Από παλιά, σχεδόν πανελλαδικά, κάθε σπιτικό, την παραμονή του νέου έτους, αγόραζε τον «Καζαμία» κυρίως για να διαβάσει τις προφητείες του, που τις περισσότερες φορές, λόγω της πονηρίας των συντακτών του, φαινόταν σαν να έβγαιναν σωστές.
Στα χωριά μας, από τη γενιά του παππού μου και μετά, όλοι οι άντρες ήταν μορφωμένοι, γνώριζαν τουλάχιστο ανάγνωση και γραφή κι έτσι κάθε νέο έτος το υποδέχονταν, εν πνεύματι και αληθεία, με έναν Καζαμία.
Τούτος δεν είναι ένα τυχαίο έντυπο, γιατί σφράγισε την λαϊκή πνευματική ζωή τουλάχιστο 150 χρόνια. Προπολεμικά γνώρισε λαμπρές μέρες δόξας και μεγαλείου. Μεταπολεμικά όμως εξέπεσε αρκετά. Παρά ταύτα συνέχισε να κρατά σημαντικό μέρος της λαοφιλίας του.
Αυτό παλιά το έβλεπα ως μία ζώσα πραγματικότητα και εσχάτως το πιστοποίησα, όταν έπεσαν στα χέρια μου δέκα Καζαμίες, από το 1963 μέχρι το 1978, που κάθε χρόνο αγόραζε και φύλασσε στην αγροικία του ο βλαχοποιμήν μπάρμπα Μήτσος.
Οι Καζαμίες του ΄60 τιτλοφορούνται: «ΚΑΖΑΜΙΑΣ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ» και το ΄70 εμφανίστηκε ο «ΚΑΖΑΜΙΑΣ ΕΡΜΟΥ ΣΑΛΙΒΕΡΟΥ». Τούτο είναι ένα τμήμα από τις μεταμορφώσεις του Καζαμία μέσα… στους αιώνες.
Διάβασα τους Καζαμίες του Μπάρμπα Μήτσου κι έκανα ένα νοερό ταξίδι στην πτωχικήν του καλύβην και κυρίως στην ανάγκη και στη δίψα του κάθε απομονωμένου βλαχοποιμένα -και όχι μόνον- για μάθηση και επικοινωνία με τον έξω κόσμο. Και τι δεν περιείχαν οι Καζαμίες του μπάρμπα Μήτσου, όπως βέβαια και οι άλλοι προηγούμενων και μεταγενέστερων χρόνων.
Όλοι στις πρώτες τους σελίδες τους ήταν σαν τα σημερινά ημερολόγια γραφείου και σημειώσεων. Είχαν οπωσδήποτε το Κυριακοδρόμιον, που ανέφερε τα Ευαγγέλια και τους Απόστολους κάθε Κυριακής και οπωσδήποτε θα είχε τα Πασχάλια. Μετά είχαν τις αγροτικές εργασίες κατά μήνα, με πολλές χρήσιμες πληροφορίες. Είχαν διάφορες προφητείες, που προφήτευαν κακοκαιρίες το χειμώνα και καύσωνες το καλοκαίρι, πρόβλεπαν πολέμους, χωρίς να αναφέρουν το τόπο των προφητευομένων συμβάντων.
Ο κάθε Καζαμίας τιμώντας τον ένδοξο αστρολόγο και νονό του, τον Πιέντρο Καζαμία, είχε σταθερή σελίδα με ονειροκρίτη. Είχε επίσης το σεληνοδρόμιο. Δημοσίευε ιστορικά, θεολογικά και θέματα μυθολογίας, άλλα θέματα υγείας και πληροφορίες για βότανα. Προχωρούσε στις συστάσεις για καλούς τρόπους και πρότεινε συνταγές μαγειρικής. Από ανάμεσα στις σελίδες του έμπαιναν στήλες με σοφά λόγια, ανέκδοτα εύθυμα και σοβαρά, λόγια μεγάλων ανδρών και άλλα μικρογαργαλιστικά.
Εκτός από τις παραπάνω χρησιμότατες πληροφορίες έδινε και διάφορες αχρείαστες. Για παράδειγμα, ποιος άντρας παλαιάς κοπής χρειαζόταν αυτήν την πληροφορία, που έγραφε ο Καζαμίας κάποιας χρονιάς ότι: «Αι γυναίκες είναι ως αι κοτελέται όσον περισσότερον τας κτυπάς, τόσω τρυφερώτεραι γίνονται!» Εκείνο όμως που για μένα είχε μεγάλο ενδιαφέρον ήταν οι σημειώσεις του μπάρμπα – Μήτσου, που με ενημέρωσαν πότε έσυρε η γελάδα του η Μπάλια το 1965 και πότε μαρκαλήθηκε η κατσίκα του η Μοσκόρω το 1970. Ήταν το προσωπικό του ληξιαρχείο! Κι άλλες σημειώσεις είχε ο μπαρμπα-Μήτσος στους καζαμίες του, που αποδελτιούμενες δίνουν μια εικόνα της ζωής του.
