Με πρωτοβουλία της Διεθνούς Ένωσης κατά του Καρκίνου, η 4η Φεβρουαρίου έχει καθιερωθεί ως Παγκόσμια Ημέρα κατά του Καρκίνου με στόχο την ενημέρωση και ευαισθητοποίηση της διεθνούς κοινότητας τόσο για την πρωτογενή όσο και τη δευτερογενή πρόληψη.
Ενώ γιορτάζουμε, όμως, με περισσή προσήλωση αυτές τις μέρες, η καθημερινότητα, των ογκολογικών ασθενών στην Ελλάδα είναι σκληρή, πολύ σκληρή. Στην πραγματικότητα, ο καρκινοπαθής – και μιλάω ως διπλά καρκινοπαθής – έχει να αντιμετωπίσει από τη μια τη διαχείριση της νόσου του και από την άλλη, τις τραγικές συνθήκες στα ογκολογικά δημόσια Νοσοκομεία και τις καταχρηστικές χρεώσεις, όταν χρειάζονται ακτινοθεραπεία ή άλλες θεραπείες από τον ιδιωτικό τομέα.
Βάσει νομοθεσίας, οι ασφαλισμένοι του Εθνικού Οργανισμού Παροχής Υπηρεσιών Υγείας (ΕΟΠΥΥ) εξυπηρετούνται για συγκεκριμένες υπηρεσίες χωρίς χρέωση και στον ιδιωτικό τομέα, τελικά καλούνται να καταβάλλουν υπέρογκα, σε πολλές περιπτώσεις, ποσά, που «βαφτίζονται» με διάφορους τρόπους. Και ενώ το Υπουργείο Υγείας και ο ΕΟΠΥΥ γνωρίζουν καλά την κατάσταση, οι ασθενείς παραμένουν απροστάτευτοι και σε δύσκολη θέση, όπως τονίζει άρθρο στο ενημερωτικό site ygeiamou.gr.
Είναι χαρακτηριστικό, όπως επιβεβαιώνουν οι Ενώσεις των ογκολογικών ασθενών στο ygeiamou.gr ότι οι ασθενείς δεν προβαίνουν σε επώνυμες καταγγελίες, καθώς βρίσκονται στην εξαιρετικά λεπτή θέση να πρέπει να καταγγείλουν τη δομή στην οποία πρόκειται να ακολουθήσουν τη θεραπεία τους. Βάζουν, επομένως, μπροστά την υγεία τους και επιλέγουν να πραγματοποιήσουν τις θεραπείες τους ακόμη και εάν χρειάζεται να πληρώσουν. Ειδικά, όταν στο δημόσιο τομέα υπάρχει αναμονή, δε ρισκάρουν να χάσουν πολύτιμο χρόνο.
«Εδώ και σχεδόν 12 χρόνια το μεγαλύτερο πρόβλημα για τους ασθενείς που έδιναν και δίνουν την μάχη τους με τον καρκίνο ήταν και είναι να βρουν μια θέση για ακτινοθεραπεία. Παλαιότερα οι αναμονές στο ΕΣΥ μπορούσαν να περάσουν και τους πέντε μήνες και τα μηχανήματα δεν ήταν σύγχρονα. Ευτυχώς χάρη στις δωρεές, με κυρίαρχη αυτή του Ιδρύματος «Σταύρος Νιάρχος», εδώ και πέντε χρόνια όλα τα Δημόσια Ακτινοθεραπευτικά διαθέτουν μηχανήματα που μπορούν να εφαρμόσουν τις πιο σύγχρονες τεχνικές.
Όλα τα παραπάνω βέβαια, συμβαίνουν τη στιγμή που πληρώνει ο κάθε ασφαλισμένος υπέρογκα ποσά κάθε μήνα στα ασφαλιστικά του ταμεία, χρήματα που αν τα μάζευε στο τέλος της χρονιάς θα είχε την καλύτερη ιδιωτική ασφάλιση για υγειονομική περίθαλψη αλλά συνταξιοδοτικό. Η σκληρή πραγματικότητα των χειρουργείων, των χημειοθεραπειών, των ακτινοθεραπειών αλλά και των συνεχών διαγνωστικών ελέγχων, επανελέγχων και φαρμακευτικής αγωγής, φαίνεται να αφήνουν ασυγκίνητο και παγερά αδιάφορο το κράτος – το κάθε κράτος – που μόνο πρόνοιας δεν είναι. Η εικόνα στοιβαγμένων καρκινοπαθών, στη σκάλα του Λαϊκού πριν από χρόνια που έκανα τις πρώτες χημειοθεραπείες, στις 6 το πρωί για να πάρουμε σειρά προκειμένου να βρούμε μια καρέκλα για να κάνουμε χημειοθεραπεία, σήμερα έχει επιδεινωθεί στο πολλαπλάσιο. Η απαξίωση και η βαθιά απανθρωπιά δομών και νομικών πλαισίων, οδηγούν ξεκάθαρα στο συμπέρασμα ότι ο εορτασμός τέτοιων παγκόσμιων ημερών στην Ελλάδα πιο πολύ αποτελούν κοροϊδία των καρκινοπαθών παρά βοήθεια. Ας ανοίξει επιτέλους ο δρόμος για πραγματικά δωρεάν περίθαλψη των καρκινοπαθών που συνήθως παλεύουν για χρόνια με τη νόσο τους και συχνά δεν μπορούν να καλύψουν ούτε τις εξετάσεις τους αλλά ούτε και τα φάρμακά τους.
