Ο Γιώργος Φούντας (1924-2010) γεννήθηκε σε ένα αγροτόσπιτο στο Μαυρολιθάρι Φωκίδας και μεγάλωσε στο διπλανό χωριό, στην Καστριώτισσα (όπου και το σπίτι του) με την πολυμελή φαμίλια των γονιών του. Κάποια στιγμή οι γονείς του μετακόμισαν οικογενειακώς στην Αθήνα και μπαίνει ο Γιώργος από μικρός στην βιοπάλη στο γαλατάδικο του πατέρα του. Ολοκλήρωσε με το ζόρι το σχολείο, ενώ έχει ήδη έχει κολλήσει το μικρόβιο της υποκριτικής. Ταυτόχρονα έχει και μεγάλο ταλέντο στο ποδόσφαιρο και πολύ νωρίς έπαιξε στην ΑΕΚ.
Δίνει εξετάσεις στη Δραματική σχολή και γίνεται δεκτός μετ’ επαίνων έχοντας δάσκαλο τον Αιμίλιο Βεάκη. Το 1944 κάνει ντεμπούτο σαν κομπάρσος στην ταινία του Γιώργου Τζαβέλλα ‘’χειροκροτήματα’’. Το 1951 παίζει στις πρώτες του ταινίες με κανονικό ρόλο, ‘’Νεκρή πολιτεία’’, ‘’Καταδρομή στο Αιγαίο’’. Το 1954 πρωταγωνιστεί στην ταινία του Νίκου Κούνδουρου ‘’Μαγική πόλις’’ και γίνεται ευρύτερα γνωστός. Το 1955 πρωταγωνιστεί στο πλάι της Μελίνας Μερκούρη στην θρυλική ταινία του Μιχάλη Κακογιάννη ‘’Στέλλα’’.
Το 1960 συμμετέχει στην πασίγνωστη ταινία ‘’Ποτέ την Κυριακή’’, μαζί με την Μελίνα Μερκούρη και γίνεται διεθνώς γνωστός. Οι παραγωγοί των ταινιών Τζέιμς Μπόντ εντυπωσιάζονται και βάζει υποψηφιότητα για το ρόλο του Μπόντ. Στην τελική οντισιόν ο Φούντας δηλώνει ότι δεν προλαμβάνει να μάθει Αγγλικά και αποσύρεται από την διεκδίκηση του ρόλου.
Το 1963 πρωταγωνιστεί σε 2 ταινίες που συμμετείχαν στο Όσκαρ. ‘’Τα κόκκινα φανάρια’’ του Βασίλη Γεωργιάδη και το ‘’Αμέρικα Αμέρικα’’ του Ηλία Καζάν. Για τις εξαιρετικές του ερμηνείες κερδίζει δυο συνεχόμενες χρονιές βραβείο Α’ Ανδρικού ρόλου στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Το 1966 με την ταινία ‘’Με την λάμψη στα μάτια’’, το 1967 με την ταινία ‘’Πυρετός στην άσφαλτο’’.
Ο ηθοποιός Γιώργος Φούντας δημιούργησε τον δικό του κινηματογραφικό τύπο… αυτόν του δυναμικού, παραδοσιακού, αλλά και με ευαισθησίες άνδρα.
Έκανε δυο γάμους και απόχτησε τρία παιδιά, δυο αγόρια και μια θυγατέρα, την Τζέλλα.
Το 2010 απεβίωσε, πάσχοντας από αλτσχάιμερ.
Τον αείμνηστο μεγάλο καλλιτέχνη είχα την τύχη να τον γνωρίσω από κοντά στα 1980 στην Καστριώτισσα Φωκίδας, που υπηρετούσα στην περιοχή σαν νεαρός Ενωμοτάρχης. Στις 11-5-2025 παραβρέθηκα στην Αθήνα, σαν εισηγητής στην παρουσίαση του βιβλίου ‘’Μαρτυρικά χωριά του Δήμου Δελφών’’ του Μαυρολιθαρίτη Χρήστου Χαλέτσου. Εκεί γνώρισα από κοντά την κόρη του Φούντα, Τζέλλα, και σε συζήτησή μας μου εξέφρασε την δυσαρέσκειά της, για το μη στήσιμο ακόμη της προτομής του αείμνηστου πατέρα της στην Καστριώτισσα. Κάτι που το είχε υποσχεθεί και ο οικείος Δήμος παλιότερα.
Αλήθεια ποιοι και γιατί αντιδρούν για το στήσιμο της προτομής στην κεντρική πλατεία του χωριού; ‘’Είναι της εκκλησίας η πλατεία’’ λένε μερικοί μάλλον κακεντρεχείς χωριανοί. Γιατί, μήπως ο Γιώργος Φούντας ήταν αντίχριστος; Άσε που μερικοί σιγομουρμουρίζουν: ‘’Τίποτα οικονομικά δεν προσέφερε ο Γιώργος Φούντας στο χωριό’’. Όλα στο βωμό του χρήματος λοιπόν, αχαριστία και μικροπρέπεια στο έπακρον, απέναντι σε ένα μεγάλο πατριώτη και καλλιτέχνη, κρίμα!
Ελπίζω, ότι κάποια στιγμή θα στηθεί η προτομή του έστω και σε άλλο καίριο σημείο της Καστριώτισσας Φωκίδας.
