Μόλις ξέσπασε μια υπέροχη, δυνατή καλοκαιρινή μπόρα και το δάσος μπροστά μου ξαναζωντάνεψε. Έδιωξε από πάνω του τη σκόνη του καύσωνα των προηγούμενων ημερών και άρχισε να αναδίδει όλα του τα αρώματα και τις μοσχοβολιές του βρεγμένου χώματος και της ρητίνης των ελάτων. Ταυτόχρονα, σε μια παράλληλη πραγματικότητα, από τα δελτία ειδήσεων εδώ και μέρες βλέπω τεράστιες δασικές εκτάσεις σε ένα μεγάλο κομμάτι του αρκτικού κύκλου να φλέγεται. Τώρα έχει σειρά η Σιβηρία, όπου οι πυρκαγιές μαίνονται σε μια έκταση 28 εκατομμυρίων στρεμμάτων στην λεγόμενη ζώνη ελέγχου που είναι εξαιρετικά δύσκολα προσβάσιμη.
Στην κατάσβεση, όπως διαβάζω στο tvxs.gr, συμμετέχουν 3000 πυροσβέστες, 500 πυροσβεστικά οχήματα και 60 εναέρια μέσα πυρόσβεσης. Τέσσερις περιοχές της Ρωσικής Ομοσπονδίας έχουν κηρυχθεί σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Οι καπνοί έχουν πνίξει τις ρωσικές πόλεις και έχουν φτάσει μέχρι την Αλάσκα και τον Καναδά, ενώ οι πυρκαγιές είναι ορατές από το διάστημα. Συνολικά, περισσότερες από 250 πυρκαγιές βρίσκονται σε εξέλιξη σε τεράστιες περιοχές του Αρκτικού Κύκλου, από τη βόρεια Σιβηρία, τη βόρεια Σκανδιναβία, την Αλάσκα έως τη Γροιλανδία. Οι δορυφόροι της NASA καταγράφουν την εκδήλωση περίπου 50 εστιών την ημέρα τις τελευταίες εβδομάδες με τις επιπτώσεις για την κλιματική αλλαγή να είναι τεράστιες και να μην μπορούν να εκτιμηθούν με ασφάλεια ακόμη.
Η Greenpeace μιλάει για τεράστια οικολογική καταστροφή στην Αρκτική. Οι επιστήμονες, όπως ο Μαρκ Πάριγκτον του ευρωπαϊκού προγράμματος «Κοπέρνικος» για την Παρακολούθηση της Ατμόσφαιρας, χαρακτηρίζουν αυτές τις δασικές πυρκαγιές ως «πρωτοφανείς». Εισχωρούν βαθιά στο υπέδαφος και καίνε τύρφη, δηλαδή αποθέματα άνθρακα που εκπέμπουν αέρια του θερμοκηπίου. Επιπλέον έχουν διαρκέσει περισσότερο από κάθε άλλη φορά.
Τον Ιούνιο οι πυρκαγιές απελευθέρωσαν 50 μεγατόνους διοξειδίου του άνθρακα, ποσότητα ισοδύναμη με την ετήσια κατανάλωση της Σουηδίας. Έως τις 25 Ιουλίου είχαν απελευθερώσει περίπου 100 μεγατόνους διοξειδίου του άνθρακα, μια ποσότητα που είχε καταγραφεί από τις καλοκαιρινές πυρκαγιές στον Αρκτικό Κύκλο, σε 8 χρόνια, από το 2010 έως το 2018. Οι πυρκαγιές στη Σιβηρία έχουν δημιουργήσει ένα σύννεφο καπνού που εκτείνεται σε 4,5 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα πάνω από την κεντρική βόρεια Ασία. Οι ρύποι που εκπέμπονται στην ατμόσφαιρα δημιουργούν ένα τοξικό νέφος, πολύ επικίνδυνο για την υγεία, που μεταφέρεται πολύ μακριά από τις περιοχές των πυρκαγιών και επηρεάζει την ποιότητα του αέρα σε όλο τον πλανήτη. Ο Νταν Τόμσον, επιστήμονας που ασχολείται με τις δασικές πυρκαγιές στην υπηρεσία Φυσικών Πόρων του Καναδά, τονίζει ότι οι συνέπειες από τις φετινές πυρκαγιές στην Αρκτική θα είναι παγκόσμιες. (πληροφορίες από το ρεπορτάζ του tvxs.gr).
Παγκόσμια όμως μπορεί να είναι και η αλλαγή. Όταν καταλάβουμε ότι το δέντρο, το δάσος, γενικότερα η φύση, όχι μόνο είναι ένα όλον του οποίου είμαστε μέρος, αλλά στην πραγματικότητα είναι αυτό που μας δίνει ζωή, που μας τροφοδοτεί, τότε θα μπορέσει να συντελεστεί η θετική αλλαγή. Είναι πια επιτακτική η ανάγκη να κατανοήσουμε την πιο απλή εξίσωση, το δέντρο παράγει οξυγόνο (και όχι μόνο), ο άνθρωπος χρειάζεται οξυγόνο για να ζήσει, άρα; Απλή λογική. Αν δεν μπορούμε να σεβαστούμε το φυσικό περιβάλλον ως οντότητα με την οποία συνυπάρχουμε, ας σεβαστούμε την ανάσα που παίρνουμε… Αν θέλουμε να επιβιώσει το ανθρώπινο είδος για λίγο ακόμη, ας προστατεύσουμε τα δάση μας και ας φυτεύουμε συνεχώς νέα δέντρα.
Ελένη Ευαγγελία Αρωνιάδα
Εκδότρια
