Αυτή η φράση είναι ίσως η πιο χαρακτηριστική της κατάστασης που ζούμε τα τελευταία χρόνια και φαίνεται ότι κορυφώνεται σταδιακά και πολύ επίπονα.
‘Ένας στο χώμα χιλιάδες στον αγώνα…’ είναι το σύνθημα της αριστεράς των αγώνων για δικαιοσύνη, ισοτιμία και σεβασμό στον άνθρωπο ως οντότητα, απέναντι σε απολυταρχικά καθεστώτα, αλλά και απολυταρχικές συμπεριφορές, με αφορμή το θάνατο ανθρώπων που δεν φοβήθηκαν να εναντιωθούν και να διεκδικήσουν.
Είναι το σύνθημα που βγαίνει αυθόρμητα από τα χείλη όλων μας που παρακολουθούμε συγκλονισμένοι τα γεγονότα στο, τελικά όχι και τόσο μακρινό, Ιράν, όπου η 22χρονη Μαχσά Αμινί πέθανε σαν μάρτυρας.
Μαρτύρησε για λίγη ελευθερία…
Στις 13 Σεπτεμβρίου η αστυνομία ηθών του Ιράν συνέλαβε την Αμινί στην Τεχεράνη, όπου πραγματοποιούσε επίσκεψη από τη γενέτειρά της στη δυτική κουρδική περιοχή της χώρας. Κατέρρευσε σε αστυνομικό τμήμα και πέθανε τρεις ημέρες αργότερα.
Η αστυνομία τη συνέλαβε, επειδή φορούσε πολύ χαλαρά το χιτζάμπ της.
Το Ιράν απαιτεί από τις γυναίκες να φορούν την ισλαμική μαντίλα με τρόπο που να καλύπτει πλήρως τα μαλλιά τους όταν βρίσκονται σε δημόσιο χώρο. Μόνο το Αφγανιστάν, υπό την κυριαρχία των Ταλιμπάν, εφαρμόζει ακόμη ενεργά έναν παρόμοιο νόμο, ενώ η υπερσυντηρητική Σαουδική Αραβία έχει μειώσει την επιβολή του τα τελευταία χρόνια.
Η αστυνομία αρνείται ότι η Αμινί κακομεταχειρίστηκε και λέει ότι πέθανε από καρδιακή προσβολή, αλλά η οικογένεια της άτυχης κοπέλας λέει ότι δεν είχε ιστορικό καρδιακών προβλημάτων και ότι δεν τους επέτρεψαν να δουν τη σορό της, πριν από την ταφή της.
Ο πρόεδρος Εμπραχίμ Ραΐσι υποσχέθηκε έρευνα, αλλά δηλώσεις του λίγες μέρες μετά, πυροδότησαν ακόμη πιο άγρια επεισόδια.
Οι διαδηλώσεις ξέσπασαν μετά την κηδεία της στην κουρδική πόλη Σακέζ το Σάββατο και γρήγορα εξαπλώθηκαν σε άλλα μέρη της χώρας, συμπεριλαμβανομένης της Τεχεράνης. Πάνω από 50 άτομα έχουν χάσει μέχρι σήμερα τη ζωή τους στις διαδηλώσεις, ενώ γυναίκες σε ολόκληρο τον κόσμο ανεβάζουν βιντεάκια με τις ίδιες να κόβουν τα μαλλιά τους σε ένδειξη διαμαρτυρίας και άλλες καίνε μαντήλες σε πλατείες. Οι συγκρούσεις κορυφώθηκαν με τη δολοφονία ακόμη μιας εικοσάχρονης κοπέλας, ολόκληρος ο κόσμος έχει ξεσηκωθεί (εκτός από την Ελλάδα!) και όπως φαίνεται το ποτάμι δεν έχει γυρισμό.
Η Μαχσά Αμινί δεν ήταν η πρώτη γυναίκα που χάνει τη ζωή της από τα αυταρχικά καθεστώτα της Ανατολής, αλλά έμελε ο δικός της θάνατος να πυροδοτήσει την αλλαγή. Μια αλλαγή πνιγμένη στο αίμα όπως όλες οι αλλαγές άλλωστε. Μια αλλαγή που ξερνά όλα τα δεινά αιώνων βαριάς πατριαρχίας.
Η αλλαγή που φέρνει η νέα εποχή της θηλυκής ενέργειας. Οι δύο δυνάμεις συγκρούονται δυνατά και φέρνουν καταστροφή, οδηγώντας σε άγριες δολοφονίες γυναικών, μανάδων, συζύγων και τόσων άλλων ιδιοτήτων που έχουν τα θηλυκά όντα αυτής της οικουμένης. Κι αν δεν φτάνουν να τις δολοφονήσουν, τις βιάζουν, τις κακοποιούν σωματικά και ψυχικά, σαν να τις εκδικούνται που δεν μπορούν πια να τις ελέγξουν…
Δεν πρόκειται για πόλεμο γυναικών και ανδρών, αλλά για μια προσπάθεια εξισορρόπησης ενεργειών. Περίτρανη απόδειξη άλλωστε οι χιλιάδες άνδρες που διαδηλώνουν στο Ιράν στο πλευρό των γυναικών της χώρας τους και τους εκατοντάδες που αντιδρούν σε κακοποιητικές συμπεριφορές απέναντι σε γυναίκες σε ολόκληρο τον κόσμο.
Το πρόβλημα, άλλωστε, παρουσιάζεται εκεί όπου ήδη υπάρχει παθογένεια, είτε λέγεται Ιράν, Ντιτρόιτ ή …Καρπενήσι.
