Όνομα: Μίμης Κώτσιας
Ιδιότητα: Ιδιοκτήτης Επιχείρησης
Τόπος καταγωγής: Βαλαώρα Ευρυτανίας
Τόπος διαμονής: Βαλαώρα Ευρυτανίας
Οικείο περιβάλλον και προσωπικότητα. Αυτό μπορεί πολύ σύντομα κανείς να πει όταν επισκέπτεται το καφέ του Μίμη Κώτσια και τον γνωρίζει. Η κατάθεση ψυχής μια φυσική εξέλιξη αυτής της οικειότητας που σε κάνει να αισθανθείς ότι μιλάς μ’ ένα φίλο. Τα όσα μας είπε για τη ζωή του, τα δεύτερα γενέθλιά του και τις ιδέες του, συμπυκνώνονται στην λέξη ‘Σεβασμός’.
ΕΠ: Μίμη, ζεις μόνιμα στη Βαλαώρα και είσαι ιδιοκτήτης ενός καφέ-μπαρ στην περιοχή. Πώς βιώνεις την καθημερινότητα σε ένα χωριό των Αγράφων;
MK: Είμαι γεννημένος και μεγαλωμένος στο χωριό Βαλαώρα. Από πολύ μικρή ηλικία ανέλαβα τις υποχρεώσεις του μαγαζιού μαζί με τη μητέρα μου και τα αδέρφια μου λόγω της απώλειας του πατέρα μου. Πρόκειται για ένα μπακάλικο-καφενείο με όνομα ‘καφέ-παντοπωλείο ΒΑΛΑΩΡΑ’ που υπήρχε από τον παππού μου και το 2009 αποφάσισα να το ανακαινίσω, να το εξελίξω και να γίνει το “Mimis cafe”. Η ηρεμία, η απλότητα, οι ομορφιές της φύσης, οι ρυθμοί που υπάρχουν στην επαρχία, η αγάπη και η στήριξη των συγχωριανών μου και του νέου κόσμου από τη γύρω περιοχή, παρά τα όποια προβλήματα αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι του νομού, μού δίνουν καθημερινώς δύναμη για συνέχεια…
EΠ: Τα τελευταία χρόνια γιορτάζεις τα “δεύτερα γενέθλιά” σου και επικοινωνείς το ζήτημα της εξάρτησης από ουσίες, που βίωσες. Ποιοι λόγοι οδηγούν κάποιον στην κατάχρηση ουσιών;
MK: Τα γενέθλια μας τα γιορτάζουμε την ημέρα που γεννιόμαστε. Εγώ είμαι τυχερός, γιατί έχω και δεύτερα γενέθλια, αφού ξεκίνησα πάλι να ζω κανονικά τη ζωή μου χωρίς εξαρτήσεις, και μέσα από αυτήν την άσχημη εμπειρία βγήκα πιο δυνατός. Μία βόλτα στη μεγάλη πόλη, σε μια δύσκολη ψυχολογική κατάσταση εκείνο το διάστημα και η περιέργεια που είχα για το άγνωστο, με έφεραν σε επαφή για πρώτη μου φορά με τις ουσίες και σιγά-σιγά άρχισα να παγιδεύομαι σε αυτές και να με κρατούν μακριά από το σπίτι μου, το χωριό μου και απ’ ό,τι αγαπούσα πραγματικά!
ΕΠ: Πώς κατάφερες να απεμπλακείς από αυτές; Χρειάστηκε να ζητήσεις κάποιου είδους βοήθεια;
ΜΚ: Όσο εύκολα και γρήγορα μπλέκεις με τις ουσίες, τόσο δύσκολα και σε βάθος χρόνου ξεφεύγεις από αυτές! Σίγουρα ζητάς βοήθεια! Κι αυτό έκανα! Πρώτα, πήγα σε πρόγραμμα του ΟΚΑΝΑ με υποκατάστατα για έναν χρόνο αλλά, δυστυχώς για εμένα, δεν είχε αποτέλεσμα. Έπειτα, ζήτησα βοήθεια από το ΚΕΘΕΑ σε κλειστά προγράμματα με τρεις συμμετοχές μου, που δυστυχώς πάλι δεν μπόρεσα να ανταπεξέλθω στις υποχρεώσεις των προγραμμάτων κάνοντας υποτροπή. Έφτασα σε σημείο να ζω στον δρόμο για κάποιο χρονικό διάστημα κάνοντάς με πιο αποφασιστικό να θέλω να γλυτώσω από τις ουσίες. Πήρα την απόφαση να επιστρέψω στο χωριό μου και με τη βοήθεια της μάνας μου, τις οικογένειάς μου και κάποιον φίλων, κατάφερα να απεξαρτηθώ πλήρως από τις ουσίες και να είμαι καλά αυτά τα χρόνια.
EΠ: Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης χρησιμοποιείς τον στίχο “Να ξαναρχίσεις μπορείς και με την τελευταία σου πνοή”. Τι υποδηλώνει αυτός για εσένα;
MK: Ο στίχος αυτός είναι από το ποίημα “Όλα αλλάζουν” του Μπέρτολτ Μπρεχτ και με αντιπροσωπεύει πλήρως για την περίοδο που πήρα την απόφαση να επιστρέψω στο χωριό. Τότε ήμουν σε άσχημη σωματική και ψυχολογική κατάσταση και, αν δεν γινόταν έτσι, σήμερα δεν θα ήμουν εδώ! Τυχαία τον διάβασα στο διαδίκτυο κι αμέσως θεώρησα ότι ο στίχος αυτός με αντιπροσωπεύει.
ΕΠ: Βοήθησε στην προσπάθειά σου το γεγονός ότι ζεις στην Ευρυτανία;
MK: Εννοείται ότι με βοήθησε το γεγονός ότι ζω εδώ στην Ευρυτανία! Είναι ο δεύτερος λόγος που τα κατάφερα. Ο πρώτος είναι η οικογένειά μου, που με στήριξε με όλες της τις δυνάμεις, και ο δεύτερος ότι ζω εδώ, σε έναν νομό που είναι ο καθαρότερος σε όλα του, και λόγω της φύσης, και λόγω απουσίας εγκληματικών ενεργειών, ουσιών κτλ. Πιστεύω, αν ζούσα κάπου αλλού, ίσως να μην τα κατάφερνα!
ΕΠ: Πώς προέκυψε η ενασχόληση με τη φωτογραφία;
ΜΚ: Η επαφή με τη φωτογραφία ήρθε εντελώς τυχαία. Μου άρεσε να βγάζω τις ομορφιές του τόπου μου και να τις κοινοποιώ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ένας φίλος, που είχε σχέση με τη ζωγραφική – φωτογραφία και βρέθηκε στο μαγαζί μου, με παρότρυνε να ασχοληθώ πιο σοβαρά, προτείνοντας μου κάποια σχετικά βιβλία με τη φωτογραφία και την επεξεργασία της και, συγχρόνως, η ασχολία μου αυτή με βοήθησε στο κομμάτι της απεξάρτησης! Βρήκα έναν τρόπο να διαχειρίζομαι τις άσχημες σκέψεις αλλά και κάποιες επιθυμίες που είχα. Στην πορεία γνώρισα δύο πολύ καλούς φωτογράφους από την Καρδίτσα, που με βοήθησαν να καταλάβω τον χειρισμό της φωτογραφικής μηχανής κι έχουμε αναπτύξει πια μια αληθινή φιλιά. Έχουν παίξει κι αυτοί σημαντικό ρόλο στο κομμάτι της απεξάρτησης και τους ευχαριστώ! Ανακάλυψα έναν τρόπο έκφρασης δικό μου και στον δύσκολο καιρό της καραντίνας με έκανε να νιώθω γεμάτος και να με ευχαριστεί!
EΠ: Τι θα συμβούλευες κάποιον που θέλει να αλλάξει τη ζωή του;
MK: Το πρώτο βήμα είναι να ξέρεις τι θες και να πάρεις τις αποφάσεις σου και αυτό ισχύει για όλους μας! Αν μιλάμε για εξαρτημένα άτομα, πρέπει να ζητήσει κανείς βοήθεια από ειδικούς τόσο ο ίδιος όσο και η οικογένειά του. Δεν είναι ντροπή να ζητάς βοήθεια, ίσως να υπάρχει ταμπού σε αυτό το θέμα, αλλά ο θάνατος δεν ντρέπεται. Όλα γίνονται, όταν υπάρχει θέληση και υπομονή!
