Ισχυρές βροχοπτώσεις των τελευταίων εβδομάδων στην έρημο Namib στην Αφρική έχει οδηγήσει σε ένα από τα πιο θεαματικά φυσικά φαινόμενα, την άνθηση εκατομμυρίων βολβών που πάνω από δεκάδες χιλιόμετρα κάλυψαν το αμμώδες έδαφος που στέγνωσε εντελώς για χρόνια. Τα άνθη αυτού του κρίνου είναι μεγάλα, λευκά, με ροζ ή πράσινες αποχρώσεις και είναι πολύ ευωδιαστά, ειδικά τη νύχτα. Χρειάζεται καλή βροχή για να αφυπνιστούν τα κρίνα της ερήμου, πιο γνωστά σε αυτή την περιοχή της Αφρικής όπως τα νούφαρα του Sandhof. Αυτό το φυσικό θαύμα έχει μια μικρή ζωή, επειδή ο ήλιος της Ναμίμπια συντομεύει τη διάρκεια του φυτού για μερικές ημέρες και τα φυτά είναι πολύ ευαίσθητα. Αύτη η μικρή είδηση που έκανε το γύρο του διαδικτύου που συνοδεύονταν με την εντυπωσιακή, αν και λιτή, εικόνα με την έκταση της ερήμου γεμάτη με αυτά τα μοναδικά νούφαρα, γέμισε σημειολογικά μηνύματα το μυαλό μου και αδιαπραγμάτευτη ελπίδα την ψυχή μου.

Αν μπορεί η έρημος να γεμίσει ξαφνικά, μετά από χρόνια ξηρασίας ζωή και ομορφιά, αν μπορούν οι κρυμμένοι αυτοί βολβοί στα έγκατα της γης που δεν είχαν καμιά ελπίδα να ανθίσουν, αν οι εκτάσεις της Αφρικής πλημμύρισαν ομορφιά και χρώματα, τότε όσο υπάρχει η δύναμη της Μητέρας Γης και η ευλογία του Θεϊκού Πατέρα, τότε υπάρχει ελπίδα και για το ανθρώπινο είδος μας. Υπάρχει ελπίδα εκεί που βλέπεις μόνο τέλμα για τον πολιτισμό μας και σκοτάδι στη συνειδητότητα των ψυχών μας, ότι ίσως μια μέρα με μια μικρή βροχούλα θα ανθίσουν και θα ομορφύνουν με τα έργα τους τον πλανήτη μας. Υπάρχει ελπίδα ότι κάποια μέρα η ‘έρημος’ που δημιούργησε η σύγχρονη, παγκόσμια κουλτούρα, θα γεμίσει ζωή και επίγνωση.

 Τα νούφαρα της ερήμου χρειάστηκαν βροχή λοιπόν για να ‘αφυπνιστούν’, εμείς άραγε τι είδους βροχή έχουμε ανάγκη για να αφυπνιστούμε. Μήπως η βροχούλα αυτή θα έρθει μέσα από τον ανθρώπινο πόνο και την απώλεια, σαν αυτόν ή και χειρότερο που ζούμε τον τελευταίο χρόνο; Μήπως η βροχούλα θα έρθει από κάποιο νέο παγκόσμιο κύμα ανθρωπισμού που θα δημιουργηθεί μοιραία μέσα από όλη την κατάσταση της σαρκοφάγας πλανητικής κοινωνίας μας ή μήπως πρέπει απλά να ξαναδιαβάσουμε, να ξανασυνδεθούμε, να ξαναεκτιμήσουμε τα λόγια και τις διδασκαλίες όλων των μεγάλων, των σοφών και του Κυρίου μας; Ίσως όλα αυτά μαζί είναι ‘κλειδωμένα’ στο κοσμικό πλάνο να συμβούν παράλληλα για να γεννηθούν τα άνθη μέσα σε μια έρημο.

Τα νούφαρα συμβολίζουν την γονιμότητα, που πηγάζει από την άσπιλη ομορφιά του παρ’ όλο που μεγαλώνει στη λάσπη, δεν κρατάει ποτέ λάσπη στα φύλλα και στα άνθη του και λόγω της αυστηρότητας του μίσχου του συμβολίζει την σταθερότητα, την αποφασιστικότητα, τη σθεναρότητα. Ας ελπίσουμε λοιπόν ότι έστω κάπου βαθιά κρυμμένος μέσα στην ανθρώπινη φύση μας είναι ο σπόρος του άνθους της ψυχής μας που περιμένει απλά την πρώτη βροχή για ν’ ανθήσει. Ας ελπίσουμε ότι σύντομα η κάθε έρημος στον κόσμο μας θα γεμίσει με τις ανθισμένες αυτές ψυχές. Ας ελπίσουμε ότι τα νούφαρα του Sandhof ήταν ένας καλό οιωνός για τις καλύτερες μέρες που θα έρθουν.