67 χρόνια από την κοίμησή του
Γράφει ο καθηγητής Χρήστος Γερ. Σιάσος
«Ἤσουν ὁ ταπεινός, ὁ πρᾶος, ὁ μειλίχιος.
Ἤσουν ὁ Ἐπίσκοπος!
…ἔχει ἀφήσει μνήμη ‘Αγίου ποιμένος…»
Αείμνηστος Δοσίθεος, Ηγούμενος Ι. Μ. Τατάρνης
Συμπληρώθηκαν εξήντα επτά χρόνια από την κοίμηση του μακαριστού Μητροπολίτη Ναυπάκτου και Ευρυτανίας κυρού Χριστοφόρου Αλεξανδρόπουλου, 31 Μαρτίου 1958 και 127 από την γέννησή του, 1898. Ενός Ιεράρχη του οποίου το όνομα ταυτίστηκε με τους αγώνες του Μικρασιατικού πολέμου και ο οποίος αναχώρησε για την Ουράνια Βασιλεία σε ηλικία 60 ετών.
Εκείνη την εποχή, στη Μητροπολιτική έδρα της Ναυπάκτου ανήκαν και οι Επισκοπές: Αχελώου, Αετού, Άρτας, Βελλά, Βονίτσης, Βουθρωτού, Δραγαμέστου, Δρυινουπόλεως και Ιωαννίνων… Εδώ θα πρέπει να αναφέρουμε ότι ο Νομός Αιτωλίας και Ακαρνανίας από τους πρώτους μεταχριστιανικούς χρόνους είχε πέραν της μιας Επισκοπής. Η Μητρόπολη Ναυπάκτου και Άρτης, η Επισκοπή Ακαρνανίας και Αιτωλίας, η Επισκοπή Αχελώου με έδρα το Αγγελόκαστρο, η Επισκοπή Βονίτσης με έδρα τη Βόνιτσα, η Επισκοπή Αετού με έδρα τον Αετό Ακαρνανίας και τέλος, η Μητρόπολη Αιτωλοακαρνανίας, εδώ βλέπουμε να γίνεται συγχώνευση με την Μητρόπολη Ναυπακτίας.
Στα χρόνια της Παλιγγενεσίας, η Αιτωλοακαρνανία συμπεριελήφθη στο ελεύθερο Ελληνικό Κράτος και διαχωρίζεται από την Άρτα και την Ήπειρο και ιδρύεται η Μητρόπολη Ναυπάκτου και Μεσολογγίου με έδρα το Μεσολόγγι και Μητροπολίτη τον Πορφύριο, 1830- 1833… Από το 1833 ο Νομός Αιτωλοακαρνανίας έλαβε πολλές Εκκλησιαστικές μεταβολές και χωρίστηκε σε δύο Μητροπόλεις- Επισκοπές… Με Βασιλικό Διάταγμα του 1842, που δημοσιεύτηκε στο υπ΄ αριθ. 18 Φ.Ε.Κ., η Επισκοπή Ακαρνανίας ονομάζεται «Ακαρνανίας και Αιτωλίας» και φέρει τον τίτλο «Αρχιεπισκοπή». Στην Αρχιεπισκοπή αυτή ανήκει τώρα και η Επαρχία Ευρυτανίας.
Το 1852 η Αρχιεπισκοπή Ακαρνανίας και Αιτωλίας με το νόμο Σ΄ διχοτομείται και γίνονται δύο Επισκοπές: α) Επισκοπή Ακαρνανίας και Αιτωλίας με έδρα το Μεσολόγγι που περιλαμβάνει τις Επαρχίες Μεσολογγίου, Τριχωνίδας, Βονίτσης, Ξηρομέρου και Βάλτου και β) Επισκοπή Ναυπακτίας και Ευρυτανίας που περιλαμβάνει τις Επαρχίες Ναυπάκτου και Ευρυτανίας με έδρα τη Ναύπακτο, σύμφωνα με απόφαση της Ιεράς Συνόδου της 12ης Ιουλίου 1852…
Επίσης, έχουμε νέα Μητρόπολη Αιτωλίας και Ακαρνανίας με έδρα το Μεσολόγγι και με πρώτο Επίσκοπο τον Κωνσταντίνο Κωνσταντινίδη, 1922-1934, όπου το 1928 ανήγειρε το Μητροπολιτικό Μέγαρο – Επισκοπείο, και μετά τον Ιερόθεο Παρασκευόπουλο, 1934-1935. Ακολουθεί ξανά ο χωρισμός της μεγάλης αυτής Μητροπόλεως και έχουμε την Μητρόπολη Ναυπάκτου και Ευρυτανίας με έδρα την Ναύπακτο, απόφαση της Ιεράς Συνόδου της 9ης Οκτωβρίου 1933…
Ο Μητροπολίτης Χριστοφόρος μαζί με χωριανούς σε γαϊδουράκι σε χωριό της Μητροπόλεως
Ο Χριστοφόρος, κατά κόσμον Γεώργιος Αλεξανδρόπουλος, γεννήθηκε στο Αγρίνιο το 1898. Ο πατέρας του Μιχαήλ ήταν έμπορος και η μητέρα του Βασιλική το γένος Παπαγιάννη-Γερμανού καταγόταν από τον Πλάτανο της Επαρχίας Ναυπακτίας. Ήταν γόνος πολύτεκνης οικογένειας που είχε πέντε κορίτσια και το Γεώργιο. Ο Γεώργιος ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στο Αγρίνιο. Αφού τελείωσε το Γυμνάσιο, οι γονείς του τον στέλνουν στην Αθήνα για να συνεχίσει Ανώτερες σπουδές στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Με τις σπουδές του ο Γεώργιος αποκτά τρία πτυχία, της Θεολογίας, της Φιλολογίας και της Παιδαγωγικής και αργότερα λαμβάνει και το Διδακτωρικό του στη Θεολογία και το 1925 δημοσιεύει άρθρα που τα υπογράφει ως Διδάκτωρ της Θεολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.
Ο Γεώργιος υπηρετεί την στρατιωτική του θητεία για πέντε ολόκληρα χρόνια, από το 1918 μέχρι το 1923. Ήταν πάντα στην πρώτη γραμμή του Μικρασιατικού πολέμου. Όταν τελειώνει το στρατιωτικό του διορίζετε καθηγητής και στη συνέχεια ορίζετε Διευθυντής στο Ελληνικό Σχολείο του Πλατάνου. Κατά τη διάρκεια της θητείας του προσέφερε πολύτιμες υπηρεσίες στον Πλάτανο, πατρίδα της μητέρας του.
Στο Σχολείο του Πλατάνου ο Γεώργιος παραμένει για τρία χρόνια, στη συνέχεια τοποθετείται στο Ελληνικό Σχολείο του Αγρινίου που παραμένει μέχρι το 1929 οπότε παραιτείται και επανέρχεται μετά από πέντε περίπου χρόνια ξανά στο Γυμνάσιο Αγρινίου ως καθηγητής. Μετά από πρόσκληση του Μητροπολίτη Κορινθίας Δαμασκηνού διορίζετε καθηγητής στο Ιεροδιδασκαλείο της Κορίνθου και αναλαμβάνει να διδάξει στις δύο Ανώτερες τάξεις των Κατηχητών.
Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Δαμασκηνός αναζητούσε έμπειρους και ικανούς συνεργάτες για να τον βοηθήσουν στο μεγάλο έργο της Αρχιεπισκοπής των Αθηνών. Έτσι επιλέγει και τον Γεώργιο τον οποίο τον κατατάσσει στις τάξεις της Εκκλησίας. Τότε ο Γεώργιος μεταξύ τον άλλων γράφει: «…εξαιτούμενος ίλεων τον Κύριον, και τω κρίματι και την προσταγή αυτού παραθέτων την προαίρεσίν μου και τον εαυτόν μου ολόκληρον…».
Με αυτή την απόφαση ο Γεώργιος πηγαίνει στην Ιερά Μονή Αμπελακιώτησσας Ναυπακτίας όπου εκάρει μοναχός λαμβάνοντας το όνομα Χριστοφόρος, ήταν το όνομα του Ηγούμενου της Ιεράς Μονής Τατάρνης Χριστοφόρου Παπανδρεόπουλου από την ορεινή Ναυπακτία, θείος του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Αντιβασιλέως Δαμασκηνού. Ακολουθεί η χειροτονία του σε Διάκονο και την επομένη σε Πρεσβύτερος και λαμβάνει το οφφίκιο του Αρχιμανδρίτη, ήταν Μάρτιος του 1942. Με την εξέλιξη αυτή ο Χριστοφόρος τοποθετείται από τον Αρχιεπίσκοπο Δαμασκηνό στην Αρχιεπισκοπή Αθηνών ως Μέγας Πρωτοσύγκελος με πολλές αρμοδιότητες.
Ο Χριστοφόρος από αυτή τη θέση, στην οποία παρέμεινε για τρία χρόνια, εργάστηκε πολύ και αμέσως φάνηκαν οι ποιμαντικές και οργανωτικές του ικανότητες. Ο Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός, που η καταγωγή του ήταν από την Δορβιτσά της ορεινής Ναυπακτίας, μετά την μετάθεση του Μητροπολίτη Γερμανού από την Μητρόπολη Ναυπακτίας και Ευρυτανίας στη Μητρόπολη Ηλείας, πρότεινε τον Αρχιμανδρίτη Χριστοφόρο στην Ιερά Σύνοδο, ως τον ποιο άξιο να αναλάβει την Μητρόπολη αυτή.
Στις 19 Οκτωβρίου 1945, η Ιερά Σύνοδος εκλέγει Μητροπολίτη Ναυπάκτου και Ευρυτανίας τον Χριστοφόρο Αλεξανδρόπουλο, ο οποίος στις 24 Οκτωβρίου του ιδίου έτους χειροτονείται από τον Αρχιεπίσκοπο και Αντιβασιλέα Δαμασκηνό Μητροπολίτης.
Ο Μητροπολίτης Χριστοφόρος μαζί με ιερείς
Στις 18 Νοεμβρίου 1945 και στον Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου στη Ναύπακτο έγινε η ενθρόνιση του νέου Μητροπολίτη Χριστοφόρου. Δύσκολο το έργο του νέου Επισκόπου καθ΄ ότι την εποχή εκείνη υπήρχε μεγάλη αστάθεια στην περιοχή. Προσπαθούσε όμως για την επίλυση όλων των προβλημάτων συνεργαζόμενος με την Πολιτεία ειδικότερα σε θέματα επισιτισμού.
Βλέπουμε τον νέο Επίσκοπο να επιλύει πολλά θέματα, όπως την αναδιοργάνωση των ενοριών, την ανασύσταση των Ιερών Μονών, αντάλλασσε σκέψεις με τους συνεργάτες του, όπως τον π. Αρσένιο από το χωριό Καταφύγιο Ναυπακτίας και άλλους μοναχούς, και δρομολόγησε εκ νέου το ποιμαντικό του έργο.
Ο Μητροπολίτης Χριστοφόρος μαζί με Ιερείς σε χωριό της Μητροπόλεως
Στα δεκατρία χρόνια που ήταν Επίσκοπος στην ιστορική αυτή Μητρόπολη ο Χριστοφόρος, αν και ήταν δύσκολες οι εποχές, οργάνωσε όλες τις υπηρεσίες των ενοριών και των Ιερών Μονών αφήνοντας τεράστιο έργο κοινωνικό και πνευματικό και γι΄αυτό του το έργο αγαπήθηκε από όλους τους κατοίκους της περιοχής. Πίστευε βαθιά σ΄αυτά που κήρυττε και τα κηρύγματά του είχαν βαθύ εκκλησιαστικό νόημα. Τις Ιερές Ακολουθίες τις πραγματοποιούσε με μεγάλη τάξη και αυτά όλα γιατί ήταν καλός γνώστης των εκκλησιαστικών θεμάτων και προβλημάτων.
Ο Χριστοφόρος μετά από μακρά ασθένεια και παραμονή στο Νοσοκομείο «Ευαγγελισμός» της Αθήνας και σε μια ηλικία όπου θα μπορούσε να προσφέρει ακόμα περισσότερα απεβίωσε στις 31 Μαρτίου 1958, ήταν εξήντα χρονών.
Η πομπή με τη σορό του μακαριστού Μητροπολίτη Χριστοφόρου
