Για δεύτερη συνεχόμενη φορά η μαθήτρια της Γ’ Γυμνασίου Γεωργία Ντασιώτη από το Ραπτόπουλο του Δήμου Αγράφων, διακρίθηκε σε μαθητικό, λογοτεχνικό διαγωνισμό. ‘‘Όλα ξεκίνησαν για άλλη μια φορά ξαφνικά. Η φιλόλογος του σχολείου κ. Τσάρα Μαρία βρήκε τον διαγωνισμό αυτό και μας παρακίνησε να λάβουμε συμμετοχή. Φυσικά και γράψαμε όλοι από την τάξη μου και τα στείλαμε και για άλλη μια φορά, όλοι επιλέξαμε το θέμα της ποίησης, παρόλο που υπήρχαν και αλλά θέματα όπως το δοκίμιο και το μυθιστόρημα. Μάλιστα, και αυτή τη φορά οι διαδικασίες έγιναν πολύ γρήγορα. Εγώ επέλεξα να αναπτύξω το θέμα της προσφυγιάς και της μετανάστευσης, που αυτή την εποχή επηρεάζει σημαντικά τις χώρες υποδοχής και μια από αυτές και την Ελλάδα, αλλά και τους ίδιους τους πρόσφυγες. Το ποίημα γράφτηκε πριν την εξάπλωση του κορωνοϊού παγκοσμίως. Με αυτά τα δεδομένα, λοιπόν, περιμέναμε να βγουν τα αποτελέσματα πολύ γρήγορα, όμως οι καταστάσεις άλλαξαν και δεν ενημερωθήκαμε για καμία εξέλιξη. Τελικά τα αποτελέσματα βγήκαν τη φετινή σχολική χρονιά και έμαθα πως κέρδισα το πρώτο βραβείο. Θέλω να ευχαριστήσω πολύ την καθηγήτρια μου κ. Τσάρα που με βοήθησε και με παρακίνησε ξανά ώστε να κερδίσω και να δώσω συγχαρητήρια και στους υπόλοιπους διαγωνιζόμενους!!’’, είπε η μαθήτρια Γυμνασίου για τη νέα της διάκριση με το ποίημα με τίτλο ‘Όλοι ένα κουβάρι’. Το καλοκαίρι του 2019,η  Γεωργία μαζί με άλλους δυο συμμαθητές της είχαν λάβει ξανά τρεις αντίστοιχα διακρίσεις, για τη συμμετοχή τους σε μαθητικό διαγωνισμό ποίησης.

ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ

Όλοι ένα κουβάρι

Η δίνη του πολέμου

τροφοδοτεί τον άνθρωπο με δύναμη.

Ο ήλιος που δύει στις ακτές του πόνου,

σαν ένα δάκρυ που κυλά απ’τα μάτια του χαμένου παιδιού,

είναι η αναμονή της επόμενης… ίσως φρικτότερης ημέρας.

Όλοι ένα κουβάρι.

Αγκαλιασμένοι μες στις βάρκες, πνιγμένοι κάτω από τα κύματα.

Ελπιδοφόροι του αύριο.

Όλοι ζητούν τη θαλπωρή.

Όλοι ζητιάνοι της αγάπης.

Μα όλοι έχουν μοίρα κοινή…

Ένα στοιχειωμένο παρελθόν και ένα αβέβαιο μέλλον…

Άτυχοι σε αυτή τη ζωή!

Όλοι ένα κουβάρι.

Βουβοί στον αθέατο πόνο

ασυνόδευτα παιδιά

και θλίψη, θλίψη παντού.

Και μεις;

Απλοί θεατές στη δυστυχία όλων.

Όλοι ένα κουβάρι