Σε συνεχιζόμενη και κλιμακούμενη κατάσταση πανικού και φόβου βρίσκεται η χώρα μας, ακολουθώντας τα χνάρια όλου του πλανήτη που ψάχνει να δει από πού του ήρθε αυτή η νέα συμφορά. Με τα κρούσματα και τα θύματα να αυξάνονται με γοργούς ρυθμούς, με την πολιτεία να αρχίζει να μην μπορεί να ελέγξει την κατάσταση και να δείχνει αργά αντανακλαστικά, όπως συνέβη στο κλείσιμο των σχολείων στο Γαλάτσι που ενώ συστεγάζονταν τρία σχολεία, έκλεισαν μόνο το ένα λόγω κρούσματος κορωνοϊού, οι Έλληνες στο γνωστό τους τρόπο αντιμετώπισης κρίσεων, απλά ‘τρώγονται’ και απειθαρχούν.
Τη στιγμή που σχολεία κλείνουν, υπηρεσίες και λεωφορεία απολυμαίνονται και οι οδηγίες είναι σαφείς, τα γήπεδα μέχρι πρότινος ήταν γεμάτα, οι καφετέριες γεμάτες και οι οδηγίες περί μη συγχρωτισμού πάνε περίπατο. Όσο για τις χειραψίες και τα φιλιά, δεν τα κόβει εύκολα ο Έλληνας. Αν πεις δε, ότι πας σε μια κηδεία –ή τέλος πάντων σε μια κοινωνική εκδήλωση που δεν μπορείς να αποφύγεις – οι χειραψίες και τα φιλιά πέφτουν ‘βροχή’, σαν να μην υπάρχει αύριο.
Είναι στην κουλτούρα μας οι έντονες εκδηλώσεις που απαραιτήτως εμπεριέχουν σωματική επαφή, αγκαλιές, φιλιά ή στην χειρότερη περίπτωση χειραψία, και αυτό προσωπικά δεν το βρίσκω καθόλου κακό. Ίσα ίσα συχνά το διασκεδάζω. Αλλά όταν βρισκόμαστε σε μια τόσο επικίνδυνη και εξαιρετικά μεταδοτική ασθένεια που έχει σκεπάσει όλον τον πλανήτη, είναι τουλάχιστον ανόητο, να μην πειθαρχούμε και να λέμε ‘εγώ έτσι είμαι, έτσι έχω μάθει και δεν με νοιάζει τίποτα’. Είναι αστείο να τσακωνόμαστε για τον εκκλησιασμό και αν κολλάει ο ιός από τη Θεία Κοινωνία, την ώρα που δεν τηρούμε ούτε στοιχειώδεις κανόνες υγιεινής. Από τη Θεία Μετάληψη δεν μεταδόθηκε ποτέ καμία ασθένεια ανά τους αιώνες. Από το στρίμωγμα όμως στην Εκκλησία, τα φιλιά και τα ψιθυρίσματα, πολύ πιθανόν να ξεφύγει κανένα μικρόβιο…
Διαβάζοντας αυτές τις μέρες πολλά, βρήκα και ένα άρθρο στο igata.gr, το οποίο αναφέρει: «Διαβάζοντας σήμερα στα ΜΜΕ ότι αλλάζουν στον πλανήτη οι γνωστοί και συνήθεις τρόποι χαιρετισμού – χειραψίες, αγκαλιές και φιλιά – λόγω Κορωνοϊού, το μυαλό μας ταξίδεψε… στην Ινδία!
Ψάχνοντας μάλιστα να δούμε πως τα πάει η αχανής αυτή χώρα δισεκατομμυρίων ανθρώπων με τον Κορωνοϊό βρεθήκαμε προ εκπλήξεως: Μόνο 5 κρούσματα, κι αυτά υπό πλήρη έλεγχο. Τα τρία μάλιστα πρώτα κρούσματα, έχουν ήδη γίνει καλά.
Οπότε όταν διαβάζουμε για την αλλαγή τρόπου χαιρετισμού και συνηθειών των δυτικών λαών, το μυαλό μας πάει σε εκείνον της Ινδίας, που δεν αποκλείεται να είναι και ο λόγος του χαμηλού ποσοστού διάδοσης του ιού στη χώρα, παρά τις επισκέψεις Ινδών στην Κίνα και το ανάποδο.
Ούτε φιλιούνται, ούτε αγκαλιάζονται, ούτε καν δίνουν χειραψία. Οι Ινδοί κάνουν Namaste. Το Namaste λέγεται συνήθως με μια ελαφριά υπόκλιση, καθώς τα χέρια πιέζονται μαζί, οι παλάμες αγγίζουν μεταξύ τους, τα δάχτυλα δείχνουν προς τα πάνω, και αντίχειρες κοντά βρίσκονται κοντά στο στήθος. Αυτή η χειρονομία ονομάζεται Añjali Mudrā, και στον Ινδουισμό, σημαίνει “υποκλίνομαι στο Θείο μέσα σου”. Η στάση επίσης προσφέρεται και για σύντομο διαλογισμό, καθώς με αυτήν γίνεται εξισορρόπηση των ενεργειακών καναλιών στο λεπτό νευρικό σύστημα.
Namaste, λοιπόν, κι εδώ είμαστε, να αντιγράψουμε μια όμορφη συνήθεια, που προσφέρεται για αισθητική, σεβασμό, υγιεινή και πνευματικότητα – πολύ καλύτερη του Hi 5, των γαλλικών ματς μουτς, και της γνωστής χειραψίας που, μπορεί να κρύβει πολλά προηγούμενα… αγγίγματα! (πηγή: igata.gr)
Επίσης, έρχομαι να προσθέσω ότι με αυτό τον χαιρετισμό παραδέχεσαι ότι και εσύ και ο άλλος είστε θεϊκά πλάσματα αλλά και αδέρφια στον υλικό κόσμο αλλά και τον πνευματικό.
Τον αγαπώ αυτόν τον τρόπο. Τον υιοθετώ και χαιρετώ σας…
Namaste!
Ελένη Ευαγγελία Αρωνιάδα
Εκδότρια
