Τα αίτια που οδήγησαν στην σημερινή εικόνα. Ο Πρόεδρος του Εμπορικού Επιμελητηρίου Ευρυτανίας στον Ευρυτανικό Παλμό για τα κλειστά καταστήματα της πόλης.

3768

 

 

 

Ο Πρόεδρος του Εμπορικού Επιμελητηρίου του νομού, κ. Χρήστος Τσάμπρας, με ένα άρθρο του στον Ευρυτανικό Παλμό μιλά για το διευρυμένο πια φαινόμενο των κλειστών καταστημάτων στο Καρπενήσι και για το ‘λουκέτο’ που αναμένεται και σε άλλα.

 

«Τον τελευταίο καιρό, ειδικά μετά το πέρας του καλοκαιριού, στην περιοχή μας έχει παρατηρηθεί το κλείσιμο αρκετών καταστημάτων καθώς και η αναστολή δραστηριοτήτων  αρκετών επιχειρήσεων. Με το παρόν άρθρο θα  προσπαθήσω, λόγω της ιδιότητάς μου σαν πρόεδρος του Ε.Β.Ε. Ευρυτανίας, να εκθέσω κάποιους από τους λόγους που οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση τον νομό μας.

Τα αίτια θα πρέπει να αναζητηθούν σε χρόνους προγενέστερους της οικονομικής κρίσης που χτύπησε την χώρα από το 2009. Η οικονομική κρίση επιδείνωσε δραματικά και εξάπλωσε ταχύτατα μια κατάσταση που σε βάθος χρόνου αναπόφευκτα  θα επέρχονταν. Η Ευρυτανία άρχισε να χάνει μεγάλο μέρος του πληθυσμού της από τον εμφύλιο και μετά. Τα αίτια ήταν είτε οικονομικά είτε λόγοι ασφαλείας. Οι κάτοικοί της κατευθύνονταν για την αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής σε άλλες περιοχές της χώρας ή στο εξωτερικό. Και μπορεί για περιοχές όπως των ορεινών όγκων των Αγράφων να ήταν η μοναδική διέξοδος, για κάποιες άλλες αν γίνονταν οι κατάλληλες υποδομές θα μπορούσε να συγκρατηθούν οι κάτοικοι στις εστίες τους.


Κατά τις δεκαετίες του 1960 και του 1970 στην περιοχή φαίνεται να συγκρατείται ο πληθυσμός με την δημιουργία μεγάλων δημοσίων έργων, λίμνη Κρεμαστών, και την προσπάθειες εκβιομηχάνισης, εργοστάσιο Πειραϊκής-Πατραϊκής. Την δεκαετία του 1980-1990 η χώρα αποβιομηχανοποιείται, στην Ευρυτανία επιλέγουμε τότε είτε την εκ νέου μετανάστευση είτε την στροφή στον τομέα των υπηρεσιών κυρίως μέσω του τουρισμού. Επίσης εκτοξεύονται οι επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στην εστίαση και το λιανικό εμπόριο. Σε αυτό συνέβαλαν οι αθρόες προσλήψεις στο δημόσιο που μετατρέπουν, το Καρπενήσι ειδικά, σε πόλη δημοσίων υπαλλήλων. Από την άλλη η αλλαγή στο σύστημα των πανελλαδικών εξετάσεων εκτοξεύει το φοιτητικό πληθυσμό που φοιτά στο ΤΕΙ και τονώνει, σε συνδυασμό με τα φτηνά στεγαστικά δάνεια, την οικοδομική δραστηριότητα.

Από το τέλος δε της δεκαετίας του 1990 η περιοχή στρέφεται επιχειρηματικά πλέον στον τουρισμό. Ο τουρισμός τείνει να θεωρηθεί εν είδει μονοκαλλιέργειας για το νομό, με αποτέλεσμα την εγκατάλειψη επιχειρηματικών δραστηριοτήτων αγροτικού και κτηνοτροφικού χαρακτήρος. Τα προγράμματα ενισχύσεως παρότι περιγράφονται σαν αγροτοτουριστικά παρακάμπτουν το αγροτικό κομμάτι για χάριν του τουριστικού. Παρά ταύτα όμως, η διαρροή του πληθυσμού είναι συνεχής από τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 2000.

Όπως γίνεται αντιληπτό τα προβλήματα της επιχειρηματικότητας προϋπήρχαν της οικονομικής κρίσεως κουκουλώνονταν όμως από την κρατική παρέμβαση συνήθως με την μορφή προσλήψεων στο δημόσιο. Με την οικονομική κρίση και την κατάρρευση των δημοσίων οικονομικών τα προβλήματα επανήλθαν με μεγαλύτερη δριμύτητα.  Φάνηκε η γύμνια τόσο των κρατικών δομών όσο και των επιχειρηματικών κινήσεων των ιδιωτών.


Το Επιμελητήριο της Ευρυτανίας πολλάκις είχε προειδοποιήσει για το στρεβλό οικονομικό μοντέλο της περιοχής.  Τα Επιμελητήρια παρότι  εκ του νόμου είναι οι σύμβουλοι του κράτους σε θέματα επιχειρηματικότητας, δυστυχώς σπάνια εισακούονται.

Όσο αφορά στο σήμερα η Ευρυτανία βρίσκεται πλέον στις τελευταίες θέσεις επιχειρηματικότητας στην Ελλάδα. Οφείλουμε πλέον να επιχειρήσουμε την οικονομική ανασυγκρότηση του νομού μέσα από ένα ολιστικό τοπικό σχέδιο ανάπτυξης του νομού. Κάθε φορέας πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του και τον ρόλο του σύμφωνα με τις σύγχρονες πρακτικές οικονομικής ανάπτυξης.

Ο κόσμος και ειδικότερα οι νέοι θα πρέπει να αντιληφθούν ότι δεν μπορεί ένας τόπος να ευημερήσει και να αναπτυχθεί χωρίς επιχειρηματικό πνεύμα και κόπο. Οι Κυβερνώντες δεν πρέπει να μένουν σε πρακτικές και σχέδια ξεπερασμένα χωρίς καμία αξία  στο σημερινό οικονομικό γίγνεσθαι. Οι επιχειρηματίες  θα πρέπει να αντιληφθούν ότι δρουν πλέον σε ένα έντονα παγκοσμιοποιημένο ανταγωνιστικό περιβάλλον. Το οποίο, καλώς ή κακώς δεν πρόκειται να αλλάξει, οπότε είναι μονόδρομος είτε να ενταχθούν σε αυτό είτε να αποβληθούν από αυτό.