Το γερμανικό ομοσπονδιακό κράτος σταματά τις επιδοτήσεις και το όραμα των ΑΠΕ καταρρέει σε σκουριασμένα εξαρτήματα στον βυθό της Βόρειας Θάλασσας – Οι ίδιες οι εταιρείες που κάποτε το προώθησαν ως το μέλλον, τώρα συνεργάζονται με τις αρχές για την… «περιβαλλοντικά υπεύθυνη αποσυναρμολόγηση» – Η διαδικασία απόσυρσης τους είναι ακριβή, τεχνικά σύνθετη και… ελάχιστα προβεβλημένη στα μεγάλα μέσα ενημέρωσης.
Το άλλοτε σύμβολο του «πράσινου μετασχηματισμού» της Γερμανίας, το υπεράκτιο αιολικό πάρκο Alpha Ventus, αποσύρεται και διαλύεται ύστερα από μόλις 15 χρόνια λειτουργίας.
Το γερμανικό ομοσπονδιακό κράτος σταματά τις επιδοτήσεις και το όραμα των ΑΠΕ καταρρέει σε σκουριασμένα εξαρτήματα στον βυθό της Βόρειας Θάλασσας.
Από το όνειρο στην εγκατάλειψη
Το Alpha Ventus, που ξεκίνησε τη λειτουργία του το 2010 ως το πρώτο υπεράκτιο αιολικό πάρκο της Γερμανίας, παρουσιάστηκε τότε ως η αρχή μιας νέας εποχής καθαρής ενέργειας.
Με ισχύ 60 μεγαβάτ και συντελεστές όπως οι EWE, RWE και Vattenfall, υπήρξε ο πιλότος για την επέκταση των υπεράκτιων αιολικών στην Ευρώπη.
Ωστόσο, με το τέλος των κρατικών επιδοτήσεων – που ήταν και το βασικό θεμέλιο οικονομικής βιωσιμότητας του έργου – το Alpha Ventus οδηγήθηκε σε διάλυση.
Οι ίδιες οι εταιρείες που κάποτε το προώθησαν ως το μέλλον, τώρα συνεργάζονται με τις αρχές για την… «περιβαλλοντικά υπεύθυνη αποσυναρμολόγηση».
Περιβαλλοντική ‘συνείδηση’ με φόντο τη διάλυση
Οι εμπλεκόμενοι ισχυρίζονται ότι στόχος είναι να ελαχιστοποιηθεί η «οικολογική επιβάρυνση» και να επαναχρησιμοποιηθούν όσο το δυνατόν περισσότερα εξαρτήματα.
Όμως το ερώτημα παραμένει: Πόσο “πράσινο” είναι ένα έργο που καταρρέει μόλις μετά από μία δεκαπενταετία;
Τα εκατομμύρια ευρώ που δαπανήθηκαν, η ενεργειακή εξάρτηση από ασταθή συστήματα και η τεράστια παρέμβαση στο θαλάσσιο οικοσύστημα τίθενται πλέον υπό κρίση.
Το ντόμινο ξεκινά;
Το Alpha Ventus μπορεί να είναι το πρώτο, αλλά δεν θα είναι το τελευταίο.
Το ευρωπαϊκό ενεργειακό μέλλον δείχνει πλέον επισφαλές: Εκατοντάδες ανεμογεννήτριες έχουν ήδη αρχίσει να πλησιάζουν το τέλος του κύκλου ζωής τους.
Η διαδικασία απόσυρσης τους είναι ακριβή, τεχνικά σύνθετη και… ελάχιστα προβεβλημένη στα μεγάλα μέσα ενημέρωσης.
Η διάλυση του Alpha Ventus ίσως αποτελέσει πρότυπο – αλλά πρότυπο καταστροφής, όχι επιτυχίας.
Πίσω από τις εξαγγελίες για «καθαρές λύσεις» και «κλιματική ουδετερότητα» κρύβονται υποδομές με περιορισμένη διάρκεια ζωής, τεράστιο κόστος συντήρησης και εξάρτηση από συνεχή κρατική στήριξη.
Σιωπηλή κατάρρευση του πράσινου μοντέλου; – Η περίπτωση της Alpha Ventus φωτίζει τη σκοτεινή πλευρά της υπεράκτιας αιολικής ενέργειας
Όσο κι αν προσπαθούν να “χρυσώσουν το χάπι”, η πραγματικότητα είναι αμείλικτη:
Το Alpha Ventus δεν σταμάτησε επειδή ολοκλήρωσε την αποστολή του.
Σταμάτησε γιατί δεν ήταν βιώσιμο.
Χωρίς κρατικό χρήμα, οι ανεμογεννήτριες σταματούν – και μαζί τους, καταρρέει ένα αφήγημα που στήθηκε σε προσδοκίες και σε μη – ρεαλιστικά δεδομένα.
Πόσα ακόμα Alpha Ventus θα θυσιαστούν πριν η Ευρώπη παραδεχθεί ότι η “πράσινη μετάβαση” είναι μια πανάκριβη, ενεργειακά ασταθής ουτοπία;
Παρά το ρόλο του ως πρότυπο αιολικό πάρκο, το Alpha Ventus είναι ίσως το πρώτο μεγάλο έργο, που μαζί με την αποτυχία της πράσινης ενέργειας στην Ισπανία και Πορτογαλία με το επικό black out που ανοίγουν την συζήτηση σχετικά με τη μακροπρόθεσμη οικονομική βιωσιμότητα της υπεράκτιας αιολικής ενέργειας.
Χωρίς διαρκή οικονομική στήριξη, τα φιλόδοξα σχέδια για την υπεράκτια αιολική ενέργεια θα έχουν την ίδια μοίρα με αυτήν του πάρκου της Γερμανίας, που αξίζει να σημειωθεί υπήρξε ηγέτιδα δύναμη και πρωτοπόρος στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (ΑΠΕ).
Το Alpha Ventus κατασκευάστηκε το 2009 ως το πρώτο υπεράκτιο αιολικό πάρκο της Γερμανίας, με βασικό στήριγμα γενναιόδωρες κρατικές επιδοτήσεις.
Ωστόσο, με τη λήξη αυτών των επιχορηγήσεων, το έργο έγινε οικονομικά ασύμφορο και οδηγήθηκε σε πρόωρη απόσυρση.
Η αρχική εγγυημένη τιμή των 15,4 λεπτών ανά κιλοβατώρα (kWh) που είχε διασφαλιστεί για τη στήριξη του πάρκου, έχει πλέον μειωθεί σε μόλις 3,9 σεντ ανά kWh.
Το γεγονός αυτό καθιστά τη συνέχιση της λειτουργίας του οικονομικά αδύνατη.
Η εξέλιξη αυτή υπογραμμίζει ένα θεμελιώδες πρόβλημα της υπεράκτιας αιολικής ενέργειας: η κατασκευή της είναι δαπανηρή, αλλά η συντήρησή της μακράν δαπανηρότερη.
Σε αντίθεση με τα χερσαία αιολικά έργα, τα υπεράκτια πάρκα καλούνται να αντεπεξέλθουν σε ακραίες καιρικές συνθήκες, σύνθετη υλικοτεχνική υποστήριξη και ανάγκη για συχνή τεχνική παρέμβαση, κάτι που ανεβάζει κατακόρυφα το λειτουργικό κόστος.
Γερμανία: Πράσινη αφοσίωση, μαύρα οικονομικά
Ακόμη και σε μια χώρα με έντονη περιβαλλοντική πολιτική όπως η Γερμανία, οι οικονομικές πιέσεις αποδεικνύονται πολύ μεγάλες για να διατηρηθούν τέτοια υπεράκτια έργα χωρίς μόνιμη κρατική παρέμβαση.
Οι ειδικοί εντοπίζουν τα βασικά προβλήματα:
Υψηλό κόστος και δυσκολίες συντήρησης:
Οι υπεράκτιες ανεμογεννήτριες απαιτούν ειδικά πλοία, εξοπλισμό και προσωπικό για κάθε εργασία.
Ακόμη και μικρές βλάβες μπορεί να μείνουν ανεπίλυτες για εβδομάδες, λόγω κακοκαιρίας ή τεχνικών εμποδίων.
Εξάρτηση από επιδοτήσεις:
Χωρίς συνεχή χρηματοδότηση, τα υπεράκτια πάρκα παύουν να είναι βιώσιμα.
Η αλλαγή πολιτικής της Γερμανίας το 2018 από σταθερές επιδοτήσεις σε σύστημα δημοπρασιών οδήγησε σε δραματική μείωση νέων έργων.
Μικρότερη από την αναμενόμενη διάρκεια ζωής:
Το πρόωρο κλείσιμο της Alpha Ventus φέρνει σοβαρές αμφιβολίες για το πόσο αντέχουν τελικά οι εγκαταστάσεις στη θάλασσα.
Αστάθεια παραγωγής:
Η υπεράκτια αιολική ενέργεια εξαρτάται πλήρως από τον άνεμο.Στη Γερμανία, οι λεγόμενες «Dunkelflaute» (περίοδοι άπνοιας και συννεφιάς) ανάγκασαν τη χώρα να επιστρέψει προσωρινά σε συμβατικές πηγές ενέργειας για να καλύψει τα ενεργειακά κενά
Κρυφά κόστη και απρόβλεπτες συνέπειες
Όσες χώρες σκοπεύουν να επενδύσουν στην υπεράκτια αιολική ενέργεια, πρέπει παράλληλα να επενδύσουν σε:
υποδομές αποθήκευσης ενέργειας, και
εφεδρικές μονάδες παραγωγής, συχνά με καύσιμο το φυσικό αέριο.
Αυτά όμως αυξάνουν ακόμα περισσότερο το συνολικό κόστος της «πράσινης μετάβασης»[…].
(Πηγή: bankingnews.gr)
