συστάσεις. Όμως στο βιβλίο δεν υπάρχει μία Αλίκη αλλά δύο. Μια δημοφιλής Αλίκη που το γαλλικό άρωμα της δηλώνει την παρουσία της μεγάλης σταρ, ένα χαμόγελο πίσω από τα μεγάλα τζάμια της λευκής μερσεντές που σηκώνει μπάρες και ανοίγει δρόμους, μια Αλίκη που την αγαπούν όλοι. Όλοι ανεξαιρέτως. Μα την αγαπά και η ΖΩΗ. Έχει άστρο, ταλέντο, ομορφιά, έχει όλα εκείνα που θα γράψουν με χρυσά γράμματα το όνομα της στην πολιτιστική ελληνική -και όχι μόνο- ιστορία.
Όμως υπάρχει και η Αλίκη της διπλανής πόρτας. Μια ψυχή που δεν θα χαριστεί σε κανέναν και κυρίως στην ίδια την ΖΩΗ. Η μητέρα της – Ελένη- είναι πωλήτρια στο ΜΙΝΙΟΝ και η γιαγιά της – Κοραλία- είναι καθαρίστρια είκοσι χρόνια στη ΦΙΝΟΣ ΦΙΛΜ και με ένα τρόπο μαγικό η Αλίκη Βουγιουκλάκη γίνεται η νονά της. Η Ελένη εκτός από πωλήτρια στο ΜΙΝΙΟΝ τα απόγευμα κάνει και επιδείξεις τάπερ σε σπίτια κυριών.
Και σε αυτά τα ίδια τάπερ η μικρή Αλίκη θα κλείνει οργή, πόνο και δάκρυα. Κάποια στιγμή όμως τα τάπερ δεν θα έχουν άλλο χώρο… και η Αλίκη θα πρέπει να αντιμετωπίσει τα νέα δεδομένα στην ζωή της.
Όλο ο ασπρόμαυρος κινηματογράφος παρελαύνει μέσα από το σαλόνι της Κοραλίας. Κι αυτό εξαιτίας της γενναιοδωρίας του Φιλοποίμην όπου βοήθησε να επιπλωθεί το νέο σπιτικό της Κοραλίας με έπιπλα από τις αποθήκες του Φίνου. Η ψάθινη καρέκλα ήταν από το Λίζα και η άλλη, η διπλανή τύπου Λουδοβίκου, από τα κορίτσια για φίλημα. Το τραπεζάκι ιστορικό κειμήλιο από το Δεσποινίς Διευθυντής. Εκεί πάνω ακουμπούσε το τηλέφωνο η Καρέζη όταν έλεγε το περίφημο ”γυρίιισατε;”
Μέσα από τις σελίδες του μυθιστορήματος γνωρίζουμε την Τζένη Καρέζη και της Αλίκη Βουγιουκλάκη -κυρίως της Αλίκη- σε απόσταση αναπνοής.
Στην αναγνωστική διαδρομή προστίθενται πολλά ακόμη πρόσωπα όπως: ο Ανέστης ο άντρας της Ελένης όπου γνωρίζονται τυχαία σε μία κηδεία, ο θείος Τασούλης και η θεία Κική με έναν γιο ομοφυλόφιλο, η Φιφή με το μπορντέλο στην οδό Φυλής, η συμμαθήτρια της Αλίκης η Δόμνα η οποία ήταν γεννημένη για το θεατρικό σανίδι, ο φιλόλογος Αντρέας Βαγενάς στο Λύκειο Η ΓΝΩΣΙΣ, η Τζίνα ένα κορίτσι της οδού Φυλής και η όμορφη δεσποινίς Μιρέλλα Ξαγοράρη.
Ένα βιβλίο που πρέπει να διαβαστεί από μικρούς και μεγάλους. Ένα βιβλίο όχι μόνο αναμνήσεων μιας άλλης Αθήνας αλλά και αγώνα υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ένα βιβλίο καμωμένο από αγάπη. Δίχως χρώμα. Από αγάπη διάφανη που μπορεί να αγκαλιάσει τους πάντες όπως και η αγαπημένη μας Έλενα Ακρίτα!
