(του πρωτοπρ. Ιωάννου Ε. Λιάπη)
Συμπληρώνονται ήδη 6 μήνες, από τότε που ο μακαριστός αρχιμανδρίτης και προηγούμενος της Ιεράς Μονής Προυσού, π. Χρυσόστομος Δρόσος, αναπαύθηκε εν Κυρίω. Οι πολύτιμες στιγμές, όμως, που ο Κύριός μας αξίωσε να περάσουμε κοντά του, μας υποχρεώνουν να καταθέσουμε την ατελείωτη ευγνωμοσύνη μας προς τον Θεό, που μας αξίωσε να ζήσουμε υπό την πνευματική προστασία ενός τέτοιου Γέροντος.
Μόνο ένα ήπιο πατρικό βλέμμα του Γέροντα Χρυσοστόμου ήταν αρκετό, ώστε να αναγνωρίσω μέσα του τη ζωντανή πηγή της καθησυχαστικής για την ψυχή μου αγάπης, η οποία δεν ήξερε όρια. Ήταν αυτό πατρική υποστήριξη και παρηγοριά, τροφή, και δύναμη με την οποία ο Γέροντας γενναιόδωρα γέμιζε όλους τους ανθρώπους, ανεξαρτήτως ποιοι και από πού ήταν, είτε ήταν μοναχοί, είτε προσκυνητές, ομογενείς ή ξένοι. Για όλους αυτούς μέσα στην καρδιά του, είχε θέση για αγάπη και προσοχή. «Ἐν σπλάγχνοις Ἰησοῦ Χριστοῦ» έσπευδε να δικαιολογήσει και να σκεπάσει. Δεν αδυνατούσε να διακρίνει το άδικο, την κακία, τον πόλεμο. Έβλεπε, αλλά από αγάπη παρέβλεπε. «Πάντα ἔστεγε» και «πάντα ὑπέμενε». Πολύ πικράθηκε στην ζωή του, μα δεν θέλησε να ανταποδώσει «κακὸν ἀντὶ κακοῦ». Συγχωρούσε και προχωρούσε. Αμνησικακούσε, δεν απαντούσε. Ο άριστος γνώστης της λειτουργικής τάξης είχε, φαίνεται, άλλο τυπικό από αυτό «τοῦ κόσμου τούτου»…
Με θαυμασμό καταθέτουμε ότι ποτέ δεν είδαμε τον μακαριστό π. Χρυσόστομο στενοχωρημένο, σκυθρωπό και κατηφή! Ἡ καρδιά του Παράδεισος… Τεκμήριο της κατά Θεόν βιοτής του ἡ «βαθεῖα καὶ ἀναφαίρετος» ειρήνη της ψυχής του. Δεν κατέκρινε και δεν κακολογούσε, μόνο ευεργετούσε και ευλογούσε! Ήθελε όλοι να είναι καλά και «ἐν ἐπιγνώσει» τηρούσε λεπτές ισορροπίες. Δεν θα αστοχήσουμε, νομίζω, αν πούμε ότι όλους τους αγαπούσε, όλους τους πονούσε και με τρόπο μυστικό τούς οικονομούσε. Οι συμβουλές του π. Χρυσοστόμου ωφέλιμες και σωστικές, πνευματική τροφή και τρυφή, «ψυχῆς παραμύθιον». Η παρουσία του ουράνια και αγγελική, σεμνοπρεπής, ιεροπρεπής και επιβλητική. Το φρόνημά του εκκλησιαστικό. Θεμελιώδης αρχή του μακαριστού λευίτη, η υπακοή στην Εκκλησία και η προσήλωση σε κάθε θεοπαράδοτο θεσμό. Σύνθημα του στη ζωή υπήρξε «ο υπομείνας εις τέλος, ούτος σωθήσεται» (Ματθ, 24:13).
Ο π. Χρυσόστομος ανέπτυξε πολύπλευρη πνευματική δραστηριότητα, αγάπησε την Ευρυτανία και τους ανθρώπους της. Υπήρξε ένας πνευματικός άνθρωπος, που προσέφερε ανεκτίμητες υπηρεσίες. Έχοντας σε όλη τη διάρκεια της επίγειας πορείας του ισχυρούς αρωγούς και οδοδείκτες τον άγιο Ιωάννη το Χρυσόστομο και την «Κυρά», όπως συνήθιζε να προσφωνεί την Παναγία μας την Προυσιώτισσα, πέτυχε μια άμεση και αξιοζήλευτη σχέση με τους Αγίους και το Θεό. Φιλόθεος, φιλακόλουθος και φιλεύσπλαχνος εφάρμοσε πιστά και με συνέπεια το ευαγγέλιο της αγάπης σε όλη του τη ζωή. Ως μοναχός διακρίθηκε για την ταπείνωση του, την υποδειγματική υπακοή του και τη διάθεση να υπηρετεί τους πάντες. Πάντοτε πρώτος στην εργατικότητα και στα διακονήματα, φρόντιζε με αγάπη, με ταπείνωση, αλλά και με απλότητα μικρού παιδιού να δροσίζει με το αγιονέρι της πίστεως τους ανθρώπους, οι οποίοι έρχονταν στην Μονή και δέχονταν τη φιλοξενία του, τη διακονία του, αλλά και την εξομολόγηση, την οποία με πολύ ζήλο διακόνησε και με πολλή σοφία και σύνεση υπηρέτησε.
Αγαπητέ πατέρα Χρυσόστομε, σεβαστέ γέροντα μας, σ’ ευχαριστούμε για όσα μας πρόσφερες, και χάρισες στην πόλη και την επαρχία μας, το Καρπενήσι. Το πέρασμά σου θα μείνει ανεξίτηλο στην τοπική μας εκκλησία. Δυστυχώς δεν σου δώσαμε τον τελευταίο ασπασμό, μιας και επιθυμία σου ήταν να ταφείς στη γενέτειρα σου, την Σαντορίνη. Σε παρακαλούμε όπως νοιάστηκες για τα παιδιά της Μητροπόλεώς μας επί γης, να νοιάζεσαι και να πρεσβεύεις για όλους μας, για να βρούμε χάριν παρά Θεού.
Αιωνία σου η μνήμη!!!
