Με τον φίλτατο, συνοδοιπόρο και πολυγραφότατο διδάκτορα Βασίλη Μαστρογιάννη καθημερινά σχεδόν συζητάμε για την πολιτικοκοινωνική επικαιρότητα και πάνω απ’ όλα τις ταπεινές συγγραφικές μας ανησυχίες. Χωρίς μεγάλη εισαγωγή με την άδειά του αναδημοσιεύω πρόσφατο επίκαιρο άρθρο του:
«…. Βρισκόμαστε αντιμέτωποι για μια ακόμη φορά με μια κρίση. Τι είναι όμως κρίση; ‘’Ως κρίση προσδιορίζεται το απρόβλεπτο γεγονός το οποίο έχει δυσμενή και ανεπιθύμητα αποτελέσματα σε συγκεκριμένο τόπο και χρόνο. Επίσης κρίση είναι μια κατάσταση που επηρεάζει εκτός των άλλων και την εμπιστοσύνη των πολιτών και της κοινωνίας στο σύνολό της, προς τους θεσμούς και τις δομές του Κράτους’’.
Μια κρίση γεννιέται από τυχαίες ή σκοπούμενες ενέργειες και αναπτύσσεται με αργούς ή γοργούς ρυθμούς, αναλόγως την καταλληλότητα και την εγκυρότητα των μέτρων που λαμβάνει η κάθε Πολιτεία. Το κρίσιμο μέγεθος για την αντιμετώπιση μιας κρίσης είναι ο έλεγχος κατά την ανάπτυξή της και ο σταδιακός περιορισμός κατά την ωρίμανσή της. Αυτή παύει να υφίσταται όταν μηδενιστούν τα συμπτώματά της και ομαλοποιηθεί η κοινωνικοοικονομική ζωή. Κατά συνέπεια το πλέον κρίσιμο για την αντιμετώπιση μιας κρίσης, είναι κατ’ αρχήν η πρόληψη και στη συνέχεια η διαχείρισή της, η οποία θα πρέπει να είναι μια δυναμική διαδικασία.
Η διαχείριση κρίσεων θα πρέπει να περιλαμβάνει στρατηγικό σχέδιο μελετημένο από πριν, επιμέρους επιχειρησιακά σχέδια για την κατά περίπτωση και κατά περιοχή αντιμετώπιση, καθώς και κατά βαθμό του κινδύνου που επαπειλείται. Επίσης απαιτείται άρτια οργάνωση, έλεγχο και συντονισμό των συναρμόδιων υπηρεσιών, κάτι που τόσο λείπει στην Ελληνική Δημόσια Διοίκηση. Τι από τα παραπάνω στην παρούσα κρίση ήταν απρόβλεπτο και ξαφνικό που μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι αιφνιδίασαν το ‘’οργανωμένο’’ κράτος; Τίποτα απολύτως, καθότι επί μέρες είχαν ανακοινωθεί τα επικίνδυνα φαινόμενα και όλοι οι ‘’αρμόδιοι’’ διαβεβαίωναν για την ετοιμότητά τους.
Τι έφταιξε λοιπόν τώρα, όπως και στις προηγούμενες πρόσφατες κρίσεις; Το έχουμε πει επανειλημμένως:
Οι ελλείψεις σε οργάνωση και σε κατάλληλα πρόσωπα.
Η έλλειψη οργάνωσης θεωρείται πλέον δεδομένη και θα έπρεπε να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη κατά τα σχεδιασμό της αντιμετώπισης των κρίσεων. Άρα το βάρος πέφτει στην επιλογή προσώπων. Πόσες τραγωδίες πρέπει να ζήσουμε για να κατανοήσουμε ότι στην Ελλάδα της ανοργανωσιάς και της έλλειψης συνεργατικού πνεύματος, τα πρόσωπα που τίθενται επικεφαλής σε τόσο κρίσιμους φορείς πρέπει νακατέχουν όλα εκείνα τα εχέγγυα, που αν μη τι άλλο να υφίσταται μια σχετική βεβαιότητα εκ πρώτης όψεως ότι μπορούν να διαχειριστούν σοβαρές απειλές»…
Συμπερασματικά καταθέτει και τις εμπεριστατωμένες προτάσεις του για «ίδρυση Ανεξάρτητης Υπηρεσίας Πολιτικής Προστασίας και αξιοκρατική επιλογή του Επικεφαλής μέσω ΑΣΕΠ (με τυπικά και ουσιαστικά προσόντα) και διακομματική συναίνεση» (δημοσιευμένες στο άρθρο του στο HUFFINGTONPOST.GR)!!!
Κώστας Μπουμπουρής
Αστυν. Δ/ντής ε.α.-Συγγραφέας
(k.boubouris@yahoo.gr)
