Μπορεί ένας αλκοολικός να είναι Βουλευτής; Μπορεί ένας διεστραμμένος να κατέχει θέση αιρετού; Μπορεί το στέλεχος μιας κυβέρνησης να είναι παιδόφιλος; Μπορεί κάποιος με αξιώματα να εμπλέκεται με κύκλωμα trafficking; Μπορεί κάποιος ανώτατος δικαστικός να είναι διακινητής κοκαΐνης; Μπορεί ένας προβεβλημένος παρουσιαστής να μανατζάρει κύκλωμα πορνογραφίας; Μπορεί ένας δημοφιλής ηθοποιός να είναι βιαστής; Μπορεί ένας επιτυχημένος σκηνοθέτης να κάνει συστηματικά αποπλάνηση ανηλίκων; Η ειδησιογραφία των τελευταίων μηνών δίνει καθαρά την απάντηση. Μπορεί.
Πριν μόλις από λίγα χρόνια όταν μιλούσαμε στη χώρα μας για διαφθορά και παραβατικότητα των ανθρώπων με δύναμη κι εξουσία, κατά κύριο λόγο ασχολούμασταν με κάποιο οικονομικό σκάνδαλο, για κάποια υπεξαίρεση χρημάτων ή για κάποια διαπλοκή συμφερόντων. Όλες αυτές οι αποκαλύψεις που έρχονται στο φως το τελευταίο διάστημα, έχουν ταράξει βαθιά ένα ολόκληρο οικοδόμημα ανοχής και σιωπής που επικρατούσε μέχρι χθες. Γιατί σήμερα; Γιατί σήμερα είμαστε μάλλον πιο έτοιμοι να δεχτούμε την αλήθεια, που μέχρι χθες κρύβαμε επιμελώς ή καταπιεσμένα, κάτω από το χαλάκι των κοινωνικών μας συμβάσεων.
Γιατί το μόνο σίγουρο είναι ότι για όλους αυτούς τους ανθρώπους που θα κριθούν σύντομα από τη δικαιοσύνη, αλλά και για όλους αυτούς που θα αποκαλυφθούν στο μέλλον, υπήρχαν και υπάρχουν άτομα που γνώριζαν, που ήταν έμμεσα ή άμεσα τα θύματά τους, που έκαναν τα στραβά μάτια. Πότε από φόβο, πότε εξαιτίας της αλληλεξάρτησης που υπήρχε, πότε γιατί τα κοινωνικά αντανακλαστικά δεν ήταν τόσο έτοιμα για να απορροφήσουν τους κραδασμούς, πότε γιατί όλοι αυτοί οι άνθρωποι που έπαιρναν μέρα με τη μέρα την κατρακύλα, ήταν πάντα προβεβλημένοι και τα καλά παιδιά, που απλά η αλαζονεία τους δεν τους άφηνε να δουν τον κατήφορο που έρχεται.
Για καλή μας τύχη ήρθε ο καιρός της κάθαρσης και της συνειδητοποίησης της συν- ευθύνης. Ήρθε ο καιρός που αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να πάρουν την θέση που τους αξίζει, στις κλινικές απεξάρτησης, στα δικαστήρια, στη φυλακή και όχι στα έδρανα, τα μεγάλα γραφεία, τα προεδρεία και στη δημόσια προβολή. Αργά ή γρήγορα τίποτα δεν μένει κρυφό και καθένας βρίσκεται στη θέση που του αξίζει. Για καλή μας τύχη το ίδιο το σύστημα που περιέθαλπε ανθρώπους και συμπεριφορές, γίνεται σήμερα ο μεγάλος κατήγορός τους. Ήρθε ο καιρός να πάρουμε όλοι την ευθύνη μιας ζωής που λέει: Όχι δεν μπορεί πια. Δεν μπορεί η σαπίλα να φοράει γραβάτα, να ανεβαίνει στο βήμα, να υποκλίνεται στη σκηνή και να παίρνει και χειροκρότημα. Όχι δεν μπορεί ο εκφυλισμός κάποιου που βρίσκεται καιρό στην κορυφή, να μην καταδικάζεται με κάθε τρόπο. Όχι δεν μπορεί πια να κάνουμε τα στραβά μάτια.
