Χθες, Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου 2020, που βγάζαμε την εφημερίδα εκτάκτως, λόγω Χριστουγέννων, στις 8.20 το βράδυ πραγματοποιήθηκε ένα πολύ σημαντικό αστρονομικό και αστρολογικό γεγονός, εκτός από το πολύ σημαντικό Χειμερινό Ηλιοστάσιο.
Όπως διαβάζουμε στο space.com, για πρώτη φορά μετά το 1623 μ.Χ. θα έχουμε την ευκαιρία να θαυμάσουμε ένα εξαιρετικά σπάνιο φαινόμενο, ενώ η επόμενη φορά που θα συμβεί το ίδιο γεγονός είναι σε 60 έτη από τώρα, το 2080. Το φαινόμενο των δύο τιτάνων του ηλιακού μας συστήματος δεν θα είναι ορατό με γυμνό μάτι, αλλά με ένα καλό ζευγάρι κιάλια. Αυτό πρακτικά σημαίνει πως οι δύο αέριοι γίγαντες του ηλιακού μας συστήματος θα είναι «ο ένας πάνω στον άλλον», δηλαδή θα έχουν την ίδια ανύψωση και θα βρίσκονται στο ίδιο εκλειπτικό μήκος και στην ίδια τροχιά με αποτέλεσμα να εμφανίζονται ως ένα πράγμα στον νυχτερινό ουρανό. Η τελευταία φορά που αυτοί οι δύο πλανήτες εμφανίστηκαν τόσο κοντά ήταν στις 16 Ιουλίου 1623, όταν είχαν διαφορά μόνο 5 λεπτά τόξου και πρόκειται να ξανά συμβεί 15 Μαρτίου 2080 (15.03.2080).
Αστρολογικά τώρα, είναι ένα σημαντικό γεγονός, γιατί πραγματοποιείται η σύνοδος του Δία με τον Κρόνο, σε μία σημαντική ημέρα, 21η Δεκεμβρίου, στο Χειμερινό Ηλιοστάσιο, 2020. Κι ας μην γκρινιάζουν κάποιοι για την αστρολογία, πριν διαβάσουν.
Σε ένα διαφωτιστικό απόσπασμα από άρθρο που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό new age astrology.gr, το 2018, διαβάζουμε ότι η συνάντηση των δύο γιγάντιων σωμάτων θεωρούνταν σημαντικό και καθοριστικό γεγονός, ήδη από τα χρόνια της αρχαιότητας. Η φετινή προσέγγιση θα φέρει τους δύο πλανήτες τόσο κοντά τον ένα στον άλλο ώστε να φαίνονται σαν ένα λαμπερό αστέρι. Σύμφωνα μάλιστα με κάποιους το φαινόμενο αυτό ήταν που έκανε τους Μάγους να ξεκινήσουν το ταξίδι τους προς τη Βηθλεέμ. Αστρολογικά η συνάντηση αυτή, αφορά ένα ζευγάρι αντιθέτων ενεργειών, του Δία που αντιπροσωπεύει την επέκταση και την επιτυχία, και του Κρόνου ο οποίος αντιπροσωπεύει τον περιορισμό, τις δυσκολίες, και στην επανάληψη παθημάτων που δεν έγιναν μάθημα. Ο Κρόνος επιζητά αντικειμενικότητα, αυτοέλεγχο, υπευθυνότητα, μπορεί να γίνει ο μεγάλος δάσκαλος.
Η σύνοδος αυτών των δύο γιγάντων, που ονομάζονται πλανήτες του «κοινωνικού πεπρωμένου», αντιπροσωπεύουν μεγάλες αλλαγές σε πολλά διαφορετικά επίπεδα. Στο πιο άμεσο επίπεδο, αυτό σηματοδοτεί την αρχή ενός εικοσαετούς κύκλου. Η αλληλεπίδραση όμως αυτών των δυο πλανητών προκαλεί αναστατώσεις και ρυθμίσεις σε κάθε επίπεδο καθώς το παρελθόν συγκρούεται με το μέλλον. Μυθολογικά αυτό εκφράστηκε με τον πόλεμο και την αλληλοεξόντωση Πατέρα και γιου…
Ας πάμε όμως στο σήμερα, όπου τα πάντα δείχνουν πως βρισκόμαστε σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι της πλανητικής ιστορίας μας. Εισερχόμαστε αστρολογικά στην εποχή του Υδροχόου… Η εποχή του Υδροχόου εγκυμονεί αλλαγές, ομαδικές και ατομικές, η έκφραση της δυαδικότητας είναι ένα έντονο στοιχείο της εποχής του Υδροχόου. Ο άνθρωπος στη εποχή του Υδροχόου, θα έχει – ή θα χάσει -, τη δυνατότητα να φτάσει σε ένα υψηλό βαθμό αυτοσυνείδησης, και θα χρησιμοποιεί δημιουργικά το νου αποκτώντας πλατύτερη συνείδηση με ενδιαφέρον για το περιβάλλον καθώς και την επανασύνδεση του με τον «Όλον». Τέλος η ορθή χρήση της τεχνολογίας θα είναι εξαιρετικά κρίσιμη για το μέλλον της ανθρωπότητας.
Βέβαια κάθε αλλαγή προϋποθέτει να σκοτώσουμε το παλαιό, απαιτείται κάποια θυσία και αυτό οι άνθρωποι το γνωρίζουν, όμως αυτό θα σημαίνει και την άνοδο σε ένα καλύτερο ποιοτικότερο επίπεδο. Ο Κάρλ Γιούγκ θεωρούσε ότι η εποχή του Υδροχόου αποτελεί την τελευταία μας ευκαιρία για να λύσουμε το πρόβλημα του καλού και του κακού. Έτσι κάθε φορά που έχουμε αρνητικές στροφές πρέπει να θυμόμαστε ότι είναι μέρος του κύκλου που είναι απαραίτητος για την εξέλιξη. Ο Κάρλ Γιούγκ γράφει για τον Προμηθέα στο βιβλίο του «Two Essays In Analytical Psychology», και για τους ψυχολογικούς τύπους εξισώνοντας το κλέψιμο της φωτιάς με την διεύρυνση της συνείδησης:
«Κάθε βήμα της συνείδησης αποτελεί ένα είδος προμηθεικής ενοχής…κάθε άνθρωπος που σφετερίζεται τη νέα γνώση υποφέρει από την μεταμόρφωση ή την διεύρυνση της συνείδησης που δεν μοιάζει πια με αυτή των άλλων ανθρώπων…. Έχει ανεβάσει τον εαυτό του πάνω από το ανθρώπινο επίπεδο της εποχή του…αλλά έτσι αποξενώνεται από την ανθρωπότητα». (απόσπασμα από το ιστολόγιο Μυθαγωγία-Μυσταγωγία)
Κατά το Χειμερινό Ηλιοστάσιο, ο Ήλιος είναι σε στάση για τρεις ημέρες, γι’ αυτό λέγεται και Ηλιοστάσιο, ενώ στις 21 Δεκεμβρίου, είναι η μεγαλύτερη νύχτα του έτους. Από αυτή τη στιγμή της χρονιάς και μετά ξεκινά να μεγαλώνει η μέρα. Αρχίζει να γεννιέται δειλά δειλά το φως, ώσπου να κατακτήσει το μεγαλύτερο μέρος της μέρας, της φύσης, της ζωής μας…
Έτσι κι αλλιώς το σκοτάδι έχει κάτι το αισιόδοξο… το διαδέχεται οπωσδήποτε το φως!
Ας πάρουμε μια βαθιά ανάσα, λοιπόν, κι ας δουλέψουμε σκληρά και σωστά. Θα έρθει.
Ελένη Ευαγγελία Αρωνιάδα
Εκδότρια
