Ο κορωνοϊός εξακολουθεί να αφανίζει χιλιάδες ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Είτε στην Ιταλία, είτε στη Μεγ. Βρετανία, είτε στη Νέα Υόρκη, είτε στην Ελλάδα, είτε στο Καρπενήσι, ο κοινός παρανομαστής είναι ένας: οι λαοί είναι απροστάτευτοι, θύματα της πολιτικής που έχει καταστήσει την υγεία εμπόρευμα.
Τα συστήματα υγείας είναι απαξιωμένα. Τα νοσοκομεία είναι τραγικά υποστελεχωμένα, χωρίς επαρκείς κλίνες ΜΕΘ, χωρίς υποδομές. Το λίγο προσωπικό που υπάρχει είναι εκτεθειμένο στον κίνδυνο μόλυνσης χωρίς επαρκή ατομικά μέτρα προστασίας.
Η υγεία του λαού δεν μπορεί να διασφαλιστεί με τις «δωρεές» και «φιλανθρωπίες» των μεγαλοκαρχαριών που μας ήπιαν το αίμα τόσα χρόνια και τώρα «δωρίζουν» κλίνες ΜΕΘ (στα λόγια, γιατί ακόμα δεν είδαμε τίποτα) για να ξεπλυθούν για τις αμαρτίες τους.
Η κυβέρνηση αντί να διαφημίζει τους «καλούς ιδιώτες» για να διαφημίσει την πολιτική ξεπουλήματος της δημόσιας υγείας πρέπει άμεσα να καλύψει όλα τα κενά με μόνιμο προσωπικό, να εξασφαλίσει άμεσα Μέσα Ατομικής Προστασίας, να ανοίξει όλες τις μονάδες ΜΕΘ που έχουμε ανάγκη, να επιτάξει το σύνολο του ιδιωτικού τομέα, να σταματήσει τα δωράκια (και την διαφήμιση) στο μεγάλο κεφάλαιο που λυμαίνεται τον χώρο της υγείας και της πρόνοιας.
Αντί να μοιράζει δισεκατομμύρια (λεφτά από το ξεζούμισμα του λαού) στο μεγάλο κεφάλαιο, να φροντίσει να εξασφαλίσει αξιοπρεπή διαβίωση στο σύνολο του λαού, στους απολυμένους εργάτες, στους ανέργους, στους εποχιακά εργαζόμενους, στους αγρότες.
Η ατομική ευθύνη που έχει ο καθένας να τηρεί τα μέτρα καραντίνας δεν μπορεί να γίνεται άλλοθι για την απουσία κρατικής ευθύνης προστασίας της υγείας και των δικαιωμάτων του λαού.
Η κρατική ευθύνη δεν μπορεί να περιορίζεται στην απαγόρευση των μετακινήσεων και στην επιδότηση του μεγάλου κεφαλαίου δήθεν για να σωθούν θέσεις εργασίας.
Η πρόσφατη ιστορία των μνημονίων μας δίδαξε ότι αυτού του είδους τα μέτρα τελικά βάζουν τα λαϊκά δικαιώματα σε καραντίνα, έχουν ως αποτέλεσμα αύξηση της ανεργίας, της εξαθλίωσης, μεγαλύτερη φτώχια για τους πολλούς, πιο πολλά κέρδη για τους λίγους.
Λαέ της Ευρυτανίας, το γεγονός ότι μένουμε σπίτι δεν σημαίνει ότι μένουμε σιωπηλοί. Τα δύσκολα είναι μπροστά μας.
Ο λαός θα κληθεί για μια ακόμα φορά να πληρώσει την κρίση.
«Να βάλουμε πλάτη» λένε, όπως πριν 10 χρόνια έλεγαν «μαζί τα φάγαμε».
Ε, λοιπόν όχι. Άλλη πλάτη δεν βάζουμε.
Από τώρα (όχι μετά) οργανώνουμε την αντίσταση και την αντεπίθεσή μας.
Μένουμε δυνατοί!
Για τις μεγάλες μάχες που έρχονται!
Για να διαφυλάξουμε το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας!
