Ο απολογισμός του φετινού Δεκέμβρη είναι απογοητευτικός για την χώρα μας. Η καλπάζουσα ακρίβεια και αισχροκέρδεια σαρώνει τα νοικοκυριά και πάμε από το κακό στο χειρότερο. Σύμφωνα με το Ευρωβαρόμετρο, πάνω από οκτώ στους δέκα Έλληνες δυσκολεύονται να πληρώσουν τους λογαριασμούς στο τέλος του μήνα. Πρόκειται για το χειρότερο ποσοστό στην Ευρώπη. Οι κυβερνώντες βέβαια του 41% περί άλλων τυρβάζουν, αφού οι αριθμοί ευημερούν κι ας υποφέρουν οι άνθρωποι. Η πολυδιαφημιζόμενη ανάπτυξη της κυβέρνησης αγγίζει τους λίγους κι όχι τους πολλούς.
Η εγκληματικότητα, ο δολοφονικός χουλιγκανισμός, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των αστυνομικών, χτυπάει κόκκινο. Τρεις αστυνομικοί νεκροί, δυο τρεις ζωντανοί νεκροί (βαριά τραυματίες) τρεις νεαροί Κρητικοί πολυτραυματίες από τα πυρά Αλβανού κακοποιού για ασήμαντο λόγο, δυο-τρεις γυναικοκτονίες, πατροκτονίες και μια αδελφοκτονία. Η αδυναμία Ελληνικής Αστυνομίας και Δικαιοσύνης για εντοπισμό του δράστη ανθρωποκτονίας του φιλάθλου της ΑΕΚ στις 7 Αυγούστου Μιχάλη Κατσουρή, ανάμεσα στους 105 συλληφθέντες Κροάτες, που ήδη τους άφησαν ελεύθερους για τα κάνουν Χριστούγεννα στο Ζάγκρεμπ διέσυραν την χώρα μας διεθνώς.
Η προφυλάκιση του Διοικητή του Λιμενικού Τμήματος Δίωξης ναρκωτικών Πειραιά και του έτερου Αξιωματικού, για συμμετοχή τους σε κύκλωμα διακίνησης ναρκωτικών δεν αντέχουν σε σχόλια.
Ο προχθεσινός αυτοθαυμασμός του Έλληνα πρωθυπουργού ενώπιον της Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας για την εικόνα μιας χώρας χωρίς προβλήματα, που έχει μπει στο δρόμο της ευφορίας, αλλά και η υποτελής συμπεριφορά του Έλληνα υπουργού Εξωτερικών μπρος στον πρόσφατα επισκεφθέντα Τούρκο Σουλτάνο στη χώρας μας επαφίενται στην κρίση του απλού πολίτη.
Χωρίς μακρηγορίες τούτη τη φορά θα παραθέσω επακριβώς τα σχόλια προς εμένα, του τακτικού αναγνώστη, επιστήθιου φίλου και συνομιλητή μου Κώστα Σ., επιτυχημένου ελεύθερου επαγγελματία για την όλη κατάσταση και την περιρρέουσα ατμόσφαιρα:
«…Κάναμε υποκλίσεις στους Τούρκους. Μας σκοτώνουν χωρίς οίκτο οι Αλβανοί και δεν τολμάμε να μιλήσουμε. Έχουν πάρει όλο το χρήμα οι Πακιστανοί, όλα τα μαγαζιά και το εμπόριο ο Κινέζοι.
Ήθελα να ήξερα, εμείς έχουμε έστω και πέντε μαγαζιά στο Πακιστάν; Μπορούμε να χτυπήσουμε το χέρι μας στο τραπέζι στην Αλβανία και να μη μας φυτέψουν εκεί επί τόπου! Έχουμε εξάγει τίποτα που να είναι για εμπόριο στην Κίνα, εκτός από λάδι και ελάχιστο κρασί;
Πήγαμε ποτέ στην Τουρκία και μας υποδέχτηκαν με το κεφάλι στα παπούτσια; Μήπως τελικά φίλε Κώστα αρθρογράφε, ΔΕΝ είμαστε Έλληνες;
Αφού όλα τα έχουμε ξεπουλήσει, λιμάνια, νησιά, αεροδρόμια, ενέργεια, μαγαζιά, εμπορία, παρανομία (το βάζω κι αυτό μέσα), εκπαίδευση (τίποτα το ελληνικό στα σχολεία μας), αθλητισμό (απέμειναν ελάχιστα άτομα να σηκώσουν το βάρος) πολιτικοί και πολιτική πορεία, ακόμα και θρησκεία. Η περηφάνια σε τίποτα απομακρυσμένα χωριά της Μάνης, στα Άγραφα και στα πέριξ βέβαια, άγονα και ηπειρωτικά, ίσως και σε τίποτα ξεχασμένα Μακεδονικά χωριά …και στα βιβλία μόνο έχει παραμείνει.»
‘’Συ είπας’’, φίλε Κώστα. Καλή χρονιά σε όλους!
