Στις 12.00′ το μεσημέρι, στις 25 Νοέμβρη, έφυγε ο ήρωας των “barrios” της Αργεντινής και του φτωχού νότου της Ιταλίας. Με τον Τσε στο μπράτσο και με το δίκιο στην καρδιά. Αντίο Ντιέγκο!
Κάπως έτσι αποχαιρέτησε ο ποδοσφαιρικός και όχι μόνο, κόσμος όλος τον Ντιέγκο Μαραντόνα. Τα νέα του πρόωρου χαμού του διαδόθηκαν αστραπιαία παντού και βύθισαν σε πένθος όλους τους πραγματικούς ποδοσφαιρόφιλους του πλανήτη. Παρ΄ό,τι ζούμε στον καιρό του κορωνοιού οι Αργεντίνοι αψηφώντας τον κίνδυνο, για τρεις μέρες ξεχύθηκαν στους δρόμους κατά χιλιάδες για να αποτίσουν φόρο τιμής στον ήρωά τους, στον επίγειο “θεό” τους. “Έφυγε ο καλύτερος όλων” δήλωσε ο Πρόεδρος της χώρας, Αλμπέρτο Φερνάντες και κήρυξε τριήμερο πένθος στην Αργεντινή. Στη Νάπολη, εκεί που γιγαντώθηκε ο μύθος του Ντιέγκο, πολύς κόσμος μαζεύτηκε σε μια γειτονιά της πόλης, όπου δεσπόζει ένα γκράφιτι του Μαραντόνα. Ενώ άλλος τόσος κατέκλυσε το γήπεδο της ομάδας με ένα πανό που έγραφε “the king”. Ο 33χρονος Λιονέλ Μέσι, που έχρισε η Αργεντινή ως διάδοχό του τόνισε: “Ο Ντιέγκο μας άφησε, αλλά θα είναι πάντα εδώ. Είναι αιώνιος”. Ο άλλος μεγάλος του ποδοσφαίρου, ο Πελέ, έγραφε στο νεκρολούλουδο στεφάνι που του έστειλε, “ο θεός σου έδωσε την ιδιοφυϊα, ο κόσμος την αγάπη του”. Χιλιάδες άνθρωποι από τον αθλητισμό, αλλά και από τον πολιτικό κόσμο έγραψαν διθυραμβικά λόγια για τον εκλιπόντα. Ποιός ήταν εν ολίγοις ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα;
Σε μια φτωχογειτονιά του Φιορίτο του Μπουένος Άιρες γεννήθηκε στα 1960 ο Ντιέγκο Μαραντόνα, από πολυφαμελίτες φτωχούς γονείς. Από την ηλικία των 8 ετών εμφάνισε το ποδοσφαιρικό του ταλέντο, και με την στρογγυλή θεά έκανε ό,τι ήθελε. Από το 1976 μέχρι το 1981 αγωνίστηκε για την Αργεντίνος Τζούνιορς και μετά πήγε στην μεγαλύτερη ομάδα της χώρας την αγαπημένη του Μπόκα Τζούνιορς. Έμεινε ένα χρόνο εκεί, πήρε το πρωτάθλημα και μεταπήδησε στην Ευρώπη για λογαριασμό της Μπαρτσελόνα. Έπειτα από δυο σεζόν, ήρθε η στιγμή να μεταπηδήσει στη Νάπολη. Σε 7 χρόνια πήρε 2 πρωταθλήματα, ένα κύπελλο και ένα κύπελλο UEFA το 1989. Έφυγε αφού τιμωρήθηκε με 15μηνο αποκλεισμό για χρήση κοκαΐνης. Όταν επέστρεψε στην ενεργό δράση πήγε στη Σεβίλλη, συνέχισε στους Νιούελς Ολντ Μπόις και το 1995, μετά από νέα τιμωρία, επέστρεψε στη Μπόκα Τζούνιορς, κλείνοντας την καριέρα του το 1997. Έπαιξε με την Εθνική του ομάδα σε 4 μουντιάλ, κατακτώντας το 1986 το παγκόσμιο κύπελλο και φτάνοντας στα 1990 στον τελικό. Στον τελικό του 1986 πέτυχε εναντίον της Αγγλίας το καλύτερο γκόλ του 20ου αιώνα και ένα γκόλ που έμεινε ως γκόλ με “το χέρι του θεού”. Δοκίμασε αργότερα και την καριέρα του προπονητή, χωρίς όμως θεαματικά αποτελέσματα.
Ο καλύτερος αυτός ποδοσφαιριστής του κόσμου, ο άνθρωπος που πήγαινε κόντρα στο κατεστημένο, είχε πολλές αδυναμίες, που του κόστισαν πολλά πράγματα στη ζωή και εν τέλει την ίδια του τη ζωή. Φίλος του Φιντέλ Κάστρο, του πάπα Φραγκίσκου, πολλών πολιτικών και αξιωματούχων ανά την υφήλιο. Ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής όλων των εποχών, ο γεννημένος επαναστάτης, ο προστάτης και αγαπημένος των φτωχών, ο ασυμβίβαστος Ντιέγκο έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 60 ετών. Κρίμα, αυτός που έζησε σαν θνητός και λατρεύτηκε σαν θεός!
Κώστας Μπουμπουρής
Αστυν.Δ/ντής ε.α-Συγγραφέας
(k.boubouris@yahoo.gr)
