Με αφορμή τους πρόσφατους σεισμούς που συντάραξαν τα Θεσσαλικά χωριά και στην μαυρίλα που ζούμε, είπαμε να γυρίσουμε στον ίδιο τόπο, λίγο πίσω στον χρόνο, καμιά πενηνταριά χρόνια. Σ’ αυτά τα χωριά, που με τη φωτογραφική του μηχανή ο αείμνηστος φωτογράφος του κοινωνικού προβληματισμού Κώστας Μπαλάφας, περιόδευε για να απαθανατίσει την παραδοσιακή λαϊκή αρχιτεκτονική και παράδοση, για να αποτυπώσει και να περισώσει ό,τι μπορούσε. Να καταγράψει πράγματα που έφευγαν ανεπιστρεπτί. Σαν ταπεινός βιογράφος του, δεν ξεχνώ τις αυθόρμητες χαμογελαστές προτροπές του για το γράψιμό μου: – «Γράψ’ τα όπως τα λέω, όπως τα έζησα, άλλοτε δύσκολα κι άλλοτε κωμικοτραγικά, αλλά έτσι ήταν τα πράγματα τότε…». -Ότι πεις δάσκαλε! Αυτό και έκανα, αποτυπώνοντας αυτούσια τις αφηγήσεις του:
«…Απ’ τα Μετέωρα πήγα μόνος μου στο Μαλακάσι, για να φωτογραφίσω παλιά αρχοντικά και να καταγράψω σημαντικά θέματα για τη λαϊκή παράδοση. Οι χωρικοί εντυπωσιάστηκαν απ’ τις φωτογραφικές μηχανές, το μαγνητόφωνο κι από το ενδιαφέρον που έδειχνα με τις ερωτήσεις για τον τόπο τους. Μερικούς μήνες αργότερα, ξαναπήγα στο ίδιο χωριό έχοντας μαζί μου κι ένα συνάδελφό μου από την ΔΕΗ Καλαμπάκας. Οι ίδιοι χωρικοί μου φάνηκαν τώρα λίγο μαζεμένοι και απρόθυμοι, δικαιολογημένα βέβαια, αν λάβουμε υπ’ όψη την εξήγηση ενός από τους πιο ψύχραιμους που πήρε το λόγο :
-Φύγε άνθρωπέ μου, μας έκαψες την άλλη φορά που ήρθες και φωτογράφιζες. Μόλις έφυγες, πλάκωσαν με τα τζίπ στρατιωτικοί διοικητές, διοικητές της χωροφυλακής και μας ανέκριναν δυο μέρες… ποιος ήσουν, τι φωτογράφιζες, τι μας ρώταγες… δεν θέλουμε άλλους μπελάδες!
Άλλη φορά με την αποχώρησή μου απ’ το χωριό Μεταξάδες της Ελασσόνας, όπου είχα πάει για τον ίδιο σκοπό, ο εκεί ενωμοτάρχης, Σταθμάρχης χωροφυλακής, έγραφε στην λεπτομερή αναφορά του προς την προϊσταμένη Υποδιοίκηση χωροφυλακής, για την δραστηριότητά μου: ‘’…Αποθανάτιζε ποίμνιο αιγών και αποσαθρωμένην οικίαν…’’ Σε μια συνηθισμένη πρόσκληση-παρουσίασή μου ενώπιον του Διοικητού Τμήματος Ασφαλείας Χαλανδρίου, περιοχή όπου διέμενα, μάταια προσπαθούσα να τον πείσω ότι οι φωτογραφήσεις μου εκεί πάνω γινόταν από χόμπι, για την διατήρηση της λαϊκής παράδοσης και τέχνης, αφιλοκερδώς. Στην επόμενη φορά για να γίνω πειστικός, ότι δεν σκόπευα σε ανατρεπτικές ή αντεθνικές ενέργειες προσκόμιζα προτάσεις-επιστολές, πιστοποιητικά της AGFA και άλλων φωτογραφικών εταιρειών για συνεργασία. Στο τέλος ένας πράος φαινομενικά ειλικρινής διοικητής μού υποσχέθηκε: ‘’Δεν θα σε ξαναενοχλήσω αν δεν ενοχληθώ’’.
Άλλες οι εποχές τότε στα 1970 με την εφτάχρονη Δικτατορία, μιας και ο Κώστας Μπαλάφας, συμμετείχε στην Εθνική Αντίσταση, ως αντάρτης του ΕΛΑΣ και θεωρούνταν πλέον ‘’ύποπτος’’. Στον ώμο το όπλο και στο λαιμό του κρεμασμένη την φωτογραφική μηχανή, με την οποία κατέγραψε τις μεγάλες εθνικές στιγμές από το Αλβανικό έπος και μετά την Αντίσταση του ελληνικού λαού. Όσο για την Ελληνική Αστυνομία άλλα πάρεργα τότε, άλλου είδους τώρα !
Κώστας Μπουμπουρής
Αστυν.Δ/ντής ε.α.-Συγγραφέας
(k.boubouris@yahoo.gr)
