Κοντεύει δυο μήνες που συνταράσσεται η ελληνική κοινωνία από τον αποτρόπαιο θάνατο της άτυχης 20χρονης Καρολάιν από τον 32χρονο σύζυγό της Χαράλαμπο Αναγνωστόπουλο. Δεν είναι το πρώτο φονικό που γίνεται στη χώρα μας, αλλά είναι πρωτοφανές αυτό που γίνεται με τον χειρισμό της ανθρωποκτονίας, από τα ΜΜΕ, τους δημοσιογράφους, τους συνδικαλιστές της ΕΛ.ΑΣ, αλλά και από πολλούς «ειδικούς» αναλυτές σχετικούς και άσχετους. Όλοι, έγιναν εγκληματολόγοι, ειδικοί ερευνητές, ψυχολόγοι, ποινικολόγοι.
Από την αρχή, προτού ομολογήσει ο δράστης, η πλειοψηφία των δημοσιογράφων, από κοντά και οι συνδικαλιστές της ΕΛ.ΑΣ, υιοθετούσαν σενάρια για εμπλοκή αλλοδαπών δραστών, χωρίς καμία ένδειξη. Σε πολλά ρεπορτάζ η κεντρική ιδέα ήταν, ότι μόνο Αλβανοί ή Γεωργιανοί μπορεί να είναι τόσο κτηνώδεις, ώστε να διαπράξουν ένα τέτοιο έγκλημα. Και ο ίδιος ο δολοφόνος επί 37 ημέρες περιέπαιζε τους πάντες, γιατί ήξερε πως κάτι τέτοιο θα χτυπούσε την ευαίσθητη χορδή της Αστυνομίας, των ΜΜΕ και μεγάλης μερίδας του κοινού. Να όμως, που ο δράστης ήταν Έλληνας, ωραίος, με καλό επάγγελμα και χριστιανός ορθόδοξος !
Γιατί όμως δεν τον αποκαλούν «στυγνό δολοφόνο», συζυγοκτόνο, αλλά Μπάμπη, πιλότο, 32χρονο, με το «δράμα του πιλότου», για το αν προσαρμόστηκε στη φυλακή, πως είναι το κελί του, τι τρώει, τι πίνει ! Τον έδειξαν μάλιστα στα τηλεοπτικά μέσα να ταΐζει τις γάτες της φυλακής, αυτός που δεν δίστασε, να σκοτώσει και να κρεμάσει τον οικιακό του σκύλο. Κάποια γνωστή συγγραφέας best seller (Χ.Δ.), ούτε πολύ ούτε λίγο έκανε εκτενή ανάρτηση στο διαδίκτυο υπέρ του δολοφόνου. Λίγο από ψυχολογία, λίγο από ανακριτική, λίγο από εγκληματολογία και γενικώς λίγο απ’ όλα γράφει στην ανάρτησή της: «…Ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος δεν πιστεύω, πως είχε προσχεδιάσει το φόνο της και πως όλα έγιναν σε μια στιγμή έντασης, θυμού, κούρασης και μεγάλης ανασφάλειας, που του δημιουργούσαν οι απειλές της, πως θέλει να χωρίσουν και ίσως τον εγκατέλειπε. Η 20χρονη Καρολάιν εκδήλωσε περίεργη συμπεριφορά, απότοκο της επιλόχειας κατάθλιψης, αλλά και της ανικανότητάς της να αναλάβει τα βάρη του έγγαμου βίου και της μητρότητας, που για εκείνη έως τότε, όλα είχαν ‘’χρώμα ροζ’’. Όσο για τον φόνο; ‘’Δεν πρόκειται για ειδεχθές έγκλημα, πρόκειται για πνιγμό με μαξιλάρι, ούτε καν στραγγαλισμό..» Λίγο αργότερα επιρρίπτει ευθύνες στο θύμα, αφού παρομοιάζει τον δολοφόνο ως κάποιον λαμπρό πρίγκιπα των δικών της μυθιστορημάτων και «ωριμότερο» πατέρα. Αυτόν που στην σκηνή του εγκλήματος χρησιμοποίησε και το βρέφος του! Τι να πει κανείς γι’ αυτή την κυρία και πολύ ασχοληθήκαμε. Απλά να την χαίρεται ο μεγαλοεκδότης της και όσοι την διαβάζουν.
Οι ανεκδιήγητοι των ΜΜΕ προχτές με τις κάμερες ανά χείρας κυνηγούσαν το άτυχο και ταλαιπωρημένο μωρό της Καρολάιν, που παραδόθηκε από τη μια γιαγιά στην άλλη και μεταφέρθηκε στην Αλόννησο. Παριστάνουν τους λυπημένους και φλυαρούν με τις ώρες. Τίποτα δεν μας εκπλήσσει όμως. Στα ελληνικά μέσα ενημέρωσης τα βαριά εγκλήματα δεν αναφέρονται απλώς ως είδηση, αλλά αποτελούν το κύριο μενού της ειδησεογραφίας στην καλύτερη ζώνη τηλεθέασης. Τόσο οι δημόσιοι αλλά περισσότερο οι ιδιωτικοί σταθμοί υιοθετούν μια κατά παραγγελία δημοσιογραφία, με δημοσιογράφους, αστυνομικούς συνδικαλιστές, ψυχολόγους και γείτονες των δραστών και θυμάτων να διαδίδουν σενάρια και αδιακρισίες. Δεν περιμένουμε και τίποτε καλύτερο, αφού τα σπουδαιότερα ΜΜΕ στη χώρα ανήκουν σε οικονομικούς μεγιστάνες, οι οποίοι ελάχιστα ενδιαφέρονται για την ποιοτική δημοσιογραφία. Ενώ εξαρτώνται από το διαφημιστικό χρήμα του κράτους ή των τραπεζών, το οποίο διασφαλίζουν με τις καλές σχέσεις σε πολιτικό επίπεδο ή όποιος πρόσκειται φιλικά προς την κυβέρνηση ή τουλάχιστον δεν την επικρίνει. Το ότι έγινε γνωστό, πως μια επιχείρηση με έδρα το Βελεστίνο, αποφάσισε να σταθεί δίπλα στη μικρή Λυδία (της δολοφονηθείσας 20χρονης), στηρίζοντάς την οικονομικά μέχρι να ενηλικιωθεί (500 ευρώ μηνιαίως) πέρασε από τα ΜΜΕ στα ψιλά, γιατί απλά δεν πουλούσε το θέμα.
Και μην ακούσουμε και δούμε ακόμα χειρότερα όπως πάμε!
Κώστας Μπουμπουρής
Αστυν. Δ/ντής ε.α.-συγγραφέας
(k.boubouris@yahoo.gr)
