Στις 7 Οκτώβρη αναμένεται να ανακοινωθεί η απόφαση της ελληνικής Δικαιοσύνης για την δίκη του δολοφόνου Χρυσαυγίτη Γεωργίου Ρουπακιά και κατ’ επέκταση της Χρυσής Αυγής. Μια δίκη που θα μείνει ανεξίτηλη στα δικαστικά χρονικά της χώρας. Όχι μόνο από την διάρκειά της (ξεκίνησε στις 20-4-2015), αλλά γιατί ένα στυγνό φασιστικό έγκλημα άλλαξε εφτά χρόνια μετά, πολλά πράγματα στον τόπο μας.

Την μοιραία νύχτα της 17/18 Σεπτέμβρη 2013 επί της οδού Παναγή Τσαλδάρη στο Κερατσίνι έπεφτε νεκρός ο 34χρονος Παύλος Φύσσας από το μαχαίρι του δολοφόνου του. Γνωστός μουσικός “ράπερ”, το θύμα, αυτοαποκαλούμενος ο ίδιος killiah Past (Δολοφόνος του παρελθόντος). Η μουσική του Παύλου Φύσσα ακολουθούσε τη στάση της ζωής του για τους πρόσφυγες, τους μετανάστες και ενάντια στη βία του κατεστημένου. 

Στο “τάγμα εφόδου” της φασιστικής οργάνωσης εκείνη την νύχτα στο Κερατσίνι πρωτοστατούσε εκτός των άλλων και το μέλος της ηγετικής ομάδας της Τ.Ο. Χρυσής Αυγής Νίκαιας Γεώργιος Ρουπακιάς. Από την απρόκλητη επίθεση των 50 Χρυσαυγιτών, που επέδραμαν συχνότατα στην περιοχή εναντίον αλλοδαπών μεταναστών και δημοκρατικών πολιτών βρέθηκε στο στόχαστρο ο Παύλος Φύσσας, ο οποίος μαχαιρώθηκε θανάσιμα και υπέκυψε μετά από λίγο στο Νοσοκομείο της Νίκαιας. Ευτυχώς το κράτος Δικαίου αντέδρασε έγκαιρα και ο δράστης μετά των συνεργών του συνελήφθησαν. Η υπόθεση, παρά την αδημονία της κοινής γνώμης, δεν θα μπορούσε να ολοκληρωθεί σε λίγους μήνες, καθ’ όσον ο όγκος της δικογραφίας, ο αριθμός των μαρτύρων, των συνηγόρων, των 17 κατηγορουμένων, δεν θα μπορούσε ποτέ να επιτρέψει ένα τέτοιο υπολογισμό. Η διαδικασία των αναγνωστέων εγγράφων, το οπτικοακουστικό υλικό, διήρκεσαν μερικούς μήνες με την πλευρά των συνηγόρων των κατηγορουμένων βέβαια να εισάγει προς ανάγνωση σχεδόν όλα τα κοινοβουλευτικά πεπραγμένα της Χρυσής Αυγής. Χρειάστηκαν να περάσουν 6 ολόκληρα χρόνια από την ημέρα της δολοφονίας του Φύσσα για ν’ ακούσουν οι οικείοι, οι φίλοι και εκατοντάδες απλοί πολίτες ν’ απολογούνται δημόσια οι κατηγορούμενοι για όσα συνέβησαν τη μοιραία νύχτα.

Συγκλονιστικές φιγούρες σ’ αυτές τις περιπτώσεις οι χαροκαμένες μάνες, που περιμένουν την ελάχιστη δικαίωση με την τιμωρία των ενόχων. Πριν μερικά χρόνια μια άλλη μάνα, η Σταυρούλα Αξαρλιάν μάνα του 18χρονου Θάνου που σκοτώθηκε από τυφλό χτύπημα της τρομοκρατικής Οργάνωσης 17Ν στο Σύνταγμα, στεκόταν αγέρωχη στη δίκη των δολοφόνων του παιδιού της λέγοντας: “Απανταχού τρομοκράτες καταθέστε τα όπλα, όχι άλλο αίμα… για αντάλλαγμα ο Θάνος σας έδωσε τη ζωή του”.

Τώρα η μαρτυρική Μάγδα Φύσσα, μάνα του Παύλου, αποκαμωμένη απ’ το κλάμα, στην ίδια θέση δηλώνει προς όλους: “Για μας δεν αλλάζει κάτι. Ο Παύλος μας δεν γυρίζει πίσω, πιστεύω όμως ότι αλλάζει κάτι για σάς. Θυμηθείτε πως ήταν τα πράγματα πριν από αυτή τη δίκη και πως είναι σήμερα…”.

Εν αναμονή και της απόφασης η κοινωνία και ο πολιτικός κόσμος οφείλουν να παραμένουν σε επαγρύπνηση απέναντι στο φαινόμενο των νεοναζί. Αυτοί ποτέ δεν μπορεί να είναι αθώοι..!  

                                                           Κώστας Μπουμπουρής  

                                                   Αστυν.Δ/ντής ε.α.-Συγγραφέας

                                                       ( k. boubouris@yahoo.gr)