Λίγα μόλις εικοσιτετράωρα μας χωρίζουν από τις Εθνικές εκλογές της 21ης Μαΐου και ολόκληρη η χώρα βρίσκεται σε αναβρασμό αλλά και σε μια παγωμένη αναμονή για το αποτέλεσμα που θα κρίνει την τύχη της. Για αυτή την τύχη είναι έτοιμοι να ψηφίσουν και στη μικρή μας Ευρυτανία προκειμένου να εκλέξουν βουλευτή για την μία και μοναδική έδρα για την εκπροσώπηση του νομού στη Βουλή των Ελλήνων.
Σήμερα, μια ανάσα μόνο από την εκλογική αναμέτρηση, που γράφω αυτό το άρθρο, νιώθω αμηχανία κάνοντας μια ανασκόπηση της τελευταίας τετραετίας, γιατί σε ολόκληρη σχεδόν τη θητεία του απερχόμενου Βουλευτή Ευρυτανίας τόσο εγώ όσο και ο Ευρυτανικός Παλμός βρισκόμαστε υπό διαρκή δικαστικό διωγμό από τον βουλευτή.
Μετά από διασυρμό τριών ετών, την σπατάλη χιλιάδων ευρώ και την ψυχική φθορά τόσο εμένα της ίδιας όσο και της οικογένειάς μου και των συνεργατών μου, το δικαστήριο μας δικαίωσε πανηγυρικά και επέβαλε στο βουλευτή να μου πληρώσει δικαστικά έξοδα, κάτι που δεν έγινε ποτέ γιατί ο βουλευτής που είναι ξανά υποψήφιος θεώρησε ότι έπρεπε να προχωρήσει σε έφεση, κάτι το οποίο έπραξε.
Επανέρχομαι στο ζήτημα, σήμερα, λίγο πριν τις εκλογές στις οποίες θα κληθούμε να επιλέξουμε ξανά τον εκπρόσωπό μας στο Κοινοβούλιο, από λύπη. Ναι, λυπάμαι που τα όνειρά μου να επιστρέψω στην αγαπημένη μου Ευρυτανία και να ζήσω μια όμορφη ζωή εδώ, να δημιουργήσω οικογένεια, να αναπτύξω επιχειρηματικότητα και να δώσω δουλειά και σε άλλους ανθρώπους που παλεύουν να ζήσουν στον έρημο τόπο μας, βρήκαν τόσο μεγάλο πόλεμο. Έναν πόλεμο που ήρθε σαν κεραυνός εν αιθρία από την κεφαλή του τόπου μου.
Περισσότερο, λυπήθηκα και σοκαρίστηκα όταν ήρθε στα χέρια μου η πρώτη αγωγή από το βουλευτή, το διάστημα που ανάρρωνα από βαρύ χειρουργείο διπλής μαστεκτομής και μήνες χημειοθεραπειών, ως διπλά καρκινοπαθής, γεγονός που από την πρώτη στιγμή της νόσου μοιράστηκα με το αναγνωστικό κοινό του Παλμού στα πλαίσια της ενημέρωσης για τον καρκίνο του μαστού και την αντιμετώπισή του έγκαιρα. Δηλαδή ήταν κάτι που το γνώριζε πολύ καλά ο ίδιος ο βουλευτής, όπως και όλη η Ευρυτανία. Εκείνη τη μέρα, αυτό που θυμάμαι ήταν η βαθιά απογοήτευση που ένιωσα ως άνθρωπος, ως γυναίκα, ως μάνα, ως καρκινοπαθής, ως επαγγελματίας που έκανε αποκέντρωση σε ένα χωριό των Αγράφων και κυρίως ως Ευρυτάνισσα…
Η Ευρυτανία που έμαθα και αγάπησα από τους γονείς μου και του παππούδες μου, ξεχώριζε για τη λεβεντιά της, την ντομπροσύνη της και την αλληλεγγύη της. Για το λόγο αυτό και επέλεξα στα 27 μου χρόνια να φύγω από την Αθήνα και να έρθω να ζήσω στο Καρπενήσι αρχικά και μετά στο Λημέρι Αγράφων όπου έχει έδρα και η εφημερίδα μας, μια επιχείρηση που δίνει σταθερά εργασία σε νέους ανθρώπους και βραβεύεται διαχρονικά ως η καλύτερη περιφερειακή εφημερίδα σε ολόκληρη την Ελλάδα. Μια επιχείρηση και μια οικογένεια που δημιουργήθηκε στα Άγραφα που ερημώνουν μέρα με τη μέρα, που αντί να βοηθηθεί με κάθε τρόπο από την πολιτεία και το βουλευτή που την εκπροσωπεί, πολεμήθηκε και πολεμιέται διαρκώς.
Ακόμη βαθύτερη απογοήτευση ένιωσα όταν ο βουλευτής στα πλαίσια προεκλογικής του συνέντευξης στο ραδιόφωνο του Σταρ Κεντρικής Ελλάδας και στην κα Όλγα Λαθύρη, παρότρυνε τους νέους να στηριχτούν στην ευρηματικότητά τους και να δημιουργήσουν κάτι δικό τους και ανέφερε ότι η πολιτεία πρέπει να πολλαπλασιάσει τα κίνητρα, ενώ ερωτώμενος από τη δημοσιογράφο για ποια πράγματα καμαρώνει στην τετραετία που πέρασε, απάντησε ότι καμαρώνει για όλα! Καμαρώνει αναρωτιέμαι και για τον άνισο πόλεμο που κάνει όλα αυτά τα χρόνια στη μία εκ των δύο εφημερίδων του τόπου του και σε εμένα προσωπικά γνωρίζοντας όλα τα παραπάνω που ανέφερα;
Μάλλον διαχωρίζει τη θέση του από την πολιτεία ο Βουλευτής και μάλιστα την περίοδο που ήταν κυβέρνηση η παράταξη που εκπροσωπούσε ο ίδιος. Όπως φαίνεται δεν αναγνωρίζει έμπρακτα ούτε την ευρηματικότητα, ούτε τη δημιουργικότητα, ούτε φυσικά τις προσπάθειες αποκέντρωσης που λειτουργούν σαν τονωτικές ενέσεις στο νομό που εκπροσωπεί μέχρι σήμερα ο ίδιος και τον βλέπει άπραγος να πεθαίνει με γοργούς ρυθμούς.
Γράφω αυτό το άρθρο σήμερα γιατί ήρθε η ώρα της επιλογής. Γιατί η ελεύθερη ψήφος του κάθε Ευρυτάνα και της κάθε Ευρυτάνισσας θα πρέπει να βασιστεί στην αλήθεια των περασμένων και στον αγώνα για ένα καλύτερο μέλλον του μισοπεθαμένου τόπου μας. Γιατί θέλω πίσω τους Ευρυτάνες που ήξερα και τίμησα όλη μου τη ζωή. Γιατί θέλω πίσω την Ευρυτανία των παππούδων μου για να τη γνωρίσει το παιδί μου που γεννήθηκε και μεγαλώνει στα Άγραφα!
