Κάθε χρόνο στις 8 Μαρτίου εδώ κι έναν αιώνα περίπου γιορτάζεται η “ημέρα της γυναίκας”. Προσωπικά δεν θεωρώ ότι πρόκειται για γιορτή που προσφέρονται στις γυναίκες τριαντάφυλλα γαρδένιες και κοσμήματα, είναι μέρα υπενθύμισης των αγώνων ενάντια στην ανισότητα των δυο φύλων, της διεκδίκησης δικαιωμάτων και της γυναικείας καταξίωσης διαχρονικά. Χωρίς να επιστρέψουμε πολύ πίσω, αν σταθούμε στην Ελληνίδα γυναίκα της Πίνδου στα 1940 και στην γυναίκα της Κατοχής και της Αντίστασης, θα διαπιστώσουμε πως η ανισότητα στους αγώνες μεταξύ των ανδρών-γυναικών με τίποτα δεν στέκεται. Αυτή την εποχή η γυναίκα της Ηπείρου, της Ρούμελης κι αλλού είτε στα βουνά είτε στα καμποχώρια είχε να παλέψει με τις πιο δύσκολες φυσικές και οικονομικές καταστάσεις. Η μάνα και η γυναίκα γενικότερα δεν είχε μόνο την έγνοια του άντρα, του γιού, του αδελφού ή της κόρης που πολεμούσαν με τις αρμαθιές τα φυσεκλίκια στο στήθος, είχε πίσω την έγνοια της σοδειάς, την στήριξη της οικογένειας σαν άντρας και κατόρθωσε να την κρατήσει όρθια. Ο αγώνας αυτός σίγουρα της πιστώθηκε..!
Η γιορτή της γυναίκας στις 8 Μαρτίου, ως παγκόσμια ημέρα γυναίκας βέβαια έρχεται από πολύ μακριά. Δεν κρύβεται σε κάποια γυναικεία ιστορία, αλλά καθιερώθηκε προς τιμήν των εργατικών αγώνων, που έδωσαν οι γυναίκες στις ΗΠΑ στα μέσα του 19ου αιώνα. Όλα ξεκίνησαν από τις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας, που έδωσαν οι γυναίκες εργάτριες στα εργοστάσια κλωστοϋφαντουργίας στη Ν. Υόρκη στις 8 Μαρτίου 1857. Τότε που οι γυναίκες δούλευαν 16 ώρες ασταμάτητα κάτω από άσχημες συνθήκες και το μεροκάματο να είναι φανερά μικρότερο από των ανδρών. Ενάντια σ’ αυτές τις συνθήκες ξεσηκώθηκαν οι αμερικανίδες εργάτριες της κλωστοϋφαντουργίας, αλλά οι δυνάμεις καταστολής διέλυσαν βίαια το πλήθος των λευκοντυμένων γυναικών με αρκετά θύματα, τραυματισμούς και διώξεις των πρωτεργατών. Το εργατικό κίνημα όμως ήδη είχε γεννηθεί. Δυο χρόνια αργότερα οι γυναίκες που συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις οργάνωσαν το πρώτο εργατικό σωματείο γυναικών. Το σύνθημα που υιοθέτησαν “ψωμί και τριαντάφυλλα” συμβολίζει, το ψωμί την οικονομική ασφάλεια και τα τριαντάφυλλα την καλύτερη ποιότητα ζωής.
Ωστόσο η “ημέρα της γυναίκας” δεν καθιερώθηκε από τη μια μέρα στην άλλη. Χρειάστηκε να περάσουν 50 χρόνια, για να γιορταστεί για πρώτη φορά στις 8 Μαρτίου 1909, έπειτα από πρωτοβουλία του τότε Σοσιαλιστικού κόμματος των ΗΠΑ. Δυο χρόνια αργότερα η επέτειος καθιερώθηκε και από την Σοσιαλιστκή Διεθνή, ωστόσο η επίσημη παγκόσμια καθιέρωση ήρθε έπειτα από πολλά χρόνια και συγκεκριμένα το 1977, από τον ΟΗΕ. Η ισότητα μεταξύ των δυο φύλων φαίνεται να έχει επιτευχθεί, οι περιπτώσεις όμως βίας κατά των γυναικών κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου, ότι οι ανισότητες εξακολουθούν να υπάρχουν και η πατριαρχία δεν έχει εκλείψει. Ο Πρωθυπουργός κατά την προχθεσινή επέτειο, άνοιξε τις πόρτες του Μαξίμου και υποδέχτηκε 180 γυναίκες, από πολιτικούς, συνδικαλιστικούς φορείς, εκπροσώπους των Σωμάτων Ασφαλείας και των Ενόπλων δυνάμεων με την δήλωση ότι : “…Η ισότητα δεν κατοχυρώνεται μονάχα στους νόμους, πρέπει να κατοχυρωθεί και σαν πράξη και είναι κάτι που αποτελεί μια διαρκή μάχη μέσα στην καθημερινότητά μας, στους εργασιακούς χώρους, στις οικογένειές μας, μια μάχη με στερεότυπα και προκαταλήψεις”.-
Κώστας Μπουμπουρής
Αστυν.Δ/ντής ε.α.- Συγγραφέας
(k.boubouris@yahoo.gr)
