Είναι μερικές απλές φράσεις που περνούν στην ιστορία. Bέβαια οι φράσεις αυτές
λέγονται από γνωστά, ιστορικά ή πολιτικά πρόσωπα σε κρίσιμες στιγμές. Κάπως έτσι
επιλεκτικά η ιστορία επικεντρώνεται σε κάποια γεγονότα, αφήνοντας στο σκοτάδι άλλα,
που πιθανότατα αλλοιώνουν τη γνωστή και κοινά παραδεκτή εικόνα της. Και τις δυο
παραπάνω φράσεις τις ξεστόμισε ένας ογκόλιθος της πολιτικής ιστορίας του τόπου, ο
Χαρίλαος Τρικούπης (1832-1896). Ήταν ο μεγαλύτερος πολιτικός του 19ου αιώνα.
Συνέβαλλε αποφασιστικά στον εκσυγχρονισμό της χώρας, καθιέρωσε την “αρχή της
δεδηλωμένης” και χρημάτισε εφτά φορές πρωθυπουργός κυβερνώντας έντεκα χρόνια, σε
μια ιστορική πολιτική περίοδο που οι κυβερνήσεις άλλαζαν σαν τα πουκάμισα. Τον
Δεκέμβρη 1893 από το βήμα τους Βουλής δήλωνε με τη γνωστή φράση, “δυστυχώς
επτωχεύσαμεν”. Αυτή ήταν και η αρχή του τέλους της πολιτικής του καριέρας. Στις
επόμενες εκλογές στα 1895 ο Τρικούπης έμελλε να ηττηθεί κατά κράτος, λόγω της
δυσμενούς οικονομικής κρίσης. Η πολιτική του και ιδίως η υπερφορολόγηση οδήγησαν
στη μεγάλη δυσαρέσκεια του λαού, με τις εφημερίδες να τον αποκαλούν “φορομπήχτη”
και “πετρέλαιο”.
Στις εκλογές αυτές ηττήθηκε από το κόμμα του αντιπάλου του Θεόδωρου Δηλιγιάννη.
Δεν εκλέχτηκε ούτε βουλευτής, στην εκλογική του περιφέρεια της επαρχίας
Μεσολογγίου. Αντ’ αυτού στη θέση του εκλέχτηκε με τέσσερεις ψήφους διαφορά με το
κόμμα Δηλιγιάννη, ο Μιλτιάδης Γουλιμής. Ο Γουλιμής προερχόταν από παλιά
οικογένεια Ακαρνάνων αρματολών. Αρχικά είχε εκλεγεί βουλευτής το 1887 με το κόμμα
του Τρικούπη. Ωστόσο στις περίφημες εκλογές του 1895 ήταν υποψήφιος με τους
Δηλιγιάννηδες, καταφέρνοντας να κερδίσει την έδρα από τον Τρικούπη. Ο ίδιος δεν είχε
ούτε κατά διάνοια το πολιτικό ύψος του Τρικούπη, που διετέλεσε Πρωθυπουργός της
χώρας επί έντεκα χρόνια. Το ίδιο βράδυ ο ηττημένος μέχρι τότε Πρωθυπουργός, δήλωσε
πικραμένος: “Ανθ’ ημών, λοιπόν, βουλευτής ο κύριος Γουλιμής, καληνύχτα σας” !
Αξίζει να σημειωθεί βέβαια, ότι ο τύπος της εποχής ανέφερε ότι, μόλις ο βουλευτής
έμαθε την αποτυχία Τρικούπη, ζήτησε να παραιτηθεί υπέρ αυτού, κάτι που ο Τρικούπης
δεν δέχτηκε. Επί της ουσίας, ο Τρικούπης τότε δεν πικράθηκε μόνο επειδή έχασε από
έναν κατώτερό του, αλλά γιατί έχασε από έναν δικό του αποστάτη. Μετά τις εκλογές ο
Τρικούπης αυτοεξορίστηκε στην Ευρώπη, ενώ μόλις ένα χρόνο μετά, άφησε την
τελευταία του πνοή στις Κάννες.
Από τότε μέχρι και σήμερα, η φράση αυτή χρησιμοποιείται, όταν θέλουμε να
υποβαθμίσουμε κάποιον έναντι άλλου ανωτέρου του σε αξία, μόρφωση και γνώσεις.
Έκτοτε πολλοί “Γουλιμήδες” της πολιτικής ξεπετάγονται, είτε “κληρονομικώ δικαίω” ως
γόνοι γνωστών πολιτικών οικογενειών ή αυτοί που πατρονάρονται με το αζημίωτο από
τα σύγχρονα ελεγχόμενα αδηφάγα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Όσο για το “δυστυχώς
επτωχεύσαμεν”, παρά τις μέχρι τώρα πτωχεύσεις της χώρας, ουδείς εκ των εκάστοτε
Πρωθυπουργών είχε το σθένος να το ανακοινώσει με παρρησία και θάρρος. Άλλοι μας το
ανακοίνωναν με περικοκλάδες από τα ακριτονήσια κι άλλοι, αφού πρώτα “μιλούσαν με
τον θεό” κι ας μην είχαν κάτι τέτοιοι το θεό τους..!
Κώστας Μπουμπουρής
Αστυν.Δ/ντής ε.α.- Συγγραφέας
(k.boubouris@yahoo.gr)