Γράφει ο Γιώργος Αθανασιάς
Πάει καιρός, τώρα, που η κοινωνία της Μικρής Πολιτείας βρίσκεται άλλοτε σε εγρήγορση, άλλοτε σε αναβρασμό και άλλοτε σε αναστάτωση. Αιτία οι έγκυρες και καταιγιστικές, συνάμα, πληροφορίες, που ομιλούν περί εγκατάστασης «προσφύγων» και «(λαθρο)μεταναστών» σε υπολειτουργούντα ή σε μη λειτουργούντα ξενοδοχεία, που έτυχε να βρίσκονται στις παρυφές της Πόλης.
Όμως, γιατί δεν είναι αποδεκτοί οι «πρόσφυγες» και οι «λαθρομετανάστες» από την επιχώρια κοινωνία;
Δεν είναι αποδεκτοί, διότι από άλλους εκλαμβάνονται ως εισβολείς, από άλλους ως βάρβαροι, από άλλους ως βιαστές, από άλλους ως σφαγείς, ως εκδορείς και ως μαχαιροβγάλτες, από άλλους ως χρήστες και ως διακινητές ναρκωτικών, από άλλους ως «ευαγγελιστές» ενός άλλου Θεού και από όλους ως η ακατανίκητη δύναμη διάρρηξης του κοινωνικού ιστού της Μικρής Πολιτείας.
Είναι φαινόμενο των ημερών μας η μετανάστευση;
Ασφαλώς, όχι… Δεν είναι σύγχρονο φαινόμενο η μετανάστευση. Από καταβολής κόσμου υπάρχουν ανθρώπινες ροές. Ο άνθρωπος πάντα αναζητούσε και πάντα θα αναζητά καλύτερες συνθήκες ζωής. Μάλιστα, όταν η ζωή, που διαβιεί στον τόπο της γέννησής του, δεν είναι ούτε στοιχειωδώς ανεκτή, τότε η μετανάστευση καθίσταται ανάγκη επιτακτική και η απόφαση του ξεριζωμού μονόδρομος.
Ποια είναι η γενεσιουργός αιτία δημιουργίας των σύγχρονων «(λαθρο)μεταναστών» και «προσφύγων»;
Μακάρι, να ήταν μία η γενεσιουργός αιτία. Δυστυχώς, δεν είναι μία, είναι πολλές. Κυριότερες, όμως, είναι οι άθλιες συνθήκες διαβίωσης αυτών των δύσμοιρων ανθρώπων στις χώρες τους, η φτώχεια δηλαδή, και ο πόλεμος.
Ας σημειωθεί, ότι η φτώχεια είναι η πρώτη -και με διαφορά- αιτία θανάτων ετησίως στον κόσμο.
Για ποιο λόγο ήρθαν οι «πρόσφυγες» και οι «(λαθρο)μετανάστες» στην Ελλάδα;
Δεν ήρθαν στην Ελλάδα. Η Ελλάδα είναι ο δρόμος τους. Για την ακρίβεια, η Ελλάδα βρέθηκε στον δρόμο τους. Πήγαιναν για τις εύρωστες οικονομικά χώρες της Ευρώπης.
Δεν είναι Ευρώπη η Ελλάδα;
Ναι, η Ελλάδα γεωγραφικά ανήκει στην Ευρώπη, όμως, δεν είναι Ευρώπη…! Ούτε τριτοκοσμική χώρα είναι…! Ως χώρα, αν και μικρή και σε έκταση και σε πληθυσμό, είναι μια κατηγορία μόνη της, γιατί πρόκειται για τη χώρα του λαδιού και του λαδώματος…! Αυτά που γίνονται κι αυτά που συμβαίνουν στην Ελλάδα, αδυνατώ να πιστέψω, ότι συμβαίνουν σε άλλες «σύγχρονες» ή και «ασύγχρονες» Ευρωπαϊκές χώρες. Εδώ, για να ζήσεις, πρέπει να έχεις και γεμάτες τσέπες και μακρύ χέρι, όχι για να κλέβεις, για να δίνεις. Για να λαδώνεις δηλαδή. Χωρίς αυτό να σημαίνει, ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχουν κλέφτες. Τουναντίον… Μάλιστα, κατ’ εμένα, αλλά και κατά πολλούς φαντάζομαι, στην Ελλάδα «ο μη κλέφτης ηλίθιος εστί».
Έπειτα, δεν μπορεί να θεωρηθεί, στοιχειωδώς έστω, σύγχρονη και Ευρωπαϊκή χώρα μια χώρα, που η συντριπτική πλειοψηφία των ταγών της πλουτίζει και ευημερεί και ο απερίσκεπτος… και ο φερόμενος και ο αγόμενος λαός της λιποθυμάει από την πείνα, ζει στους δρόμους, επαιτεί στους δρόμους και αναζητάει ψίχουλα για να ζήσει στους κάδους απορριμμάτων, που συναντάει στους δρόμους. Όχι, λοιπόν, δεν είναι Ευρώπη η Ελλάδα. Απλά, λόγω γεωγραφικής θέσης, αλλά και ως χώρα υποταγμένη στους δανειστές της -και όχι μόνο-, αποτελεί τον φράχτη και τον συνοριοφύλακα της Ευρώπης.
Είναι καλύτερες οι συνθήκες διαβίωσης των «λαθρομεταναστών» και των «προσφύγων» στην Ελλάδα, απ’ ό,τι στις χώρες προέλευσής τους;
Σίγουρα, όχι. Πέρα από τις αντιδράσεις των τοπικών κοινωνιών, το σημερινό βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων, λόγω της νοοτροπίας και των επιλογών του Έλληνα, λόγω άκρως επικίνδυνων, ανίκανων, ανερμάτιστων, αναξιόπιστων και εγωπαθών ηγετών, λόγω δανείων, λόγω δανειστών, «Τρόϊκας» και «Θεσμών», είναι χαμηλό. Είναι τόσο χαμηλό, που όχι μόνο δεν αντέχει τους «εισβολείς», αλλά εξαναγκάζει -κυριολεκτικά τρέπει- και τους παραγωγικούς Έλληνες σε προσφυγιά. Εξάλλου, για να καλυτερεύσει η ζωή του «πρόσφυγα» και του «»λαθρο)μετανάστη», πρέπει να ενταχθεί στην τοπική κοινωνία. Πρέπει να γίνει μέλος της. Πρέπει να γίνει κρίκος της αλυσίδας της. Κοντολογίς, πρέπει να συμβεί το φαινόμενο της ώσμωσης. Ναι, για την βελτίωση και για την απογκετοποίηση της ζωής του «πρόσφυγα» και του «(λαθρο)μετανάστη», χωρίς δεύτερη κουβέντα, είναι απαραίτητη προϋπόθεση η ώσμωση. Όμως για να συμβεί η ώσμωση πρέπει να συντρέξουν οι κατάλληλες συνθήκες. Και κατάλληλες συνθήκες είναι αδύνατον να δημιουργηθούν ανάμεσα σε μια κοινωνία, που αντιστέκεται και που απορρίπτει και σε ανθρώπους έγκλειστους σε κέντρα διαβίωσης προσφύγων και σε ανάμερα ξενοδοχεία, υπό την σκιά μιας Πολιτείας, που άλλοτε δρα σπασμωδικά, άλλοτε αλλοπρόσαλλα, άλλοτε ύπουλα και πάντοτε βίαια.
Εν κατακλείδι, εκτιμώ, πως ούτε στους χειρότερους εφιάλτες τους δεν έβλεπαν τις συνθήκες διαβίωσής τους στην Ελλάδα οι «πρόσφυγες» και οι «(λαθρο)μετανάστες»). Και, φυσικά, ούτε τη Μικρή Πολιτεία έβλεπαν. Αλλού ήταν ο προσανατολισμός τους, άλλες χώρες είχαν στο μυαλό τους και άλλες -εντελώς διαφορετικές- πλοκές είχαν τα όνειρά τους. Γι’ αυτό, φρονώ, πως πρέπει να πάψουμε να είμαστε χιμαιρικοί και απροσανατόλιστοι. Ας βάλουμε, επιτέλους, τέλος στην ανοχή μας στην κοροϊδία. Ας προσπεράσουμε τη θολούρα. Ας στρέψουμε το βλέμμα μας στην αλήθεια και στην πραγματική πραγματικότητα. Ας πάψουμε να εθελοτυφλούμε. Δεν μας φταίνε οι άμοιροι, που κυνηγούν τη μοίρα τους. Δεν είναι εχθροί μας οι αναζητητές του καλύτερου. Άλλοι είναι οι εχθροί μας και άλλοι μας εμπαίζουν. Οι «μεγάλοι της γης» είναι οι υπαίτιοι της δυστυχίας, του ξεριζωμού και του ολέθρου. Σ’ αυτούς πρέπει να στρέψουμε την αγανάκτησή μας και τα «άσφαιρα πυρά» μας.
Έπρεπε να το έχουμε κάνει ήδη αυτό, διότι η μετανάστευση, ο μισεμός, η εκδίωξη και η φυγή δε λύνουν το πρόβλημα της φτώχειας και του κάκιστου βιοτικού επιπέδου των λαών.
Αν «οι μεγάλοι της γης» δεν αφιονίζονται βλέποντας τη λαθρομετανάστευση, τη μετανάστευση, την αναζήτηση φιλόξενης Πατρίδας και την προσφυγιά και αν πράγματι τους διακατέχει η θέληση να συνδράμουν αυτούς τους ανθρώπους, πρέπει να πάψουν πρώτα να τους ξεριζώνουν, έπειτα να τους θαλασσοπνίγουν και στη συνέχεια να τους στοιβάζουν σε αποθήκες σωμάτων και σε κρατητήρια ψυχών. Αν όντως θέλουν να εξαλείψουν από τον πλανήτη Γη τα φαινόμενα της συμφοράς, πρέπει, σήμερα κιόλας, να ενεργοποιήσουν τις όποιες ευαισθησίες τους, προκειμένου να σταματήσουν τους πολέμους μεταξύ των κρατών ή τις κατά τόπους εμφύλιες συρράξεις και να βελτιώσουν τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης δύσμοιρων ανθρώπων, κακότυχων κοινωνιών και δυστυχισμένων λαών. Αν δεν το πράξουν αυτό, το δήθεν ενδιαφέρον τους είναι άκρατος Φαρισαϊσμός, αυτοί σύγχρονοι Φαρισαίοι, ο κατατρεγμός θα ευημερεί, η μίζερη Ελλάδα θα πράττει, θα επεμβαίνει και θα ενεργεί ως ο συνοριοφύλακας της Ευρώπης, η κάθε τοπική κοινωνία θα αντιστέκεται και θα αντιδρά ή, στην καλύτερη των περιπτώσεων, θα δυσανασχετεί, οι άμοιροι θα γυρεύουν στον ήλιο μοίρα και οι απάτριδες θα αναζητούν στην Γερμανοκρατούμενη Ευρώπη παραδεισένια Πατρίδα.
Ακόμη, εμείς -όλοι εμείς- πρέπει να αντιληφθούμε, ότι χρέος μας είναι να σταματήσουμε την αποδοχή και την θεοποίηση των σύγχρονων Ιανών. Πρέπει να πάψουμε να σκεφτόμαστε, να πράττουμε και να συμπεριφερόμαστε ως ποίμνιο ιδιοκτησίας εκείνων, που άλλα πιστεύουν, άλλα θεσπίζουν, άλλα πράττουν και άλλα διαδίδουν. Πρέπει να σταματήσουμε να αποτελούμε την ομάδα των κλακαδόρων όλων εκείνων -και είναι πολλοί-, που ενεργούν νύχτα, διότι τους τρομάζει η μέρα. Εν ολίγοις, θαρρώ, πώς ήρθε ο καιρός να μάθουμε να ξεχωρίζουμε τον χρυσό από τον τενεκέ. Και δεν είναι καθόλου δύσκολο αυτό, διότι το χρυσάφι λάμπει ενώ ο τενεκές βροντάει. Αν δεν το κάνουμε ως πολίτες με διαυγέστατο βλέμμα και ώριμη σκέψη, θα είμαστε πάντοτε σε μειονεκτική θέση, εντελώς ανίσχυροι μπροστά στην επιβαλλόμενη πραγματικότητα, άξιοι της μοίρας μας και, φυσικά, θα εισπράττουμε διαρκώς από το ταμείο των επιλογών μας.
