Κυριακή των αυτοδιοικητικών εκλογών και Ευρωεκλογών, 8 το πρωί πηγαίνω στο εκλογικό τμήμα που ψηφίζω για να ασκήσω νωρίς νωρίς τα εκλογικά μου δικαιώματα, ως ευσυνείδητος πολίτης. Γνωρίζοντας ότι έχω μια τρελή ημέρα μπροστά μου και μια ακόμα πιο τρελή νύχτα αποτελεσμάτων, πηγαίνω πρωί πρωί αφενός μεν για να προλάβω να ψηφίσω και αφετέρου για να μην έχει πολύ κόσμο και αναμονή.
Μπαίνω γρήγορα στο παλιό σχολείο με την πεποίθηση ότι θα ήμουν η μόνη που θα πήγαινε τόσο νωρίς να ψηφίσει μια τόσο ωραία και χαλαρή –για τους υπολοίπους- Κυριακή. Και εκεί μου κόβεται και η φόρα αλλά και η χαρά του ‘πρωτοπόρου’(!). Με το που μπαίνω στην αίθουσα συναντώ μια μικρή ουρά από ανθρώπους που είχαν παρόμοιο σκεπτικό με μένα. Περιμένω λίγη ώρα αλλά η ουρά δεν κινούνταν καθόλου. Ρωτάω τη δικαστική αντιπρόσωπο τι είχε συμβεί και καθυστερούσαμε και η απάντηση ήταν ότι εκτός του ότι φέτος είχαμε 4 διαφορετικές κάλπες και αυτό από μόνο του μπέρδευε τους ψηφοφόρους κυρίως τους μεγαλύτερους σε ηλικία, αυτός που καθυστερούσε τη διαδικασία ήταν ένας ηλικιωμένος κύριος που κάποιος υποψήφιος του είχε δώσει σταυρωμένα ψηφοδέλτια μέσα σε φακελάκι το οποίο φυσικά δεν είχε τη σφραγίδα της δικαστικής αντιπροσώπου και άρα άκυρο. Η αντιπρόσωπος το είδε έγκαιρα και τον έβαλε ξανά να ψηφίσει μόνος του αυτή τη φορά, χωρίς έτοιμο πακέτο ψήφων! Ο ηλικιωμένος κύριος, τη δεύτερη φορά που μπήκε στο παραβάν να ψηφίσει, όπως ήταν αναμενόμενο, δυσκολεύτηκε να βρει τον υποψήφιο που ήθελε και καθυστερούσε τραγικά πολύ την όλη διαδικασία, με αποτέλεσμα να ξεσηκωθούν και οι υπόλοιποι της ‘ουράς’ και να λένε ‘ευτυχώς που δεν έπεσε και κανένα 50ευρω από το σταυρωμένο φακελάκι…’.
Ποιο το συμπέρασμα από τα παραπάνω; Ότι αφού ακόμη το 2019 υπάρχει η τακτική του προ-σταυρωμένου ψηφοδελτίου και υπονοείται η εξαγορά ψήφων, είμαστε άξιοι της μοίρας μας. Αν όντως κυκλοφορούν τα 50ευρα έτσι στις τοπικές εκλογές, στις εθνικές τι θα γίνει; Είναι πολύ θολό το τοπίο του ποιος αξίζει να εκλεγεί και ποιος εξαγοράζει την εκλογή του με διάφορους τρόπους. Βέβαια, από την άλλη, έχοντας υπόψιν πολλά παραδείγματα, δεν νομίζω ότι είναι ξεκάθαρα τα κριτήρια με τα οποία ψηφίζουν οι πολίτες έτσι κι αλλιώς. Μάλλον πρωταρχικό ρόλο στην επιλογή δεν είναι το καλό του τόπου αλλά τα προσωπικά μικροσυμφέροντα ή και μεγαλύτερα.
Και για να μην παρεξηγηθώ, δεν έχω τίποτα με τον παππού και τη γιαγιά που δεν ξέρει γράμματα και ζητά βοήθεια για να ανταπεξέλθει στη δυσνόητη διαδικασία της ψηφοφορίας, αλλά το να ξεπουλάς τη γνώμη σου για λίγα ευρώ, είναι δύσκολο να το κατανοήσω, λες και θα σωθεί κανένας με 50 και 100 ευρώ. Και όπως μου είπε την ίδια μέρα μια κυρία 80 ετών από το χωριό μου που επίσης δεν ξέρει γράμματα: ‘Εγώ Ελένη μου κοιτάω να δω ποιος μπορεί να κάνει κανα καλό στον τόπο μας. Τα λέω μπροστά τους, δεν κάνω τον καλό σε όλους και από πίσω να τα παίρνω… δεν χαρίζω σε κανέναν’.
Ελένη Ευαγγελία Αρωνιάδα
Εκδότρια
