Με 50 χρόνια προσφοράς στην Ένωση Ευρυτάνων Αμερικής ‘Βελούχι’, ο Αντιπρόεδρός της κ. Νίκος Αποστολόπουλος, αποτελεί σημαντικό πυλώνα και όπως τον έχει χαρακτηρίσει ο Πρόεδρος κ. Τσόλκας, το ‘διαμάντι’ της Ένωσης, γιατί είναι ‘κοφτερός’ – αυστηρός όπου χρειάζεται και πολύτιμος!
Ο κ. Αποστολόπουλος βραβεύτηκε για την πολυετή προσφορά του στα πλαίσια του 78ου Συνεδρίου στο Καρπενήσι και μιλά στον Ευρυτανικό Παλμό για όλα.
Ε.Π. Τι αποκομίσατε, ποια είναι τα συμπεράσματα από το Συνέδριο αυτό;
Ν.Α. Ολοκληρώθηκε το τετραήμερο ιστορικό συνέδριο. Το χαρακτηρίζω ιστορικό για δύο λόγους, πρώτον διότι είναι το πρώτο μετά από 33 χρόνια και το πρώτο μετά το coronavirus. Το θέμα του συνεδρίου είναι η ιστορία μας, ενότητα, συνεργασία, συμμετοχή. Η γενική συνέλευση είχε αρκετά μεγάλη επιτυχία, μπορούσε όμως να είχε περισσότερα μέλη και περισσότερους Ελλαδίτες, με ενδιαφέρον για να παρακολουθήσουν τη γενική συνέλευση, το συνέδριο για να δουν τι έχει γίνει τα 78 χρόνια της ιστορίας μας, αλλά να δουν και το έργο που έχει επιτελέσει η Ένωση στον τόπο μας. Ξέρετε έχουμε λάβει πολλά μηνύματα από ανθρώπους οι οποίοι δεν γνωρίζουν το έργο μας. Έχουν γραφτεί και ακουστεί τις τελευταίες μέρες και τις τελευταίες εβδομάδες από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Στο Επίσημο δείπνο πήγαμε πάρα πολύ καλά, μας τίμησε ακόμη και ο Πρέσβης των Ηνωμένων Πολιτειών ο κ. Γεώργιος Τσούνης μαζί με τον κεντρικό ομιλητή τον Δήμαρχο Αθηναίων, τον παλιό μας Δήμαρχο Καρπενησίου, τον αγαπητό συμπατριώτη κ. Κώστα Μπακογιάννη. Τετραήμερο κλείσαμε χθες το βράδυ γιατί όλη τη μέρα πήγαμε στον Άγιο Ανδρέα για κατάθεση στεφάνων στο μνημείο του Αθανάσιου Καρπενησιώτη και συνεχάρη τον κ. Σουλιώτη για την οργάνωση για την καθιέρωση, αλλά και ερώτηση.. κάθε 2 χρόνια το συνέδριο να γίνεται στο Καρπενήσι για την πρόσκληση την οποία είχε κάνει πριν από τέσσερα χρόνια στην Αμερική, η οποία έγινε αφορμή για να κάνουμε το συνέδριο μας εδώ. Τώρα αυτό που μας ζητήσανε να το κάνουμε πιο συχνά αν είναι δυνατόν κάθε δύο χρόνια ακούγεται καλό αλλά είναι πολύ δύσκολο. Αυτό θα το μεταφέρουμε στο ΔΣ της Ένωσης και θα δούμε. Όπως σας είπα είναι πάρα πολύ δύσκολο να οργανωθεί ένα συνέδριο από την Αμερική που είναι η έδρα μας για να γίνει στον τόπο μας χρειάζεται τουλάχιστον ένα εξάμηνο προετοιμασία και στενή συνεργασία στενή επικοινωνία με τους τοπικούς φορείς το οποίο δεν είναι το πρόβλημα αυτό, αλλά είναι πάρα πολύ για να γίνεται κάθε δύο χρόνια. Μεγαλύτερη επιτυχία είχε το ότι δεν ήταν μόνο τα μέλη αλλά ήταν η συμμετοχή των νέων που ήρθανε σε επικοινωνία νέα παιδιά από τον τόπο μας κι από την Ευρυτανία με νέα παιδιά της Αμερικής. Αυτός είναι ο στόχος να συνεχίσουμε αυτές τις γέφυρες επικοινωνίας, εργασίας και συνεργασίας και με τη βοήθεια της τεχνολογίας πια στις μέρες μας είναι πιο εύκολη.
Ε.Π. Αναφερθήκατε λοιπόν στους νέους που ήταν και ένα από τα βασικά θέματα του προβληματισμού και της συζήτησης για τη σύνδεση των νέων του ‘Βελουχίου’ με τις πατρογονικές τους ρίζες. Πώς οραματίζεστε λοιπόν αυτή τη σύνδεση στο μέλλον και πως σκοπεύετε να υλοποιήσετε σε πρακτικό επίπεδο την επίτευξη των οράματος αυτού;
Ν.Α. Προσωπικά επιστρέφοντας πίσω στην Αμερική και στην πρώτη συνεδρίαση που θα καλέσει ο Πρόεδρός μας ο κύριος Τσόλκας, η πρώτη πρόταση μου θα είναι ανταλλαγή φοιτητών. Το ξέρω ότι ακούγεται δύσκολο, όμως πιστεύω ότι είναι ο καλύτερος τρόπος για να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε και να διατηρήσουμε αυτές τις γέφυρες που ύστερα από ένα χρονικό διάστημα εμείς δεν θα μπορούμε να κάνουμε αυτά τα συνέδρια και ταξίδια θα πρέπει να προετοιμάσουμε την επαφή των νέων ανθρώπων και μεταξύ τους. Και να έχουν δημιουργήσει δεσμούς, φιλίες οι οποίες θα στηρίξουν το μέλλον του ‘Βελουχίου’. Σε εθνικό επίπεδο όταν έρχεται κάποιος νέος από την Αμερική πίσω στην πατρίδα του θα πρέπει να υπάρχει πίσω να βρίσκει κάποιους φίλους κάποιους ανθρώπους που να τους θεωρεί δικούς του και να υπάρχει κάποια σχέση. Ούτως ή άλλως και η σημερινή σύνδεση που έχουμε εμείς με τους ανθρώπους που ζουν στην Ευρυτανία δεν έγινε τυχαία, αλλά έγινε μετά από πολύχρονη προσπάθεια να δημιουργηθούν και να διατηρηθούν αυτοί οι δεσμοί και σχέσεις εμπιστοσύνης. Από κοινού οι δύο πλευρές θα πρέπει να εργαστούν και να συμβάλουν για την επίτευξη των στόχων της Ένωσης και με σε πρακτικό επίπεδο να συμμετέχουν στις επιτροπές των υποτροφιών ή του προγράμματος για τα ΑμεΑ.
Ε.Π. Πώς είδατε τα παιδιά τη νεολαία να βιώνει την σύνδεσή τους με τη γενέτειρα; Ποια ήταν τα στοιχεία που έδειξαν ενθουσιασμό και χαρά και ποια είναι τα σημεία που πρέπει να τα πούμε ότι προβληματίζουν όπως η γλώσσα.
Ν.Α. Να σας πω πιστεύω πως η γλώσσα για παράδειγμα δεν αποτελεί κάποιο προβληματισμό. Σε σχέση με αυτή την ανάπτυξη αυτής της σύνδεσης τα παιδιά μας είναι πολύ χαρούμενα έστω και με αυτό το επίπεδο των ελληνικών που μιλούν που κάποιες φορές είναι το βασικό, παρόλα αυτά είναι πάρα πολύ χαρούμενα να μιλάνε ελληνικά με τους δικούς τους ανθρώπους, τους φίλους και τους αρέσει πάρα πολύ να μαθαίνουν. Χαίρονται πάρα πολύ να μιλούν Ελληνικά ακόμα και αν δεν είναι άρτιο το επίπεδό τους, είναι χαρακτηριστικό επίσης ότι αγαπάνε πάρα πολύ την παράδοση του τόπου για παράδειγμα το βράδυ της Κυριακής αυτό που συνέβη στην κεντρική πλατεία Καρπενησίου νομίζω ότι ήταν συγκλονιστικό και πιστεύω ότι δεν έχει ξαναγίνει με όλη τη νεολαία από το ‘Βελούχι’ τόσο νέο κόσμο να χορεύει και να δίνει το ρυθμό στο γλέντι. Επομένως θα πρέπει να προωθήσουμε το τι αγαπάνε τα παιδιά αυτά, όπως και το βράδυ των υποτροφιών στην κεντρική πλατεία Καρπενησίου πιστεύω ότι ήταν σημαντικό ότι απονομές αυτές γίνονται ενώπιον πολλών ανθρώπων και υποτροφίες πρέπει να γίνονται πάντα σε ανοιχτό κοινό να συγκεντρώνονται όλοι μαζί και η νεολαία, προκειμένου να γνωριστούν και να αναπτύξουν παραπάνω αυτή τη σύνδεση.
Ε.Π. Τι πιστεύετε εσείς ότι θα μπορούσε να βελτιωθεί από την πλευρά εδώ των τοπικών αρχών και φορέων προκειμένου να βοηθηθεί πιο πολύ η απορρόφηση αυτής της βοήθειας και της υποστήριξης που έρχεται από το ‘Βελούχι’;
Ν.Α. Πιστεύω όπως σας είπα, ότι τα προγράμματα σαν της ανταλλαγής των φοιτητών που δεν έχει κάποιο κόστος για την τοπική αυτοδιοίκηση θα είναι πάρα πολύ σημαντικό και θα πρέπει να ενισχυθεί από τους παράγοντες στην Ελλάδα. Μακάρι όμως ο δήμος ή η περιφέρεια να μπορέσουν να συνεισφέρουν οικονομικά για την κάλυψη των εξόδων των παιδιών αυτών που θα έρθουν στην Αμερική σίγουρα θα είναι χρήσιμο. Κάτι άλλο που θα μπορούσε να γίνει τα επόμενα χρόνια και είχε γίνει και στο παρελθόν μία σχετική προσπάθεια είναι να δημιουργηθεί οικισμός απόδημων Ευρυτάνων, δηλαδή να χαρακτηριστεί μία συγκεκριμένη περιοχή και να δημιουργηθεί ένας οικισμός για τη διαμονή των Ευρυτάνων της Αμερικής που μπορεί να επιθυμούν να επισκεφτούν τη γενέτειρα τους αλλά δεν έχουν πρακτικά που να φιλοξενηθούν. Εάν κάποτε γίνει αυτό πιστεύω ότι θα είναι μία πάρα πολύ μεγάλη προσφορά. Από τον οικισμό αυτό σίγουρα θα ωφελούνταν και ο τόπος και το μόνο σίγουρο είναι ότι όταν κάποιος δένονταν σε έναν τόπο, με μία γη, με ένα σπίτι να ξέρετε ότι οι επισκέψεις του στην Ελλάδα θα ήταν πιο συχνές και των γονέων αλλά και των παιδιών γιατί τα παιδιά πηγαίνουν πάντα με τους γονείς. Χρειάζεται στενή συνεργασία και επαφή της Ένωσης με τις τοπικές ενώσεις, τις ομοσπονδίες και τους συλλόγους της Ευρυτανίας και της πατρίδας μας ευρύτερα και χρειάζεται μόνο ένα στο Καρπενήσι όπως παραδείγματος έκανε η Πανευρυτανική Ένωση, όπως η Ομοσπονδία Ευρυτανικών Συλλόγων όπως είστε εσείς τα μέσα μαζικής επικοινωνίας, που βρήκαμε πάρα πολύ μεγάλη υποστήριξη στην προσπάθειά μας. Αυτή η επαφή δεν χρειάζεται να γίνεται μόνο μία φορά, μπορούμε να έχουμε μία πιο συστηματική επικοινωνία και προβολή των δράσεων των έργων των απόψεων των προτάσεων για τον σχεδιασμό μας προκειμένου να επικοινωνούνται καλύτερα πίσω στην Ελλάδα και να διαμορφώνεται αυτή η σύνδεση. Για παράδειγμα κάθε φορά που συνεδριάζει το Βελούχι στην Αμερική θα πρέπει μετά από κει να υπάρχει αναφορά του συνεδρίου για τα μέλη μας, για την οργάνωση και να ακουστεί πίσω στον τόπο μας, γιατί όπως καταλαβαίνετε εμείς δεν έχουμε κάποια άλλη επικοινωνία εκτός αν μπούμε στο διαδίκτυο για να μάθουμε τα νέα της Ευρυτανίας.
Ε.Π. Κάτι πιο προσωπικό σε σχέση με την τιμητική διάκριση που λάβατε από τον κ. Τσόλκα για την μακρόχρονη προσφορά σας στο Βελούχι πείτε μας δυο λόγια.
Ν.Α. Δεν το περίμενα. Ήταν κάτι που δεν περίμενα η διάκριση από τον συνεργάτη και φίλο Δημήτρη Τσόλκα. Όσο για αυτή την αναφορά που έκανε ότι με φοβόταν εγώ έχω να πω ότι εγώ τον αγαπούσα και φαίνεται ότι ενώθηκαν τα δύο θηρία η αγάπη και ο φόβος και το αποτέλεσμα ήταν να έχουμε ένα πάρα πολύ καλό συνέδριο, γιατί αν δεν ήταν ο Δημήτρης με την οικογένειά του, και από την άλλη τα μέλη της οργανωτικής επιτροπής του δεν θα μπορούσαμε ποτέ να πετύχουμε όλο αυτό το αποτέλεσμα.
Ε.Π. Πώς ξεκινήσατε την δραστηριοποιείστε στο Βελούχι;
Ν.Α. Το 1972 σε ηλικία 25 ετών παρακολούθησα το συνέδριο των Ευρυτάνων Αμερικής στο Τενεσί. Την εποχή εκείνη δεν είχαν οργανωθεί ακόμα τα τμήματα αλλά τα μέλη του Δ.Σ. ψήφιζαν τις προτάσεις μέσα στη γενική συνέλευση έτσι λοιπόν από τότε έχω 50 χρόνια που ασχολούμαι με το Βελούχι.
Ε.Π. Παίρνετε πίσω εσείς σε αυτό το backup όλη αυτή την προσφορά και την αγάπη;
Ν.Α. Δεν θα ήθελα να θεωρηθεί προσωπικό εγώ απλά κάνω τη δουλειά μου με τον καλύτερο τρόπο που μπορώ γιατί κάνω αυτό όχι μόνο τώρα επί προεδρίας του κυρίου Τσόλκα αλλά και σε προηγούμενες θητείες. Είναι μία συλλογική δουλειά εμπνευσμένο από το Βελούχι με τους πέντε στόχους της ένωσης μας οι οποίοι το κάνουν αυτό που είναι, μιλάμε για τη φιλανθρωπία για την εκπαίδευση για τον πατριωτισμό, για την Ελλάδα ολόκληρη.
