Γράφει η: Νομαρχιακή Επιτροπή Ευρυτανίας ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ
1. Υποχρέωση της πολιτείας από το 1979 (Ν 998/79). Αντ αυτού ακολουθήθηκε επί 40 συναπτά έτη «προσωρινή» επίλυση δασικών αμφισβητήσεων. Αποτέλεσμα καταπατήσεις εκτάσεων του δημοσίου (οι μεγαλύτερες έγιναν από οργανωμένα συμφέροντα) και χιλιάδες αυθαίρετα σε δάση που σήμερα καίγονται και πνίγονται. Αφού ένα μεγάλο μέρος από τους κυβερνώντες δεν ήθελε το δασολόγιο για να μη χάσει τους ψηφοφόρους καταπατητές – αυθαιρετούχους. Σήμερα μόνο ένα μέρος αυτών των παρανομιών αποκαλύφθηκε, αφού πολλές από τις περιοχές αυτές είναι σήμερα είναι οικισμοί και εκτός ανάρτησης.
2. Οι αναρτώμενοι σήμερα δασικοί χάρτες είναι προχειροδουλειές μελετητικών γραφείων που παραλαμβάνονται από μια ανύπαρκτη ουσιαστικά Δασική Υπηρεσία, όπου έχουν απομείνει ένας προϊστάμενος δασολόγος και κάμποσοι δασοφύλακες εξ αγροφυλάκων που είχε προσλάβει ο κ. Πολύδωρας. Τις δε αντιρρήσεις θα εξετάσουν επιτροπές αποτελούμενες από δικηγόρους, τοπογράφους κλπ. ιδιώτες, που θα κληθούν ενδεχομένως να εξετάσουν και υποθέσεις πελατών τους, όπως έγινε και με το κτηματολόγιο, αφού οι Δ/νσεις Δασών αδυνατούν να συμπληρώσουν τις επιτροπές.
3. Η σωρεία λαθών προκύπτει και από τους ορθοφωτοχάρτες που συντάχτηκαν με τις αναθέσεις που είχε κάνει ο τότε υπουργός Δημοσίων Έργων και Περιβάλλοντος κ. Σουφλιάς το 2007 απευθείας από τις αεροφωτογραφίες χωρίς στερεοσκοπική παρατήρηση και επιτόπιες αυτοψίες. ΄Ετσι αγροτικές εκτάσεις το 1945 ή το 1960 δεν εμφανίζονται σαν τέτοιες στον «ιστορικό δασικό χάρτη» και αυτό δυσκολεύει τη διεκδίκησή τους από τους ιδιοκτήτες τους. Όπως και εκτάσεις με καρυδιές σε ακρορεματιές σήμερα φαίνονται δασικές.
4. Η αποδεκατισμένη Δασική Υπηρεσία χωρίς στελεχωμένα τα τμήματα «Δασικών Χαρτών και Κτηματολογίου» και με τα διαλυμένα αρχεία της αδυνατεί να περάσει αξιόπιστα τις διοικητικές πράξεις του παρελθόντος (παραχωρήσεις, αναδασωτέες εκτάσεις, πράξεις χαρακτηρισμού χωρίς εξαρτημένα διαγράμματα κλπ.)
5. Χάος επικρατεί με τις εκτάσεις των «Δασωθέντων Αγρών» του Ν. 1734/87 περί βοσκοτόπων, που είτε αναγνωρίστηκαν είτε εκκρεμούσαν (περίπου 2000 στην περιοχή μας) που ούτε οι ιδιοκτήτες τους δεν μπορούν να προσδιορίσουν αφού τα τοπογραφικά διαγράμματα δεν ήταν εξασφαλισμένα από το Τριγωνομετρικό Δίκτυο της Γεωγραφικής Υπηρεσίας Στρατού.
Για την κατάσταση αυτή υπεύθυνες είναι οι πολιτικές ηγεσίες διαχρονικά, που αντί να δίνουν λύσεις, απλώς κλωτσάνε το τενεκεδάκι παρακάτω, αδιαφορώντας και για τη δημόσια περιουσία αλλά και τον μικροϊδιοκτήτη. Οι μεγάλοι ιδιοκτήτες θα βρουν τον τρόπο να ξεπεράσουν τα εμπόδια των διαδικασιών, οι μικροί όμως, όπως αυτοί της περιοχής μας, που οι εκτάσεις τους έχουν κυρίως συναισθηματική αξία, δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να προσφύγουν στις αντιρρήσεις δια μέσου μελετητικών γραφείων που ζητούν παράβολο και αμοιβή 300-500 ευρώ για να συντάξουν ένα φάκελο με αβέβαιο αποτέλεσμα.
Βιώνουμε δε και την παραδοξότητα η σύνταξη του κτηματολογίου να προηγείται της έγκρισης των δασικών χαρτών με ό,τι αυτό συνεπάγεται αυτή η αναστροφή.
Προτάσεις
- Κατ΄αρχήν θα πρέπει να νομοθετηθεί ότι οι εκτάσεις που φαίνονται το 1945 σαν αγροτικές είναι και ιδιωτικές. Αυτό θα διευκολύνει τους ιδιοκτήτες τους στην αναγνώριση της ιδιοκτησίας τους, ειδάλλως, επειδή υπάρχει το τεκμήριο κυριότητας υπέρ του δημοσίου επί δασικών εκτάσεων, πρέπει ο ενδιαφερόμενος να προσφύγει σε πολύχρονους δικαστικούς αγώνες με έξοδα που υπερβαίνουν την αξία τους.
- Οι Δ/νσεις Δασών να διορθώσουν αδαπάνως τα σφάλματα που θα υποδείξουν οι πολίτες και που οφείλονται σε λάθη είτε των μελετητών είτε της Υπηρεσίας. «Πρόδηλα σφάλματα» που σήμερα μπορούν να διορθωθούν με τις προβλεπόμενες διαδικασίες δεν καλύπτουν όλες τις περιπτώσεις.
- Να βοηθηθούν από την Υπηρεσία οι ιδιοκτήτες των αναγνωρισμένων «Δασωθέντων αγρών», αλλά και αυτών που η Υπηρεσία με ευθύνη (αδυναμία) της δεν προχώρησε στην εξέταση και στον προσδιορισμό τους επί του εδάφους και των χαρτών. Δεν είναι δική τους η ευθύνη γιατί τέτοια σχεδιαγράμματα τους ζητούσαν τότε, τέτοια ο κόσμος προσκόμιζε. Στη συνέχεια, για να μην εμποδίζεται σήμερα η διαχείριση συνολικά του δάσους, να θεσμοθετηθεί διαδικασία ανταλλαγής ή απαλλοτρίωσης με άλλες εκτάσεις δίπλα σε οικισμούς κλπ.
- Σπίτια και κτηνοτροφικές εγκαταστάσεις που δημιουργήθηκαν στις παρυφές χωραφιών από το 1945 – 1960, μετά την επιστροφή των κατοίκων που είχαν απομακρυνθεί λόγω του εμφύλιου πολέμου και γενικά πριν το Σύνταγμα του 1975, να μην θεωρούνται δασικές. Εξ άλλου δεν τους έδιωξε ποτέ κανένας. Έτσι έχτιζε τότε ο κόσμος, δίπλα στο χωράφι από το οποίο ζούσε.
- Να στελεχωθούν άμεσα τα τμήματα Δασικών Χαρτών και Κτηματολογίου των Δ/νσεων Δασών ώστε να διεκπεραιωθούν αξιόπιστα, προς όφελος των πολιτών και του δημόσιου συμφέροντος, ο όγκος των υποθέσεων που προκύπτει.
Δεν λύνονται όλα με FastTrack αναθέσεις και εργολαβίες σε ιδιώτες χωρίς επίβλεψη και έλεγχο. Απλώς μπαίνουν οι βάσεις για το επόμενο χάος και τους ατέρμονους δικαστικούς αγώνες.
Η Δασική Υπηρεσία σήμερα είναι ανύπαρκτη και πρέπει να επανιδρυθεί απ΄την αρχή. Η δημόσια περιουσία δεν μπορεί να προστατευτεί μόνο από τα χαρτιά και τους χάρτες. Χρειάζεται και η φυσική παρουσία και οι επιτόπου έλεγχοι. Δεν μπορεί να αφεθεί η διαχείρισή της στην τύχη, όπως δυστυχώς, βλέπουμε στις μέρες μας.
