Μεγάλη συζήτηση άναψε η κατασκευή νέας εισόδου του Γυμνασίου Καρπενησίου κατά τη διάρκεια των προηγούμενων εβδομάδων. Καθώς έπεσαν τα μπετά και φάνηκε το μέγεθος της κατασκευής, αρχικά, ατομικά στο διαδίκτυο και στη συνέχεια και σε επίπεδο συλλογικοτήτων στον τοπικό Τύπο εκφράστηκαν από αντιρρήσεις έως σφοδρές αντιδράσεις, έγγραφες διαμαρτυρίες προς τις αρμόδιες αρχές, έως και ερωτήματα σχετικά με την νομιμότητα του κτίσματος. Οι αντιδράσεις αφορούσαν στην αισθητική της εισόδου, στην αρχιτεκτονική ακολουθία με το προπολεμικά δομημένο γυμνάσιο, στον σεβασμό της ιστορικής και συλλογικής μνήμης και εν τέλει στην ζητούμενη όψη και ταυτότητα της πόλης στον νέο αιώνα.
Μόνο θετική αλλά και αναπάντεχη μπορεί να χαρακτηριστεί μία τέτοια αντίδραση των πολιτών του Καρπενησίου. Θετική, διότι μία σχετικά μικρή κατασκευή ήγειρε ορισμένα από τα σημαντικότερα ζητήματα που είναι αναγκαίο να συζητούν οι κάτοικοι που ενδιαφέρονται για την πόλη τους, αλλά και αναπάντεχη για τα σχετικά γρήγορα αντανακλαστικά τους, δεδομένου ότι όλη σχεδόν η χώρα, όχι μόνο η Ευρυτανία, πλήττεται καθημερινά από μικρές ή ριζικές αρνητικές παρεμβάσεις στον δημόσιο χώρο οι οποίες περνούν αδιαμαρτύρητα.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα, ζητήματα όπως η διαχείριση πολιτιστικών πόρων, η αρχιτεκτονική κληρονομιά και η κοινή σε επίπεδο νομού χάραξη ενιαίας, μακροπρόθεσμης πολιτιστικής πολιτικής δεν έχουν τεθεί επί σοβαρής βάσης στον νομό μας πέρα από χλιαρές προτάσεις επί χάρτου από ιθύνοντες και μη. Είναι πραγματικά αξιοπερίεργη η άμεση αντίδραση των Ευρυτάνων στη συγκεκριμένη περίπτωση, καθώς π.χ. όλοι έχουμε στα χωριά μας ένα μεταβυζαντινό εκκλησάκι στο οποίο έχουν γίνει αυθαιρέτως πανηγυριώτικες παρεμβάσεις και σιωπηρά το ανεχόμαστε. Παρεμβάσεις τέτοιες, ώστε και να έλθει η υπεύθυνη Εφορεία Αρχαιοτήτων ή Νεωτέρων Μνημείων δεν θα είναι σε θέση να το γνωρίσει πια. Όπως δεν θα είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε τα βουνά μας σε δέκα χρόνια εάν επελάσουν οι τεραστίου μεγέθους ανεμογεννήτριες με τους τόνους μπετόν και σίδερα στους Δρόμους του Νερού της χώρας, σημαντική θέση στον οποίον έχει ό νομός μας. Οι περιγραφές που έγιναν για το «τερατούργημα» της εισόδου του Γυμνασίου έδειξαν την απέχθεια των ανθρώπων για την υπέρβαση της κλίμακας, για την έλλειψη σεβασμού στην ταυτότητα. Πιθανώς, οι σοβαρές δοκιμασίες τις οποίες αντιμετωπίζουμε ως χώρα σε όλα τα επίπεδα να κατέστησαν ένα αρχιτεκτονικό ατόπημα το πεδίο για μία πιο αυθόρμητη συλλογική αντίδραση επί της ουσίας. Πρόκειται για μία αλλαγή.
Ας ευχαριστήσουμε τον αρχιτέκτονα για τη συσπείρωση και την επίγνωση που μας προσέφερε και ας ανοίξουμε τη θύρα σε ουσιαστικές συζητήσεις και προγραμματισμό. Εμφανώς, είναι πλέον ζητούμενο.
