Καλωσορίσαμε την άνοιξη, καλωσορίσαμε τους πρώτους πρόσφυγες στο Καρπενήσι,
καλωσορίσαμε μια νέα σελίδα στην ‘κοσμοθεωρία’ της πόλης που όπως φαίνεται από τις
αντιδράσεις των κατοίκων, με ανοιχτή καρδία υποδέχτηκαν τους τέσσερεις ξεριζωμένους
του πολέμου. Μια υποδοχή που σε τίποτα φυσικά δεν θύμιζε τις συγκεντρώσεις και τις
διαμαρτυρίες δυο χρόνια πριν για την φημολογούμενη άφιξη κάποιων άλλων ξεριζωμένων,
προσφύγων, μεταναστών, λαθρομεταναστών, που ποτέ δεν θα μάθουμε τελικά τι ήταν. Και
επειδή το θέμα εξακολουθεί και δεν είναι ευχάριστο ή μάλλον για να το τοποθετήσουμε με
ακρίβεια, συνεχίζει να προκαλεί αντιπαραθέσεις στο δικό μας μικρό τόπο, ας μην είμαστε
και υπερβολικοί… Κάθε άνοιγμα καρδιάς καλό είναι όταν γίνεται και που ξέρεις αύριο σιγά,
σιγά οι ομόθρησκοι και Δυτικοί Ουκρανοί πρόσφυγες που έφτασαν και που θα φτάσουν
εδώ, να ‘απορροφήσουν’ τους κοινωνικούς κραδασμούς και το άκουσμα εγκατάστασης
εξαθλιωμένων, αλλόθρησκων από την Ανατολή, να γίνει πιο ομαλά.
Με το καλωσόρισμα αυτό χαλάλι και τα 30.000 ευρώ που ζητάει ο Βουλευτής από την
εφημερίδα για την ψυχική του κατάρρευση όταν ο Παλμός έγραφε για την αποτυχημένη
προσπάθεια να φανεί ως αιφνιδιασμός η τότε άφιξη αλλοδαπών, μιας και όπως
αποδείχτηκε τώρα, τέτοιου είδους αφίξεις τις γνωρίζουν πρώτα, πρώτα οι υψηλά ιστάμενοι
του τόπου. Γιατί αν για τον ερχομό τεσσάρων ατόμων ενημερώθηκε πρώτα ο Δήμος, πως
είναι δυνατόν να μην γνώριζαν οι άρχοντες του τόπου καιρό πριν για τον ερχομό
λεωφορείων γεμάτα μετανάστες; Ας ευχηθούμε να μην προκληθεί κάποια νέα ψυχική
κατάρρευση με αυτή την επίγνωση, γιατί πιθανά να είμαστε μόνο στην αρχή που η ίδια η
ιστορία θα φανερώνει την αλήθεια, όπως την φανέρωσε και σε αυτή την περίπτωση. Γιατί
όπως φαίνεται δεν βρέθηκαν τυχαία και παρασυρμένοι απ ΄το συναίσθημά τους τόσοι
άνθρωποι στο τούνελ εν μέσω lockdown πριν δυο χρόνια.
Βλέπεις είναι και το άλλο, που υπάρχουν ‘κανονικοί’ και μη ξεριζωμένοι και που εμείς ως
Δυτικοί κουβαλάμε την παρακαταθήκη να ορίζουμε το τι είναι πολιτισμός, δίκαιο,
δημοκρατικό και ορθό στην οικουμένη και γράφουμε την ιστορία για λογαριασμό όλων των
εθνών. Έτσι και στον τόπο μας είμαστε σε θέση να διακρίνουμε την ‘κανονικότητα’ του
ξεριζωμού. Αλλά έτσι είναι η ανθρωπότητα… ένα πέταγμα πεταλούδας στην Ανατολή,
μπορεί να επηρεάσει μέχρι και την ζωή στον μικρό τόπο μας. Ας καλωσορίσουμε λοιπόν
αυτή την νέα επιβεβαιωμένη επίγνωση ότι και ο τόπος μας ανήκει επίσημα στο παγκόσμιο
γαϊτανάκι και ας κινδυνεύει να πειραχτεί η ‘κανονικότητα’ και η ΄καθαρότητά’ του. Ας
καλωσορίσουμε λοιπόν τη νέα εποχή που ανέτειλε στον τόπο μας, με τους πρώτους
πρόσφυγες που μπορεί να μην έφτασαν ρακένδυτοι και εξαθλιωμένοι αιτούμενοι ασυλία,
αλλά έψαχναν κάποιος να τους δεχτεί και να τους υποδεχτεί… όπως κάθε άνθρωπος που
βρίσκεται στο έλεος και ζητάει μια καλύτερη ζωή!
