Συγκλονίζουν οι δύο νεαροί, ο Ανδρέας και ο Άγγελος, που όχι μόνο κατάφεραν να βγουν ζωντανοί μετά τη φονική σύγκρουση των τρένων στα Τέμπη, αλλά είχαν την ψυχραιμία και την τόλμη να βοηθήσουν να σωθούν δεκάδες επιβάτες.

Αν και μικροί σε ηλικία, αναδείχθηκαν σε μεγάλους «ήρωες» της τραγωδίας των Τεμπών. Ο 20χρονος Ανδρέας Αλικανιώτης και και ο 18χρονος Άγγελος Τσιαμούρας έσωσαν τουλάχιστον 26 ανθρώπους μετά το αδιανόητο σιδηροδρομικό δυστύχημα.

Ο 18χρονος φοιτητής Άγγελος Τσιαμούρας κατάφερε να βοηθήσει συνεπιβάτες του, όχι μόνο στο δικό του βαγόνι, αλλά όσο μπορούσε και στα υπόλοιπα του τρένου. Ο νεαρός ανέφερε πως ήταν στην Πάτρα το Σαββατοκύριακο για το καρναβάλι και γυρνούσε στην Θεσσαλονίκη όπου και σπουδάζει στο τμήμα Οικονομίας και Διοίκησης Επιχειρήσεων. «Δεν είμαι ήρωας, μη με αποκαλείτε έτσι. Έκανα απλά το καθήκον μου, έναντι των συνανθρώπων μου» ανέφερε στo pelop.gr συγκλονίζοντας με το μεγαλείο της ψυχής του.

«Νιώσαμε τρία ταρακουνήματα, το ένα πιο ασθενές σε σχέση με το άλλο κι αμέσως καταλάβαμε σε τι κίνδυνο βρισκόμασταν» είπε, περιγράφοντας τις φρικιαστικές στιγμές.

«Δεν σκέφτηκα τίποτα άλλο, πέρα από το ότι έπρεπε να βοηθήσω τους συνανθρώπους μου. Μαζί με τον φίλο μου Γιώργο τρέξαμε στα βαγόνια 3 και 4 για να σώσουμε, όσο το δυνατόν, περισσότερο κόσμο και καταφέραμε μαζί με τους διασώστες να βγάλουμε 16 άτομα. Το μόνο που σκεφτόμουν ήταν ότι έπρεπε να σώσω ακόμη ένα άτομο. Τίποτα άλλο! Η αδρεναλίνη είχε χτυπήσει κόκκινο. Στο βαγόνι Νο 3 είδαμε πολλούς νεκρούς. Δεν μπορούσες να κάνεις, δυστυχώς, πολλά πράγματα. Η φωτιά είχε επεκταθεί. Το βαγόνι Νο 1 διαλύθηκε αμέσως, το βαγόνι Νο 2 καταστράφηκε από τη φωτιά. Δεν είμαι ήρωας, μη με αποκαλείτε έτσι. Έκανα απλά το καθήκον μου, έναντι των συνανθρώπων μου. Εκφράζω τα βαθιά μου συλλυπητήρια στις οικογένειες των νεκρών. Ελπίζω η Πολιτεία, πλέον, ν’ αναλάβει τις ευθύνες της, για να μην επαναληφθούν παρόμοιες τραγωδίες και στο μέλλον», ανέφερε.

Συγκλονιστική μαρτυρία

«Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη στιγμή που έσβησαν όλα τα φώτα και εκτροχιάστηκε το βαγόνι», λέει ο 20χρονος Ανδρέας, που όχι μόνο κατάφερε να βγει ζωντανός από το βαγόνι όπου βρίσκονταν αλλά παράλληλα να βοηθήσει να σωθούν  και δεκάδες επιβάτες μετά την φονική σύγκρουση.

Ο 20χρονος περιέγραψε -με λόγια που προκαλούν μεγάλη συγκίνηση- όσα θυμάται από τις δραματικές στιγμές του σιδηροδρομικού δυστυχήματος. «Κατά τις έντεκα και είκοσι περίπου, όταν εγώ συνεννοούμουν με την παρέα μου για το ποιος θα με πάρει από τα τρένα και τι ώρα θα φτάσουμε εν τέλει, γιατί υπήρχε μία ώρα σχεδόν καθυστέρηση, ένιωσα ένα δυνατό τράνταγμα. Και μετά ακούστηκε και το “μπαμ”. Ουσιαστικά μετά, αυτό που ακολούθησε ήταν να συρθεί το βαγόνι και να να αρχίσει η πυρκαγιά και μαζί και οι σπινθήρες που ακολούθησαν από τις μηχανές. Μαζί με αυτό, ακολούθησαν εννοείται και οι φωνές για βοήθεια και οι φωνές από τον πανικό», ανέφερε.

Ο νεαρός, μαζί με κάποια άλλα άτομα που κατάφεραν να κρατήσουν την ψυχραιμία τους μετά το μακελειό, κατάφερναν να καθησυχάσουν τον κόσμο. Όπως περιέγραψε, κατάφερε να σπάσει το τζάμι του βαγονιού, το οποίο ήταν ήδη ραγισμένο κι έτσι μπόρεσε, μαζί με άλλους να πετάξουν έξω τις βαλίτσες ώστε να μπορέσουν να βγουν με ασφάλεια όλοι όσοι θα έβγαιναν από το παράθυρο. «Ένας – ένας, πρώτα οι κοπέλες και οι βαριά τραυματίες και τελευταίοι εμείς, που είχαμε τραυματιστεί πιο ελαφριά, πηδήξαμε από ένα υψόμετρο περίπου τριών – τεσσάρων μέτρων, σε ένα χαντάκι και προσγειωθήκαμε στις βαλίτσες» τόνισε.

Όσο για το πόσους ανθρώπους κατάφερε να βοηθήσει, ο Ανδρέας, που μίλησε για την τρομακτική αυτή εμπειρία είπε: «Σίγουρα βοηθήσαμε μέσα στην αμαξοστοιχία του βαγονιού δύο και την καμπίνα τη δικιά μας, την εννέα, αριστερά δεξιά βοήθησα πάλι εγώ με τους φίλους μου να βγουν να απεγκλωβιστούν, ίσως κάποια άτομα. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι τράβηξα δύο -τρείς κοπέλες από την διπλανή καμπίνα και κατάφερα να τις βάλω μπροστά στο παράθυρο, από όπου θα πηδούσαν κιόλας», εξήγησε.

Η στιγμή που θα μείνει για πάντα χαραγμένη στο μυαλό του

Θυμάται ότι οι περισσότεροι επιβάτες ήταν νεαροί, άτομα 18 – 23 ετών και ο ίδιος νιώθει τυχερός που βγήκε αλώβητος από αυτή τη σύγκρουση καθώς, όπως είπε: «Πάλι καλά τη γλίτωσα με μικροτραυματισμούς, μικροεκδορές και κάποια εγκαύματα πρώτου βαθμού. Δεν έχω τίποτα σοβαρό».

Η στιγμή που θα μείνει για πάντα χαραγμένη στο μυαλό του είναι, όπως ανέφερε, η στιγμή που έσβησαν τα φώτα. Η αρχή της τραγωδίας. «Δεν θα ξεχάσω ποτέ με το που έσβησαν τα φώτα, όταν εκτροχιάστηκε το βαγόνι, όταν έκανε το λεγόμενο “Γ”. Έσβησαν τα φώτα. Και φωτιζόμασταν ουσιαστικά από φλόγα, από τους σπινθήρες. Και μέσα σε αυτά υπήρχε εννοείται και η αποπνικτική κάπνα που επικρατούσε μέσα στα βαγόνια αλλά και έξω, όπου υπήρχε πυρκαγιά πάνω στο βαγόνι», είπε.

Συγκλονίζουν οι δύο νεαροί, ο Ανδρέας και ο Άγγελος, που όχι μόνο κατάφεραν να βγουν ζωντανοί μετά τη φονική σύγκρουση των τρένων στα Τέμπη, αλλά είχαν την ψυχραιμία και την τόλμη να βοηθήσουν να σωθούν δεκάδες επιβάτες.

Αν και μικροί σε ηλικία, αναδείχθηκαν σε μεγάλους «ήρωες» της τραγωδίας των Τεμπών. Ο 20χρονος Ανδρέας Αλικανιώτης και και ο 18χρονος Άγγελος Τσιαμούρας έσωσαν τουλάχιστον 26 ανθρώπους μετά το αδιανόητο σιδηροδρομικό δυστύχημα.

Ο 18χρονος φοιτητής Άγγελος Τσιαμούρας κατάφερε να βοηθήσει συνεπιβάτες του, όχι μόνο στο δικό του βαγόνι, αλλά όσο μπορούσε και στα υπόλοιπα του τρένου. Ο νεαρός ανέφερε πως ήταν στην Πάτρα το Σαββατοκύριακο για το καρναβάλι και γυρνούσε στην Θεσσαλονίκη όπου και σπουδάζει στο τμήμα Οικονομίας και Διοίκησης Επιχειρήσεων. «Δεν είμαι ήρωας, μη με αποκαλείτε έτσι. Έκανα απλά το καθήκον μου, έναντι των συνανθρώπων μου» ανέφερε στo pelop.gr συγκλονίζοντας με το μεγαλείο της ψυχής του.

«Νιώσαμε τρία ταρακουνήματα, το ένα πιο ασθενές σε σχέση με το άλλο κι αμέσως καταλάβαμε σε τι κίνδυνο βρισκόμασταν» είπε, περιγράφοντας τις φρικιαστικές στιγμές.

«Δεν σκέφτηκα τίποτα άλλο, πέρα από το ότι έπρεπε να βοηθήσω τους συνανθρώπους μου. Μαζί με τον φίλο μου Γιώργο τρέξαμε στα βαγόνια 3 και 4 για να σώσουμε, όσο το δυνατόν, περισσότερο κόσμο και καταφέραμε μαζί με τους διασώστες να βγάλουμε 16 άτομα. Το μόνο που σκεφτόμουν ήταν ότι έπρεπε να σώσω ακόμη ένα άτομο. Τίποτα άλλο! Η αδρεναλίνη είχε χτυπήσει κόκκινο. Στο βαγόνι Νο 3 είδαμε πολλούς νεκρούς. Δεν μπορούσες να κάνεις, δυστυχώς, πολλά πράγματα. Η φωτιά είχε επεκταθεί. Το βαγόνι Νο 1 διαλύθηκε αμέσως, το βαγόνι Νο 2 καταστράφηκε από τη φωτιά. Δεν είμαι ήρωας, μη με αποκαλείτε έτσι. Έκανα απλά το καθήκον μου, έναντι των συνανθρώπων μου. Εκφράζω τα βαθιά μου συλλυπητήρια στις οικογένειες των νεκρών. Ελπίζω η Πολιτεία, πλέον, ν’ αναλάβει τις ευθύνες της, για να μην επαναληφθούν παρόμοιες τραγωδίες και στο μέλλον», ανέφερε.

Συγκλονιστική μαρτυρία

«Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη στιγμή που έσβησαν όλα τα φώτα και εκτροχιάστηκε το βαγόνι», λέει ο 20χρονος Ανδρέας, που όχι μόνο κατάφερε να βγει ζωντανός από το βαγόνι όπου βρίσκονταν αλλά παράλληλα να βοηθήσει να σωθούν  και δεκάδες επιβάτες μετά την φονική σύγκρουση.

Ο 20χρονος περιέγραψε -με λόγια που προκαλούν μεγάλη συγκίνηση- όσα θυμάται από τις δραματικές στιγμές του σιδηροδρομικού δυστυχήματος. «Κατά τις έντεκα και είκοσι περίπου, όταν εγώ συνεννοούμουν με την παρέα μου για το ποιος θα με πάρει από τα τρένα και τι ώρα θα φτάσουμε εν τέλει, γιατί υπήρχε μία ώρα σχεδόν καθυστέρηση, ένιωσα ένα δυνατό τράνταγμα. Και μετά ακούστηκε και το “μπαμ”. Ουσιαστικά μετά, αυτό που ακολούθησε ήταν να συρθεί το βαγόνι και να να αρχίσει η πυρκαγιά και μαζί και οι σπινθήρες που ακολούθησαν από τις μηχανές. Μαζί με αυτό, ακολούθησαν εννοείται και οι φωνές για βοήθεια και οι φωνές από τον πανικό», ανέφερε.

Ο νεαρός, μαζί με κάποια άλλα άτομα που κατάφεραν να κρατήσουν την ψυχραιμία τους μετά το μακελειό, κατάφερναν να καθησυχάσουν τον κόσμο. Όπως περιέγραψε, κατάφερε να σπάσει το τζάμι του βαγονιού, το οποίο ήταν ήδη ραγισμένο κι έτσι μπόρεσε, μαζί με άλλους να πετάξουν έξω τις βαλίτσες ώστε να μπορέσουν να βγουν με ασφάλεια όλοι όσοι θα έβγαιναν από το παράθυρο. «Ένας – ένας, πρώτα οι κοπέλες και οι βαριά τραυματίες και τελευταίοι εμείς, που είχαμε τραυματιστεί πιο ελαφριά, πηδήξαμε από ένα υψόμετρο περίπου τριών – τεσσάρων μέτρων, σε ένα χαντάκι και προσγειωθήκαμε στις βαλίτσες» τόνισε.

Όσο για το πόσους ανθρώπους κατάφερε να βοηθήσει, ο Ανδρέας, που μίλησε για την τρομακτική αυτή εμπειρία είπε: «Σίγουρα βοηθήσαμε μέσα στην αμαξοστοιχία του βαγονιού δύο και την καμπίνα τη δικιά μας, την εννέα, αριστερά δεξιά βοήθησα πάλι εγώ με τους φίλους μου να βγουν να απεγκλωβιστούν, ίσως κάποια άτομα. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι τράβηξα δύο -τρείς κοπέλες από την διπλανή καμπίνα και κατάφερα να τις βάλω μπροστά στο παράθυρο, από όπου θα πηδούσαν κιόλας», εξήγησε.

Η στιγμή που θα μείνει για πάντα χαραγμένη στο μυαλό του

Θυμάται ότι οι περισσότεροι επιβάτες ήταν νεαροί, άτομα 18 – 23 ετών και ο ίδιος νιώθει τυχερός που βγήκε αλώβητος από αυτή τη σύγκρουση καθώς, όπως είπε: «Πάλι καλά τη γλίτωσα με μικροτραυματισμούς, μικροεκδορές και κάποια εγκαύματα πρώτου βαθμού. Δεν έχω τίποτα σοβαρό».

Η στιγμή που θα μείνει για πάντα χαραγμένη στο μυαλό του είναι, όπως ανέφερε, η στιγμή που έσβησαν τα φώτα. Η αρχή της τραγωδίας. «Δεν θα ξεχάσω ποτέ με το που έσβησαν τα φώτα, όταν εκτροχιάστηκε το βαγόνι, όταν έκανε το λεγόμενο “Γ”. Έσβησαν τα φώτα. Και φωτιζόμασταν ουσιαστικά από φλόγα, από τους σπινθήρες. Και μέσα σε αυτά υπήρχε εννοείται και η αποπνικτική κάπνα που επικρατούσε μέσα στα βαγόνια αλλά και έξω, όπου υπήρχε πυρκαγιά πάνω στο βαγόνι», είπε.

dikaiologitika.gr