«…Έντιμε άνθρωπε κυρ Παντελή
έντρομε, άβουλε, συ φασουλή
βρώμισες τ’ όνειρο και την ψυχή
άδειο πετσί χωρίς πνοή…»
Από τους 40 στίχους του τραγουδιού του Πάνου Τζαβέλα, ‘’κυρ Παντελής’’, διάλεξα τους 4 παραπάνω να συνοδεύσουν τα λόγια του διαδικτυακού φίλου γιατρού από το νοσοκομείο ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ Θεσσαλονίκης, Χρήστου Παπαστεργίου. Τα έγραψε και τα έριξε κατάμουτρα στον συνάδελφό του και βουλευτή κ. Σπύρο Πνευματικό (λένε ότι είναι και πανεπιστημιακός καθηγητής), ο οποίος τέθηκε εκτός ψηφοδελτίων της Ν.Δ. για τις απαράδεκτες δηλώσεις που έκανε πρόσφατα για τους καρκινοπαθείς συνανθρώπους μας. Ο εν λόγω γιατρός και πολιτικός, σε ραδιοφωνική του συνέντευξη μίλησε για ‘’διαλογή’’ ογκολογικών ασθενών (καρκινοπαθών) τελικού σταδίου. Οι δηλώσεις του φρικτές και απάνθρωπες για τον κάθε πολίτη και κατακριτέες από σύσσωμους τους ιατρικούς κύκλους. Ο εν λόγω κύριος μάλλον ζήλεψε έγινε μέχρι και εμμονή του η αμερικανική ταινία ‘’Σκοτώνουν τα άλογα όταν γεράσουν’’. Τα παρακάτω λόγια δικά του από τον ανθρωπιστή, φίλο νοσοκομειακό γιατρό Χρήστο Παπαστεργίου :
«Πριν λίγα χρόνια, ένα απόγευμα στο νοσοκομείο (ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ) με ειδοποίησε η νοσηλεύτρια ότι ‘’κατεβαίνει’’ από την κλινική ένας νεαρός καρκινοπαθής για να υποβληθεί σε εξέταση υπερήχου. Βγήκα στο διάδρομο του ακτινολογικού κι από το βάθος είδα να έρχεται το αμαξίδιο με τον ασθενή. Το έσπρωχνε όχι ο τραυματιοφορέας, που βάδιζε δίπλα, αλλά ένας άλλος κύριος, ο πατέρας του νεαρού, ενός παλικαριού 20 ετών. Στην σχετική ερώτησή μου, ο τραυματιοφορέας απάντησε : ‘’Δεν με άφησε ο πατέρας του… δεν αφήνει κανέναν…’’
Μπήκαμε στο χώρο του υπερήχου κι απευθυνόμενος στον ασθενή, τον ρώτησα αν μπορεί να σηκωθεί και να ξαπλώσει στο εξεταστικό κρεβάτι. Ο πατέρας του απάντησε κοφτά ‘’δεν μπορεί γιατρέ, θα τον σηκώσω εγώ’’. Πήγαμε να τον βοηθήσουμε, αλλά το βλέμμα του δεν άφηνε περιθώρια. Σήκωσε με απίστευτη τρυφερότητα και προσοχή τον γιό του και τον τοποθέτησε στο κρεβάτι. Ήταν όντως ασθενής, με περιορισμένο προσδόκιμο ζωής Τι έκφραση κι αυτή! Προσδόκιμο που το είχε ξεπεράσει κατά πολύ. Τελειώνοντας η εξέταση, η αποχώρηση του ασθενή έγινε με τον ίδιο τρόπο. Από τον πατέρα του.
Μετά από λίγη ώρα, ο κύριος αυτός με αναζήτησε. Αφού τον ενημέρωσα για τα αποτελέσματα της εξέτασης, με ευχαρίστησε και φεύγοντας μου λέει, ‘’σας ευγνωμονώ όλους εδώ μέσα. Από τον φύλακα της εισόδου μέχρι τον Διευθυντή της κλινικής. Δεν φαντάζεστε τι σημαίνει κάθε τέτοια αγκαλιά για μένα… Δεν φαντάζεστε τι σημαίνει αυτό για το παιδί μου…’’
Πως μπορείς να σταματήσεις αυτή την αγκαλιά κ. Πνευματικέ, πώς;»
Εμείς τι άλλο θα μπορούσαμε να πούμε για τον κ. Πνευματικό, του τα λένε όλα ο Πάνος Τζαβέλας και ο συνάδελφός του νοσοκομειακός γιατρός !
