Όνομα: Σβερώνης Γιάννης
Τόπος Διαμονής: Καρπενήσι
Τόπος Καταγωγής: Μάραθος Αγράφων
Ιδιότητα: Προϊστάμενος ΕΚΑΒ Καρπενησίου, μέλος της εθελοντικής ομάδας διάσωσης Νομού Ευρυτανίας, μέλος της Εκπαιδευτικής Ομάδας του Ε.Κ.Α.Β. Καρπενησίου για την παροχή Πρώτων Βοηθειών, παροχή πρώτων Βοηθειών σε αγώνες Τοπικού Πρωταθλήματος της Ένωσης Ποδοσφαιρικών Σωματείων Ευρυτανίας, φοιτητής του Ελληνικού Ανοιχτού Πανεπιστημίου – Τμήμα Διοίκησης Επιχειρήσεων και Οργανισμών
Αγαπημένο σημείο της Ευρυτανίας: Άγιος Νικόλαος εν Βουνένοις – Σέλος Μαράθου Δήμου Αγράφων
Στάση ζωής: ‘‘ Ή τάν ή Ευρυτάν!’’
Κάθε φορά που ακούγεται ο ήχος ενός ασθενοφόρου, η σκέψη όλων πηγαίνει στο περιστατικό που μεταφέρει και στην αγωνία του να κερδηθεί ενδεχομένως κάποια μάχη με την ζωή. Τις στιγμές εκείνες αφανείς ήρωες είναι το προσωπικό του ΕΚΑΒ, που αναλαμβάνει να δώσει αυτή τη μάχη και τον καλύτερο εαυτό του για τη ζωή ενός άλλου ανθρώπου. Ο Γιάννης Σβερώνης, ως Προϊστάμενος του ΕΚΑΒ Καρπενησίου από το 2012, είναι για αυτή την εβδομάδα ο Ευρυτάνας της, εκπροσωπώντας όλους τους συναδέλφους της υπηρεσίας και τον αγώνα τους να φροντίσουν και να διασώσουν τους συντοπίτες μας. Από όσα έχει να μας πει… εκτός από την πραγματική αφοσίωση στην υπηρεσία του, είναι φανερή και η ευγενική και με σοβαρότητα αντιμετώπιση του κάθε ανθρώπου, του κάθε περιστατικού, στοιχεία που κάνουν την υπηρεσία να γίνεται λειτούργημα…
ΕΠ. κ. Σβερώνη ποιο θεωρείται ότι είναι το πιο απαιτητικό κομμάτι της δουλεία σας;
ΓΣ. Κάθε δουλειά έχει τις δικές της ιδιαίτερες απαιτήσεις. Στη δική μας εργασία, κατά τη γνώμη μου, δεδομένου ότι έχουμε να κάνουμε και με τον ευαίσθητο τομέα της υγείας, η δυσκολία είναι διαβαθμισμένη τόσο από τη σοβαρότητα του κάθε περιστατικού από ιατρικής πλευράς όσο και από πλευράς συνθηκών (καιρικές συνθήκες, συνοδοί ασθενών, συγγενικά πρόσωπα) τα οποία καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε ταυτόχρονα και με τη μεγαλύτερη δυνατή αποτελεσματικότητα, ώστε η δουλειά μας να επιβεβαιώνει τον όρο του διασώστη.
ΕΠ. Ποιο στοιχείο στο χαρακτήρα ενός ΕΚΑΒίτη, πιστεύετε ότι είναι απολύτως αναγκαίο, για να εκτελέσει την ορθά την υπηρεσία του;
ΓΣ. Σε κάθε περίπτωση η γνώση και η διαρκής ενημέρωση για τις μεθόδους παροχής πρώτων βοηθειών είναι προαπαιτούμενο. Αναφορικά με τα ιδιαίτερα προσωπικά χαρακτηριστικά κάθε διασώστη, θεωρώ εξαιρετικής σημασίας την ψυχραιμία και την ικανότητα αξιολόγησης της σοβαρότητας κάθε περιστατικού. Οπωσδήποτε εξίσου απαραίτητο είναι το πλέον ξεχωριστό χαρακτηριστικό κάθε αυθεντικού έλληνα, το φιλότιμο, ειδικά σε συνθήκες που κλονίζονται αγαθά όπως η υγεία.
ΕΠ. Η Ευρυτανία ως μικρός νομός δεν έχει ίσως τα προβλήματα ενός μεγάλου αστικού κέντρου, στον τομέα των διακομιδών. Ποια είναι όμως τα προβλήματα που αντιμετωπίζετε;
ΓΣ. Απεναντίας, ως μικρός νομός αντιμετωπίζουμε ιδιόμορφες και ενίοτε μεγαλύτερες δυσκολίες από ένα μεγάλο αστικό κέντρο. Μπορεί το είδος των περιστατικών να μην είναι το ίδιο ποικίλο με αυτά ενός μεγάλου αστικού κέντρου, ωστόσο κάθε πρόβλημα υγείας και κάθε ζωή έχει τη δική της μοναδική σημασία. Οι αποστάσεις που πρέπει να διανυθούν για τη διακομιδή ενός περιστατικού εν μέσω ενός ορεινού όγκου με τόσο δύσκολο οδικό δίκτυο για την πρόσβαση στο Νοσοκομείο ή το Κέντρο Υγείας αποτελούν βασική τροχοπέδη. Πέραν αυτού, οι καιρικές συνθήκες είναι μόνιμο πρόβλημα, το περισσότερο διάστημα του χρόνου, θέτοντας συχνά και τους εαυτούς μας σε κίνδυνο. Προσωπικά ωστόσο, η μεγαλύτερη δυσκολία που βιώνω όντας διασώστης σε ένα μικρό τόπο, είναι το ενδεχόμενο ανά πάσα στιγμή να κληθείς να προσφέρεις τις υπηρεσίες σου σε κάθε φίλο, συγγενή, γείτονα, αγαπημένο εν γένει πρόσωπο και να πρέπει να απομονώσεις το συναίσθημα για να ανταποκριθείς με επαγγελματισμό και συνέπεια.
ΕΠ. Θυμάστε κάποιο περιστατικό, εν ώρα εργασίας, που να ήταν καθοριστικό για το πώς βλέπετε τη ζωή ή που το θεωρείτε πολύ ξεχωριστό;
ΓΣ. Κάθε περιστατικό είναι ένα μάθημα ζωής από μόνο του γιατί κάθε ζωή που χρειάζεται την υποστήριξη μας, μικρότερη ή μεγαλύτερη, έχει ξεχωριστή αξία. Σίγουρα όμως έχουν υπάρξει διακομιδές οι οποίες είτε λόγω πολύ προσφιλών προσώπων που έπρεπε να διακομίσω και υπήρξα βαθιά φορτισμένος είτε αφορούσαν στη ζωή μικρών παιδιών, «αναγκάστηκα» να επαναπροσδιορίσω τα σημαντικά της ζωής και την κάθε εμπειρία από αυτές να την πάρω στο μαξιλάρι μου.
ΕΠ. Υπάρχουν στιγμές που νιώθετε ότι το επαγγελματικό σθένος σας, ίσως δεν είναι αρκετό για να σώσει μια κατάσταση;
ΓΣ. Μέχρι σήμερα, κι ελπίζω να καταφέρω να συνεχίσω έτσι και στο μέλλον, δεν επέτρεψα ποτέ στον εαυτό μου να λυγίσει και να αισθανθεί έστω και λιγότερο ικανός να ανταποκριθεί στην όσο το δυνατόν πιο αίσια κατάληξη κάθε περιστατικού που έχω κληθεί να διαχειριστώ. Το δύσκολο αλλά και ενδιαφέρον στη δουλειά μας, είναι να επιδείξεις την απόλυτη ψυχραιμία και εκλογικευμένη διαχείριση μιας διακομιδής ακόμα και υπό τις πλέον αντίξοες συνθήκες, αντικειμενικές ή συναισθηματικές.
ΕΠ. Όταν επιστρέφετε στο σπίτι κουβαλάτε κομμάτια της δουλειά σας;
ΓΣ. Προσπαθώ να μη συμβαίνει συχνά αλλά είναι αναπόφευκτο. Όταν έχεις να διαχειριστείς ανθρώπινες ζωές καθημερινά στη δουλειά σου, έρχεται η στιγμή που συνειδητοποιείς ότι δεν διαφέρουν σε τίποτα από εκείνες των δικών σου ανθρώπων και αυτομάτως κάνεις αναγωγές, αντικρίζεις την οικογένεια σου και ξεκουράζεσαι νιώθοντας ευγνώμων που για μια ακόμη μέρα είναι όλα όπως τα άφησες και όχι όπως στα σπίτια που το καθήκον σε κάλεσε να μπεις.
ΕΠ. Ποια είναι τα συναισθήματα όταν σώζεται μια ζωή μετά την άμεση παρέμβαση και διαχείριση του ΕΚΑΒ;
ΓΣ. Οπωσδήποτε υπάρχει η ηθική ικανοποίηση και η ψυχική ανταμοιβή πως, ευτυχώς!, όλα πήγαν καλά. Ανεκτίμητες εικόνες τα μάτια των ασθενών και τα χαμόγελα των συγγενών. Αυτή είναι μια πολύ παράξενη προσωπική διεργασία μέσα μου που ειλικρινά δεν είναι εύκολο καθόλου να αποτυπωθεί με λέξεις, ιδίως όταν πρόκειται για μικρά παιδιά….
