Χειρόγραφα
Χειρόγραφα
Γράφει ο Θεοφάνης Λ. Παναγιωτόπουλος
Συγγραφέας, Αρθρογράφος & Ραδιοφωνικός Παραγωγός,theofanhspap@outlook.com
«Μη φοβάσαι, Μαργαρίτα. Τ’ όνειρο θα κομματιαστεί μόνο αν δεν απλώσεις το χέρι σου να το κρατήσεις.»
Το τελευταίο χρονικό διάστημα κυκλοφόρησε το νέο μυθιστόρημα της πολυγραφότατης κι αγαπημένης συγγραφέως του αναγνωστικού κοινού, κας ΑΛΚΥΟΝΗ ΠΑΠΑΔΑΚΗ με τίτλο «ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΟ ΚΥΜΑ» από τις εκδόσεις Διόπτρα. Ο τίτλος θα μπορούσε να είναι στίχος κάποιου ποιήματος, αλληγορικός, φιλοσοφικός και ευρηματικός. Άραγε πόσοι μπορούν και πάνε «ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΟ ΚΥΜΑ»; Πόση έχουν την δύναμη να αντισταθούν σε μια θάλασσα από πρέπει; Πόσοι μπορούνε άραγε να σταθούν όρθιοι απέναντι στο κατεστημένο και στον μικροαστισμό;
«Είναι κάποιες φορές που θέλεις να κάνεις έναν περίπατο στα χορταριασμένα μονοπάτια της ζωής σου. Να ξαναθυμηθείς τ’ αρώματα και τα χρώματα. Να ξανακούσεις τα τραγούδια των πουλιών που σε συντρόφεψαν στο διάβα σου. Να ξανακούσεις το γάβγισμα των άγριων σκυλιών που ήταν κρυμμένα πίσω από τα δέντρα όπου κάθισες να ξαποστάσεις. Να ξανάρθουν στο μυαλό σου οι εικόνες του εαυτού σου, πότε να χορεύει ανέμελα μέσα στις κόκκινες παπαρούνες και πότε να σέρνεται με σκισμένα ρούχα, ξυπόλυτος και πληγιασμένος, στα λασπόνερα».
Η Μαργαρίτα Μαλεφάκη είναι η βασική ηρωίδα του μυθιστορήματος. Γεννημένη στο Ηράκλειο της Κρήτης και μοναχοπαίδι του Χρήστου και της Κλειώς.
Η νεαρή Μαργαρίτα πριν ακόμη τελειώσει το γυμνάσιο είχε ένα όνειρο! Να γίνει δημοσιογράφος. Όμως, το όνειρο της δεν ταίριαζε μ’ εκείνο των γονιών της. Φεύγει στην Αθήνα για να σπουδάσει δημοσιογραφία.
«Ποτέ δεν αγάπησα περισσότερο τη ζωή όσο όταν με ξέβραζαν αυτά τα κύματα, γυμνή και πληγωμένη, σε μια άγνωστη ακτή.»
Κι έτσι μια νέα ζωή ανοιγόταν μπροστά της. Αποφοίτησε από την σχολή δημοσιογραφίας και αμέσως εργάστηκε στον χώρο του τύπου. Γνώρισε τον Μάνο. Νέα αφετηρία και νέα πολύχρωμα όνειρα ώσπου πάλι το δικό της όνειρο έμοιαζε αταίριαστο με εκείνο του άντρα που αγαπούσε. Η Ιταλία δεν ήταν στα άμεσα σχέδια της όσο κι πάσχιζε να την πείσει ο Μάνος.
«Θα σου πω μια ιστορία που πάντα με γοητεύει. Την είχε γράψει ο Καζαντζάκης, δεν θυμάμαι σε ποιο βιβλίο του. Πριν από πάρα πολλά χρόνια, σ’ ένα απομακρυσμένο ορεινό χωριό του Ηρακλείου, ζούσε κάποιος που τ’ όνειρο του ήταν να κατέβει μια μέρα στο Ηράκλειο. Να δει κι αυτός την όμορφη πόλη που τόσα και τόσα άκουγε γι’ αυτή. Μεγάλος πια στην ηλικία, αφού ξεπέρασε όλες τις δυσκολίες του, καβάλησε τ’ άλογο του και γεμάτος περηφάνια ξεκίνησε να πραγματοποιήσει τ’ όνειρο του. Μα μόλις έφτασε στην πύλη της μεγάλης πόλης, στάθηκε απ’ έξω, σκέφτηκε λίγο, σήκωσε ψηλά το κεφάλι του και φώναξε: «Ετούτο δα, μωρέ, είναι το Ηράκλειο! Σαν θέλω μπαίνω μέσα, σαν θέλω δεν μπαίνω. Δεν θέλω και δεν μπαίνω». Αυτή αλητάκι μου, είναι η ελευθερία…
Έπειτα από την φυγή του Μάνου, έχασε την μητέρα της, έγινε η δικτατορία στην Ελλάδα, ο νέος της άντρα επιστρατεύτηκε ώσπου γύρισε, άλλαξε επάγγελμα, πάντα όμως όρθωνε το ανάστημα της «ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΟ ΚΥΜΑ» της ζωής…
Κι αν στο όνειρο ξεσπάσουν θύελλες, δεν σημαίνει πως ναυάγησε ίσως μετά από την απρόσμενη θαλασσοταραχή βρεθείς σε μια νέα στεριά. Σε μια νέα Ιθάκη!
