Όνομα: Όλγα Τουφεκούλα

Ετών: 99

Τόπος κατοικίας: Τριπόταμος

Τόπος καταγωγής: Τριπόταμος

Η αγέρωχη μορφή της γιαγιάς Όλγας, που παρά τα 99 χρόνια της, παραμένει ενεργή και ζωηρή και μια φωτογραφία που την απαθανάτιζε μέσα στο καφενείο- παντοπωλείο που διατηρεί η οικογένειά της εδώ και δεκαετιές, ήταν αρκετά για να της αφιερωθεί η στήλη του Ευρυτάνα αυτής της εβδομάδας. Η επικοινωνία μαζί της εξ αποστάσεως, αρκετά δύσκολη και ευτυχώς που στο πλευρό της είχε και έχει σταθερά τον γιο της Παύλο, για να μας μεταφέρει μέσα σε λίγες γραμμές όχι μόνο την καθημερινότητα που βιώνουν οι λιγοστοί κάτοικοι του πανέμορφου, παραλίμνιου χωριού του Τριποτάμου σήμερα, αλλά και τη διαδρομή που έκανε το χωριό και οι άνθρωποί του, τις τελευταίες δεκαετίες, που οδήγησαν στην ερήμωσή του, όπως συνέβη και στα περισσότερα χωριά της Ευρυτανίας.

Το χωριό της Δυτικής Ευρυτανίας είναι χτισμένο σε μια γλώσσα ξηράς που εισχωρεί μέσα στην τεχνητή λίμνη των Κρεμαστών σε υψόμετρο 540 μ. Πριν μερικά χρόνια εκεί ενώνονταν τρία ποτάμια, ο Αχελώος (Ασπροπόταμος), ο Αγραφιώτης και ο Μέγδοβας. Μετά την κατασκευή του φράγματος σκεπάστηκαν απ’ τα νερά της λίμνης. Το φράγμα στέρησε στο χωριό τον εύφορο κάμπο του αλλά του προσέδωσε απαράμιλλη ομορφιά. Τα πλούσια χωράφια πνίγηκαν στα νερά της λίμνης. Οι περισσότεροι κάτοικοι έφυγαν και εγκαταστάθηκαν στον κάμπο της Αιτωλοακαρνανίας. Έμειναν περίπου πεντακόσιοι. Σήμερα οι μόνιμοι κάτοικοί του είναι περίπου 100.

 ‘‘Το μαγαζί το ανοίξαμε το ’70 στη πλατεία του χωριού και το κρατάμε με τον γιό μου έως σήμερα. Είναι καφενείο και μπακάλικο, με τα βασικά πράγματα, όπως είναι σε όλα τα χωριά αυτά τα μαγαζιά. Το πατρικό μου είναι Τελώνη και οι γονείς μου από τον Τριπόταμο ήταν, έζησα εδώ όλα τα χρόνια. Παλιά στο χωριό ασχολούμασταν και με τα αγροτικά, αλλά τώρα δεν μπορούμε. Έχουμε εδώ πιο ήπιο χειμώνα από το Καρπενήσι, αλλά νερά δεν είχαμε πολλά και βάζαμε ελιές. Παλιά σπέρναμε σιτάρια, θερίζαμε, αλωνίζαμε. Τώρα στο χωριό μείναμε καμιά εκατοστή άτομα, σκόρπια γιατί το χωριό έχει πολλούς μαχαλάδες. Στο χωριό υπάρχει άλλο ένα καφενείο, αλλά κόσμο δεν έχει πια, μόνο γεροντάκια έρχονται για τον καφέ τους, πάνε τα χωριά τώρα, ερήμωσαν’’.

Σημείο αναφοράς του χωριού που επηρέαζε και επηρεάζει την πορεία του στο χρόνο, η σύνδεσή του με την Μονή Τατάρνας. Βρίσκεται σε μικρή χιλιομετρική απόσταση από το Μοναστήρι και το χωριό στο παρελθόν κρατιόνταν ζωντανό, αφού ήταν κάτι σαν πέρασμα για τους προσκυνητές και τους ταξιδιώτες, η λίμνη αρχικά, αλλά και το δύσκολο οδικό δίκτυο περιόρισαν πολύ τις μετακινήσεις και το χωριό συρρικνώθηκε. Οι γιορτές του χωριού (πραγματοποιείται κάθε χρόνο την ημέρα της Πεντηκοστής (η εκδήλωση για την πρώτη μάχη της Επανάστασης του 1821 στη Ρούμελη), αλλά και ο εορτασμός της Μονής, δίνουν μέσα στον κύκλο κάθε έτους την ευκαιρία σε χωριανούς και επισκέπτες να γεμίσουν με ζωή τον Τριπόταμο.

‘‘Πανηγύρι έκανε κάθε χρόνο ο Σύλλογος των συγχωριανών που ζουν στο Αγρίνιο, τώρα του Αγίου Πνεύματος, την Κυριακή για τη μάχη που έγινε στην Τατάρνα,  κάναμε ημερήσιο πανηγύρι, αλλά φέτος με τον ιό δεν θα γίνει. Κάθε χρόνο έρχονταν κόσμος από όλη την Ευρυτανία, το Αγρίνιο και τη Λειβαδιά. Οι νέοι του χωριού κάνουν πάλι κάθε χρόνο πανηγύρι στις 8 Αυγούστου αλλά φέτος δεν ξέρουν αν θα το κάνουν και μετά έχουμε και το πανηγύρι που στις 8 Σεπτεμβρίου που γιορτάζει η Παναγία στο Μοναστήρι’’.

Από το χωριό περνούσαν προσκυνητές για τη Μονή και διερχόμενοι προς την Αιτωλοακαρνανία και η κα Όλγα περιγράφει τα χρόνια εκείνα.

‘‘Περνούσε ο κόσμος πριν γίνει η λίμνη, μετά έγινε η λίμνη υπήρχαν τα ferry boat και πάλι περνούσαν από δω γιατί είχε κόσμο. Τώρα δεν έχει τίποτα. Τώρα τα παιδιά δεν κάθονται εδώ. Δυο παιδιά πάνε στο δημοτικό στην Παλαιοκατούνα’’.

Μπορεί να ερήμωσε το χωριό, αλλά η κα Όλγα προσπαθεί να βρίσκεται κάθε μέρα στο πόστο της στο μαγαζί δίνοντας το ‘παρών’.’‘ Έρχεται για να ξεσκάει και για να πει και καμιά κουβέντα με έναν άνθρωπο. Παλιά το κρατούσε όλη μέρα. Έκανε έξι παιδιά, αλλά ακόμα και σήμερα αντέχει, είναι μια χαρά η γιαγιά.’’, θα μας πει ο γιός της Παύλος. Και συνεχίζει για το χωρίο του ‘‘Έχουμε ένα πανέμορφο χωριό αλλά είναι παρατημένο. Θα θέλαμε να γίνει ο δρόμος, αν δεν υπάρχει δρόμος καλός, δε γίνεται. Έχουμε και το Μοναστήρι, κάθεται συνέχεια ο δρόμος και έχουμε προβλήματα. Θέλουν να έρθουν λεωφορεία στο Μοναστήρι και δεν έρχονται λόγω του δρόμου’’.

Θαμώνες και οικογένεια το μικρό καφενεδάκι της κύρα Όλγας
Ενεργή και ζωηρή παρά τα 99 της χρόνια
Ο όμορφος, παραλίμνιος Τριπόταμος