Ονόματα: Μύτα Σοφία, Ντασιώτη Γεωργία, Παπαδήμου Παναγιώτα, Νικόλας Ροΐδης
Ιδιότητα: Μαθητές Β΄Γυμνασίου Ραπτοπούλου
Τόπος διαμονής: Ραπτόπουλο Ευρυτανίας
Διάκριση: 1ο & 2ο Βραβείο Ποίησης Μορφωτικού Ομίλου Πετρούπολης
Τέσσερεις μαθητές Γυμνασίου από το Ραπτόπουλο, πήραν τις πρώτες θέσεις σε Πανελλήνιο διαγωνισμό Ποίησης. Η είδηση της επιτυχίας των μαθητών στον 11ο πανελλήνιο μαθητικό λογοτεχνικό διαγωνισμό ποίησης και διηγήματος του Μορφωτικού Ομίλου Πετρούπολης, όπου έλαβαν το 1ο΄ Βραβείο και 2ο΄ Βραβείο, γέμισε με ενθουσιασμό την μαθητική κοινότητα του χωριού της Ευρυτανίας. Και το σημαντικότερο όλων, άναψε την φλόγα της προόδου στα παιδιά αυτά που είναι από πολλές απόψεις στερημένα από επιλογές και δυνατότητες, αλλά όπως απέδειξαν καθόλου στερημένα από αγνό και πηγαίο ενθουσιασμό για δουλεία, αλλά και κοφτερά μυαλά γεμάτα έμπνευση.
Ο «ΚΑΜΕΝΟΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ», «ΤΟ ΒΟΥΝΟ» και «Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΘΑΥΜΑ» είναι οι τίτλοι των ποιημάτων που έγραψαν τα παιδιά, αποσπώντας τις διακρίσεις, ξεπερνώντας ακόμα και τις ίδιες τους τις προσδοκίες, μετά την παρότρυνση και την επίβλεψη της καθηγήτριάς τους κας Τσάρα Μαρίας, φιλολόγου.
Το Α’ Βραβείο πήραν οι: Ντασιώτη Γεωργία και Ροΐδης Νίκος. Β’ Βραβείο πήραν οι: Παπαδήμου Παναγιώτα και Μύτα Σοφία. Τι καλύτερο από το να ακούσουμε τι έχουν τα ίδια τα παιδιά και η καθηγήτριά τους, να δηλώσουν, και να εμπνευστούμε και μείς… μέσα από τα μαθήματα της συν -εργατικότητας, της ταπεινότητας, του αγνού ενθουσιασμού, αλλά και τις προσήλωσης, που μας δίνουν…
Γεωργία Ντασιώτη
‘Το ποίημα μας «ο Καμμένος παράδεισος» ξεκίνησε από μια εργασία του βιβλίου μας στο σχολείο στο μάθημα της λογοτεχνίας. Κάναμε την εργασία ομαδικά. Όλοι βοηθήσαμε και βγήκε αυτό το αποτέλεσμα. Μας πήρε περίπου τρεις μέρες. Η πηγή έμπνευσης ήταν η πυρκαγιά στο Μάτι που έγινε το καλοκαίρι. Και στο βιβλίο της λογοτεχνίας το μάθημα που είχαμε κάνει σχετιζόταν με πυρκαγιές οπότε μας βοήθησε στο να επικεντρωθούμε στο συγκεκριμένο θέμα. Το ύφος του ποιήματος περιγράφει έμμεσα την τραγωδία στο Μάτι. Το συγκεκριμένο γεγονός συγκλόνισε την Ελλάδα όπως κι εμάς γι’ αυτό επικεντρωθήκαμε στο συγκεκριμένο θέμα επειδή σοκαριστήκαμε. Σχετικά με το ποίημα ήταν κάτι αυθόρμητο σαν μια εργασία. Δεν περιμέναμε με την ομάδα μου να πάρουμε μια τόσο καλή θέση’.
Ροΐδης Νίκος
‘Όταν έμαθα για τη διάκριση ενθουσιάστηκα και πραγματικά δεν το περίμενα. Πολλές φορές νιώθουμε ότι είμαστε ξεχασμένοι. Με τη Γεωργία δουλέψαμε ομαδικά και τελικά το αποτέλεσμα άρεσε και σε άλλους. Το ποίημα μας έχει μήνυμα για τον σεβασμό στη φύση και το περιβάλλον. Ευχαριστούμε πολύ την καθηγήτρια μας, την κα Τσάρα για την ιδέα που είχε. Αν και δεν το περιμέναμε, είχε δίκιο και ήταν πολύ θετικό για το σχολείο μας΄.
Σοφία Μύτα
‘Η πηγή έμπνευσής μας ήταν μια μέρα στο σχολείο που καθόμασταν και βλέπαμε έξω τη θέα και έβρεχε, τη στιγμή που βλέπαμε το βουνό Τσούκα απέναντι από το σχολείο, μας ήρθε πρώτα ο τίτλος κι από εκεί ξεκινήσαμε και γράφαμε κάποια στιχάκια και να κάναμε ομοιοκαταληξία. Μετά γράψαμε κι άλλα ποιήματα κι αποφασίσαμε ποιο είναι το καλύτερο. Σίγουρα δεν το περίμενα αυτό γιατί ήταν ένας τεράστιος διαγωνισμός ήμουν σίγουρη ότι θα κερδίσουν κάτι άλλα παιδιά απ’ το σχολείο μας όμως δεν έγινε κάτι. Θα μπορούσα να συμμετέχω ξανά σένα τέτοιο διαγωνισμό’.
Παναγιώτα Παπαδήμου
‘Εμείς ξεκινήσαμε από μια εργασία που είχαμε στη λογοτεχνία και ξεκινήσαμε το γράψιμο για μία άσκηση που είχαμε και μετά επειδή άρεσε στην καθηγήτρια μας πάρα πολύ αυτό το ποίημα, μας είπε ότι υπάρχει ένας διαγωνισμός αν θέλουμε και μπορούμε να γράψουμε κι άλλα ποιήματα και να τα στείλουμε. Γράψαμε και « Το Βουνό» που κέρδισε το δεύτερο βραβείο. Τα στείλαμε και μετά από κάποιο διάστημα μας ειδοποίησαν πως έχουμε κερδίσει. Ήταν μια πολύ καλή εμπειρία, δεν περιμέναμε πως θα κερδίσουμε. Καλό είναι να προσπαθείς και να μην τα παρατάς με την πρώτη δυσκολία’.
Η ’καθοδηγήτρια’ και συντονίστρια όλης αυτής της προσπάθειας, η καθηγήτρια κα Τσάρα Μαρία, είναι συγκινητική για τον τρόπο που προσέγγισε όλη την προσπάθεια των μαθητών της: ‘Αυτά τα παιδιά όπως ξέρετε κι εσείς θεωρούνται ερεθισμάτων και το στοίχημα το προσωπικό για μένα είναι σ’ αυτά τα σχολεία αυτών των περιοχών να δώσουμε όσο το δυνατόν ίσες ευκαιρίες γιατί το εκπαιδευτικό σύστημα δυστυχώς είναι άνισο. Δεν ξεκίνησαν όλα για να πάρουμε μέρος στο διαγωνισμό. Όλα ήρθαν κατά τη διάρκεια του μαθήματος. Κάναμε με τα παιδιά μια εργασία, κάναμε ένα ποίημα, άλλο ήταν το ερέθισμά μας και σκέφτηκα να γράψουν κάτι για τα πλαίσια των δημιουργικών εργασιών που κάνουμε μέσα στην τάξη. Τα παιδιά φέραν μια εργασία και συγκεκριμένα η Γεωργία κι όταν διαβάστηκε αυτό το ποίημα μέσα στην τάξη πραγματικά ήταν ξεχωριστό. Τότε σκέφτηκα να τους προτείνω να το στείλουμε κάπου, θα βρούμε ένα διαγωνισμό και θα πάρουμε μέρος. Πραγματικά τότε ήταν σα να άναψε μια σπίθα μέσα στην τάξη. Βλέπεις ενώ το ποίημα το είχε γράψει ένα παιδί ξαφνικά θέλαν όλα να πάρουν μέρος στον διαγωνισμό και φτιάξανε μόνα τους μικρές ομάδες. Δεν υπήρχε έπαθλο σ αυτό τον διαγωνισμό μόνο η συμμετοχή. Δεν το πιστεύαμε ούτε κι εμείς ότι θα διακριθούμε. Κάναμε τις απαιτούμενες διορθώσεις κάνοντας μεγαλύτερο το ποίημα και προσπαθώντας να εμπνεύσουμε και τα άλλα παιδιά να γράψουν κάτι. Και κάπως έτσι τόσο απλά πήραν μέρος στο διαγωνισμό. Είναι μια προσπάθεια αλλά αυτή δε φαίνεται και δεν είναι το παν, τώρα έτυχε και υπήρχε μια διάκριση. Για εμένα μόνο και μόνο η χαρά των παιδιών γιατί τα ίδια τα παιδιά πήραν μέρος και σε άλλο διαγωνισμό δηλαδή πριν βγει καν η διάκρισή τους. Τα βλέπεις πόσο συνεργάσιμα είναι. Πήραν μέρος σ έναν άλλο διαγωνισμό του Πατάκη με κάποια άλλα ποιήματα που φτιάξανε σαν να άναψε αυτή η σπίθα. Το έπαθλο είναι 150 ευρώ βιβλία. Τα παιδιά ψάχνουν ερεθίσματα. Δεν έχουν ερεθίσματα. Δυστυχώς έχουμε μεγάλη ευθύνη και ως γονείς και ως εκπαιδευτικοί γιατί η βασική αποστολή δεν είναι μόνο να τα μάθουμε, μαθαίνουν και από το διαδίκτυο κι απ’ αλλού. Είναι να εμπνεύσουμε. Λείπει η έμπνευση’.
